จักพรรดิของโรมัน

จูเลียส ซีซาร์

ที่มารูปภาพ : http://www.igetweb.com/www/lockon/gallery/644508.jpg

จูเลียส ซีซาร์ มีชื่อเต็มว่า เดอุส จูเลียส ซีซาร์ เป็นรัฐบุรุษในประวัติศาสตร์เขาได้สถาปนาตนขึ้นปกครองกรุงโรม และได้ทำให้อาณาจักรโรงมีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักของชาวโลกมาจนตราบเท่าทุกวันนี้ จูเลียสได้สร้างชื่อซีซาร์อันยิ่งใหญ่นี้ขึ้น และเป็นต้นแบบของกษัตริย์โรมในสมัยต่อมาที่ใช้ชื่อซีซาร์นี้ถึงสิบสององค์

ออกัสตัส ซีซาร์ (Augustus Caesar) หรือ ออกุสตุส ตามสำเนียงลาติน เป็นจักรพรรดิองค์แรกของโรม และพระนามนำมาตั้งเป็นชื่อเดือนสิงหาคม มีนามเดิมว่า ออคเตเวียน เป็นหลานของจูเลียส ซีซาร์

ทิเบริอุส (Tiberius ค.ศ.14 37) ในยุคนี้ได้มีการเพิ่มอำนาจของจักรพรรดิมากขึ้น ลดอำนาจสภาราษฎร สังคมโรมันเริ่มระส่ำระส่าย เขาถูกแทคซิตุส(Tacitus) ซึ่งเป็นนักประวัติศาสตร์โรมันกล่าวหาว่า เป็นจอมเผด็จการ แต่ทิเบริอุสเองก็ผลงานดีเด่น คือการรวมเอาเยอรมันเข้ามารวมเข้ามารวมเป็นจักรวรรดิ

ไคคุส กาลิกูลา (Caicus Caligula) ค.ศ.37-41) เขาเป็นทายาทที่ไม่มีใครพึงประสงค์ เพราะได้มีการปล่อยให้ทหารองครักษ์เข้าไปมีอิทธิพลในราชสำนัก ที่สุดได้มีการลอบปลงพระชนม์จักรพรรดิและได้เลือกกลุ่มของตนขึ้นมา คือ คลอดิอุส

คลอดิอุส (Cluadius ค.ศ.41 54) เป็นผู้ที่มีความสามารถ ได้ตั้งระบบราชการพลเรือนขึ้น ด้านความสัมพันธ์กับสภาซีเนตดีขึ้น ได้ฟื้นฟูหลักของความร่วมมือ เผยแพร่ประเพณี วรรณคดี และภาษาโรมันไปยังดินแดนต่างๆ แต่ในที่สุด ได้ตกหลุมพรางและเป็นเหยื่อถูกลอบปลงพระชนม์ โดยมเหสี ชื่อ เอกริพพินา (Agrippina) แล้วโอรสเนโรขึ้นครองแทน

เนโร (Nero ค.ศ.54 68) เป็นยุคแห่งความรื่นรมย์ของจักรวรรดิ มีปฎิรูปเหรียญเงินตราโรมัน และมีมาตรการที่เด็ดขาดในการปราบปรามทุจริต สมัยนี้มีนักปราชญ์โรมันชื่อว่า ซีเนคา (Seneca) ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาและคอยร่างสุนทรพจน์ให้จักรพรรดิเนโรในกิจกรรมต่างๆ ที่ให้ความเพลิดเพลินแก่ประชาชน และได้มีการลงโทษแก่ผู้ที่คิดลอบปลงพระชนม์พระองค์ด้วยความโหดร้าย ป่าเถื่อน

เวลปาเชียน (Verpasian ค.ศ.69 79) เดิมเคยเป็นแม่ทัพปราบจราจลในสมัยเนโร ได้ก่อตั้งราชวงศ์ฟลาเวียน (Flavian) ผลงานที่สำคัญคือการก่อสร้างโครอสเซี่ยม (Colosium) ในการแข่งขันและดูกีฬา ซึ่งมาเสร็จในสมัยโอรสคือ กษัตริย์ ติตุส เป็นสนามกีฬาที่มีขนาดใหญ่สามารถจุผู้ชมได้ 45,000 คน กีฬายอดนิยม คือ การต่อสู้ระหว่างคนกับสิงโต และต่อมาใช้การต่อสู้ระหว่างนักโทษที่เป็นนักบวชคริสต์กับสิงโตด้วย

ติตุส (Titus ค.ศ.80 98) เป็นสมัยที่โรมันยกกำลังไปปราบและทำลายกรุงเยรูซาเรมในดิน แดนปาเลสไตน์

ทราจาน (Trajan ค.ศ.98 117) สมัยนี้ก็มีการผนวกเอาดินแดนรูมาเนียเข้ามา เป็นจักรวรรดิโรมัน

แฮเดรียน (Hadrian ค.ศ.117 138) สมัยนี้พวกอนารยชนได้เข้ามาก่อกวนจักรวรรดิมาก ขึ้นได้มีการขยายแนวป้องกันจักรวรรดิไปที่เกาะอังกฤษ ลุ่มแม่น้ำไรน์และดานูปเพื่อป้องกันการรุกรานของอนารยชน

ที่มารูปภาพ : http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/401/7401/images/aa5/bb4/Alar...

