ฝน
คือ หยาดน้ำฟ้าที่มีขนาดใหญ่ และมีน้ำหนักมากพอที่จะชนะแรง ต้านอากาศ และตกสู่พื้นโลกได้ โดยไม่ระเหยเป็นไอน้ำเสียก่อน ขณะที่อยู่ใต้ระดับควบแน่น ซึ่งเป็นลักษณะเป็นเม็ดของเหลว มี เส้นผ่าศูนย์กลาง 0.5 มิลลิลิตร เกิดจากไอน้ำกลั่นตัวเป็นสายของ น้ำแล้วรวมตัวกัน มีขนาดโตจนมีน้ำหนักมากพอที่ตกลงสู่พื้นโลก ยิ่งหยาดน้ำมีขนาดโตเท่าใด ก็ยิ่งลงสู่พื้นเร็วเท่านั้น ขนาดที่ลมพัด ผ่านภูเขา ไอน้ำที่ระเหยมาจากทะเลและพื้นดิน ก็จะลอยตามลมสูง ขึ้นไปบนฟ้าด้วย ยิ่งลอยสูงขึ้น อากาศก็ยิ่งเย็นลง ขณะที่อากาศ เย็นลง ไอน้ำที่อยู่ในอากาศก็จะกลั่นตัวรวมกันเป็นหยดน้ำเล็กๆ เกาะกลุ่มรวมกัน เป็นเมฆลอยอยู่ในอากาศ เมื่อหยดน้ำเล็กๆ รวม ตัวกัน และมีขนาดโตขึ้น ก็กลายเป็นเม็ดฝนตกกลับมาลงสู่พื้นดิน หรือในทะเลอีกครั้งหนึ่ง การหมุนเวียนเช่นนี้ เรียกว่า วัฏจักรของน้ำ (Water Cycle)
วัฏจักรของน้ำ
น้ำบริเวณพื้นผิวหน้าในทะเลและมหาสมุทร เมื่อถูกความร้อนจากดวงอาทิตย์จะระเหยกลายเป็นไอน้ำลอยขึ้น ไปในบรรยากาศไอน้ำ บางส่วนอาจถูกพัดพาเข้ามายังแผ่นดิน เมื่อกระทบกับอากาศที่เย็นจะกลายเป็นหยดน้ำ เล็กๆ และรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ เมื่อ ก้อนเมฆลอยสูงขึ้นหยดน้ำภายในก้อนเมฆจะรวมตัวกันใหญ่ ขึ้นแล้วตกลง มาเป็นฝน น้ำฝนที่ตกลงมานั้นบางส่วนระเหยกลับสู่บรรยากาศบางส่วนจะไหลอยู่ในลำธารและกลับสู่ทะเลบาง ส่วนไหลจมลงในดิน และถูกซับไว้ บางส่วนถูกพืชใช้ไป และถ่ายสู่บรรยากาศ โดยการคายน้ำทางใบพืชบาง ส่วนถูกพืชดูดซับไว้ และจะกลับสู่ บรรยากาศอีกครั้งหนึ่งเมื่อพืชตาย และมีการเน่าเปื่อยโดยปกติวัฏจักรของน้ำ จะอยู่ใน ภาวะที่สมดุลอยู่เสมอเมฆ กล่าวคือ เมฆปริมาณน้ำที่ระเหยกลายเป็นไอจากทะเล และมหาสมุทรเมื่อ ถูกพัดพาเข้าสู่แผ่นดินแล้วตกลงมาเป็นฝนเมฆ ในที่สุดจะไหลกลับสู่ทะเลในปริมาณเดียวกันเสมอ
เมื่ออุณหภูมิของอากาศบนพื้นผิวลดต่ำกว่าจุดน้ำค้าง ไอน้ำในอากาศจะควบแน่นเป็นหยดน้ำเล็กๆ เกาะบนใบ ไม้ ใบหญ้าเหนือพื้นดิน บนอากาศก็เช่นกัน ไอน้ำต้องการอนุภาคเล็กๆ ที่แขวนลอยอยู่ในอากาศเป็น “แกนควบ แน่น” (Condensation nuclei) แกนควบแน่นเป็นวัสดุที่มีคุณสมบัติในการดูดซับน้ำ (Hygroscopic) ดังเช่น ฝุ่น ควัน เกสรดอกไม้ หรืออนุภาคเกลือ ซึ่งมีขนาดประมาณ 0.0002 มิลลิเมตร หากปราศจากแกนควบแน่นแล้ว ไอน้ำบริสุทธิ์ไม่สามารถควบแน่นเป็นของเหลวได้ ถึงแม้จะมีความชื้นสัมพัทธ์มากกว่า 100% ก็ตาม
