บริเวณริมฝั่งทะเลไทยทั้งด้านอ่าวไทยและด้านทะเลอันดามัน เป็นถิ่นที่อยู่ของสัตว์ทะเลนานาชนิดจำนวนมากมาย ที่บริเวณน้ำตื้นใกล้กับชายฝั่ง มีแสงแดดส่องถึงพื้นดินและเป็นที่ซึ่งแพลงตอนเกิดอยู่หนาแน่น พื้นทะเลในบริเวณน้ำตื้นเช่นนี้มีพืชทะเล เช่น สาหร่าย หญ้าทะเลขึ้นอยู่ เป็นแหล่งที่มีอาหารของสิ่งมีชีวิตในทะเลอย่างอุดมสมบูรณ์พื้นทะเลใกล้ชายฝั่ง มีอาหารอุดมจนสัตว์ที่อาศัยอยู่ในแถบนี้หลายชนิดไม่ต้องออกไปหากิน เพียงแต่รออยู่กับที่ อ้าปากไว้ ใช้หนวดพัดน้ำที่มีอาหารลอยปนอยู่ด้วยให้ไหลลงสู่ปาก เช่น ตัวปะการัง ดอกไม้ทะเลตามบริเวณที่พื้นทะเลเป็นทรายมีสัตว์ทะเลบางชนิดลักษณะคล้ายไส้เดือนฝังตัวอยู่ในทรายชูแต่หัวขึ้นมาหาอาหาร มีปูเสฉวนซึ่งลำตัวอ่อนนุ่มนิ่มต้องใช้เปลือกเปล่าของหอยฝาเดียวที่ตายแล้วเอามาห่อหุ้มลำตัว เมื่อจะไปหากินก็แบกเอาเปลือกหอยนั้นไปด้วย มีกุ้งทะเลลวดลายสวยงาม ตาเป็นประกายเรืองรองในความมืด และมีปลาหลากสีรูปร่างงดงามแตกต่างกันไป

ส่วนที่บริเวณชายทะเลซึ่งเป็นเขตระหว่างน้ำทะเลลงต่ำสุดกับแนวน้ำทะเลขึ้น สูงสุด ก็จะมีหอยที่ขุดรูหรือแทรกตัวอยู่ในทรายอาศัยอยู่ เมื่อน้ำทะเลท่วมขึ้นมาถึงก็โผล่ตัวขึ้นมาพ้นทรายอ้าปากกินอาหารที่ล่องลอยมากับน้ำทะเลที่หาดหินซึ่งมีสัตว์ตัวติดแน่นกับหิน เคลื่อนที่ไม่ได้ เช่น เพรียง หอยนางรม ยามน้ำลงจะปิดเปลือกแน่นสนิท เพื่อไม่ให้ตัวแห้ง ครั้นน้ำขึ้นท่วมถึงก็เปิดเปลือกออกกินแพลงตอนและอินทรียสารที่ลอยมากับน้ำทะเล ส่วนสัตว์ที่เคลื่อนที่ได้รวดเร็ว เช่น นกและปู ยามน้ำลด ส่วนที่หาดเลนซึ่งโผล่ขึ้นเหนือน้ำจะกลายเป็นแหล่งหากิน เพราะอุดมไปด้วยหอย ไส้เดือนทะเล หนอนทะเล ที่ขุดรูอยู่ในเลนในทะเลน้ำอุ่น เช่น ทะเลไทย ท้องทะเลใกล้ชายฝั่งบางแห่งมีน้ำทะเลใส น้ำตื้นแดดส่องถึงพื้นทะเล เป็นที่เกิดอันเหมาะสมของตัวปะการัง ซึ่งเมื่อนานนับร้อยนับพันปีเข้าเกิดเกาะกลุ่มกันเป็นบริเวณยาว เรียกว่า แนวปะการัง ที่นี่เป็นแหล่งที่อยู่ แหล่งอาหารและแหล่งหลบภัยของสัตว์ทะเลมากมายหลายชนิด ทั้งปลาสวยงามที่สุดในโลก ปูรูปร่างแปลก กุ้งขนาดใหญ่ตัวหลายสี และหอยลวดลายแปลกตาหลายขนาดเราอาจแบ่งถิ่นอาศัยของสัตว์ทะเลที่ริมฝั่งออกได้เป็นสี่บริเวณด้วยกัน คือ บริเวณที่เป็นหาดทราย หาดหิน หาดเลน และที่แนวปะการัง