พวกเราหลายคนอาจจะสงสัยว่าอาคารไทยใหญ่โตที่สร้างมาหลายร้อยปี
ก่อนการใช้ระบบโครงสร้างคอนกรีตเสริมเหล็กด้วยวิทยาการตะวันตกนั้น
ฐานรากใต้ดิน
สำหรับผืนดินที่มีสภาพดินอ่อนของอาคารไทยและเรือนไทยนั้นทำกันอย่างไร
และชาว ไทยใช้ภูมิปัญญาใดในการทำระบบฐานรากของเรือนไทยเดิม
ระบบฐานรากทั่วไปแล้วก็คือส่วนฐานที่รองรับน้ำหนักโดยตรงของเสาบ้าน
และพยายามแผ่บานออกเพื่อถ่ายน้ำหนักสู่พื้นดินให้มากที่สุด
ซึ่งฐานรากของเรือนไทย
เดิมของเราจะใช้ไม้ตีขัดกันเป็นรัศมีรอบเสา
หากเป็นไม้เหลี่ยมๆก็จะเรียกว่า “กงพัด”
หากเป็นซุงท่อนกลมๆก็จะเรียกว่า “งัว”
หรือถ้าเป็นไม้แผ่นกลมๆรัดรอบเสาให้เป็นฐาน
รากกลมๆก็จะเรียกว่า “แระ หรือ ระแนะ”
โดยฐานรากเหล่านี้พยายามให้อยู่ใต้ระดับน้ำ
ใต้ดินหรือสูงกว่าระดับน้ำใต้ดิน
ไม่วางอยู่ในระดับที่เกิดน้ำขึ้นน้ำลง เพื่อป้องกันการผุ
กร่อนจากการสลับชื้นสลับแห้งเวลาเกิดน้ำขึ้นหรือน้ำลง
(บทความ โดยคุณยอดเยี่ยม เทพธรานนท์
ผู้เขียหนังสือร้อยพันปัญหาในงานก่อสร้าง เล่ม 5)
|