รูปแบบของตัวเรือนไทยภาคกลาง ได้มีการปลูกสร้างสืบกันมาโดยตลอด แต่อย่างไรก็ตามก็จะส่วนแตกต่างให้เห็นได้บ้าง เช่น ระบบการเปิดหน้าต่างแบบดั้งเดิมจะเปิดบานเข้าภายในตัวเรือนเป็นหน้าต่างแบบมี อกเลา ส่วนที่สร้างในระยะหลังนั้นส่วนใหญ่บานหน้าต่างจะเปิดออกทางด้านนอก และเป็นแบบที่ไม่มี อกเลา ฝาเรือนก็มักจะค่อนข้างใหญ่ คือ มักจะเป็นฝาแบบเรียง เป็นเกล็ดซ้อนกันขึ้นไปตลอดแนวด้านข้าง และด้านสกัดของตัวเรือน รูปทรงก็มักจะเป็นแบบตั้งฉากขึ้นไปหมดทุกด้าน ต่างไปจากรูปแบบของเรือนรุ่นเก่า ซึ่งนิยมทำเป็นแบบทรงล้มสอบ ขึ้นไปทั้ง 4 ด้าน เรือนประเภทนี้ยังคงเหลือให้เห็นอยู่บ้าง ในกลุ่มที่เป็นชุมชนดั้งเดิม เช่น บางปลาสร้อย อ่างศิลา หนองมน พนัสนิคม จังหวัดชลบุรี เรือนรูปแบบดังกล่าวมีลักษณะพิเศษคือ มีการต่อชายคาทางด้านของตัวเรือนให้ยื่นยาวออกมา และมีการทำเสารับส่วนปลายของชายคา การที่ทำเช่นนี้ก็เพื่อใช้ประโยชน์จากพื้นที่ส่วนนี้สำหรับจอดเกวียน ทั้งนี้เนื่องจากเกวียนที่ใช้เป็นพาหนะในแถบภาคตะวันออกนี้มีขนาดสูงใหญ่ ไม่สามารถนำเข้าจอดเก็บไว้ใต้ถุนเรือนได้ดังเช่นเกวียนของภาคอื่น เรือนประเภทนี้ ส่วนหนึ่งจะพบมากในกลุ่มของชุมชนเดิมที่ประกอบอาชีพทำนา ทำสวน และอาจกล่าวได้ว่าเรือนในลักษณะนี้ก็คือแบบหนึ่งซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะ ภาคตะวันออกได้