อันโตนิโอ ไพอุส (Antonius Pius ค.ศ.138 161) จักรวรรดิโรมันถูกก่อกวนจากพวกอนรยชน ขณะเดียวกันอิทธิพลแนวความเชื่อของศาสนาคริสต์ก็ได้เผยแผ่เข้าไปในกลุ่มอนารยชน ซึ่งครอบครองดินแดนยุโรปรอบๆจักรวรรดิโรมัน

มาร์คัส ออเรลิอุส (Marcus Aurelius ค.ศ.161 180) ถือว่าเป็นกษัตริย์องค์สุดท้าย เป็นกษัตริย์ที่ปรีชาสามารถที่สุดองค์หนึ่งในยุคสันติภาพ โรมันคริสตศาสนาได้เริ่มเข้ามามีบทบาทในกลุ่มชนชั้นต่ำมากขึ้นพระองค์มีความ สนใจในแนวปรัชญาตะวันออก ได้เขียนหนังสือเกี่ยวกับสมาธิ (Meditation) ที่บรรยายแนวปรัชญาสโตอิค(Stoic) คือความเป็นอยู่อย่างง่ายๆและสันโดษ และยุคนี้โรมันได้นำอารยธรรมตามแนวเฮเลนิสติคเผยแพร่ออกไปมากที่สุด

ดิออคลีเชียน (Diocletion ค.ศ.284 337) เนื่องจากความยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิและประสิทธิภาพในการปกครองดูและจักรวรรดิ จึงได้แต่งตั้งผู้ปกครองไปดูแลกรุงโรม ส่วนพระองค์ปกครองดูและทางด้านตะวันออกคือ ไบ แซนติอุม (Byzantium) ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่นำไปสู่การแบ่งแยกโรมันในเวลาต่อมา

คอนสแตนติน

คอนสแตนติน (Constantine ค.ศ.312 337) ทรงเห็นว่าการให้ผู้ปกครองไปดูแลโรมจะเป็นเหตุ แห่งการแตกแยก จึงรวมอาณาจักรเข้าไว้ด้วยกัน และต่อมาได้ย้ายเมืองหลวงมาที่กรุงไบแซนติอุมแล้วจึงเปลี่ยนชื่อเป็นคอนสแตน ติโนเปล (Constantinople) เมื่อปี ค.ศ.330 ด้วยเจตนาจะให้เป็นศูนย์กลางระหว่างตะวันตกกับตะวันออกอย่างแท้จริง ทำให้ชาวโรมันเกิดความรู้สึกแบ่งแยกทางจิตใจแนวคิดปรัชญาและการดำเนินชีวิต เกิดความแตกต่างกัน ในช่วงปลายสมัยนี้ ตามชายแดนถูกพวกอนารยชนรุกรานอย่างหนัก ได้แก่ พวกกอธ(Goth) และแวนดัล(Vandals)

ธีโอดอซิอุส (Theodosius The Great ค.ศ.379 395) สามารถ เจรจากับพวกกอธได้ และยินยอมให้เข้ามาตั้งถิ่นฐานในจักรวรรดิได้ ซึ่งมีสัญญาชื่อ ฟอเดราติ (Foederati) ต่อกันว่าจะช่วยป้องกันจากการรุกรานภายนอกพระองค์มีโอรส 2 องค์ สืบต่อมาได้ แบ่งจักรวรรดิออกเป็น 2 ส่วน คือ โรมันตะวันตก กับโรมันตะวันออก มีอำนาจแบ่งกันอย่างเด็ดขาดแต่นั้นมาการรุกรานของอนารยชนยังคงมีอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรมันตะวันตก พวกวิสิกอธ(Visigoths) นำโดย อลาริค หัวหน้าเผ่า ได้เข้าโจมตีกรุงโรมในปี ค.ศ.410 และต่อมาพวกเยอรมั(Hunnic) นำโดย โอโดเซอร์ (Odoacer) ได้เข้าโจมตีอย่างหนักหน่วงที่สุดในปี ค.ศ.455ในปีค.ศ.476 พวกเยอรมันมีชัยชนะเหนือกรุงโรม กษัตริย์โรมิวลุส ออกัสตุส(Romulus Augustulus) ถูกบังคับให้ออกจากโรม ถือเป็นการสิ้นสุดจักรวรรดิโรมันตะวันตกนักประวัติศาสตร์ต่างลงความเห็นว่า อารยธรรมโรมันมิได้สิ้นสุดโดยทางธรรมชาติแต่เป็นเพราะถูกฆาตกรรมเพราะสาเหตุ ของความเสื่อมได้ปรากฏออกมาอย่างต่อเนื่องใน 2 ศตวรรษสุดท้าย กล่าวว่าการรุกรานของอนารยชนก็เป็นสาเหตุหนึ่ง แต่ที่แน่นอนก็คือความล้มสล่ายของเศรษฐกิจ