อารยธรรมอินเดียโบราณ

Ancient India Civilization

 

 

ขอขอบคุณ ภาพสวยๆ จาก  http://images.north40commerce.com/TheAncientWeb/pop/9788854401679.jpg 

---

 

สมัยพระเวท

       ในทางการเมือง พวกอินโดอารยันอยู่กันเป็นหมู่(Tribe) มีหัวหน้าหมู่ทำหน้าที่เป็นผู้นำ การปกครองเป็นไปในลักษณะพ่อบ้านปกครองลูกบ้าน(Patriarchal) เมื่อเวลาผ่านไปความจำเป็นที่จะต้องมีผู้คุ้มครองหมู่ที่มีความสามารถมีมากขึ้น จึงมีการเลือกผู้ที่เข้มแข็งและสามารถขึ้นเป็นหัวหน้า หัวหน้าที่ได้รับเลือกจะเริ่มได้รับอภิสิทธิ์ในรูปการปกครองระบอบกษัตริย์ทีลละเล็กละน้อย แต่ละหมู่จะมีสภาของหมู่ทำหน้าที่ช่วยหัวหน้าหมูปกครอง เรียกว่า สภา(Sabha) และ สมิติ(Samiti)

      สภา คือที่ประชุมของผู้อาวุโส (บางทรรศนะอ้างว่าเป็นที่ประชุมของเผ่า) จากฤคเวทระบุว่าผู้หญิงไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมประชุมในสภา และสภาทำหน้าที่เป็นศาลสถิตยุติธรรมด้วย(Majumdar,1976: 29)ในระยะแรกที่อารยันเข้ามาสู่อนุทวีปนั้น ดูเหมือนว่าราชาจะมีอำนาจค่อนข้างจำกัด คือมีอำนาจเฉพาะในเผ่าของตนเผ่าเดียว ในเผ่าของตนก็ยังถูกจำกัดอำนาจโดยองค์กรทางการเมืองของเผ่าดังที่กล่าวข้างต้น ดูเหมือนว่าจะมีหน้าที่หลักคือเป็นผู้นำในการรบ แต่การจะทำการรบนั้นน่าจะเป็นมติของสมิติ

      สมิติ คือที่ประชุมของเผ่า ชนชั้นปกครอง ประชาชนธรรมดาต่างก็มีสิทธิมีเสียงในที่ประชุมนี้เหมือนกัน และเป็นที่ซึ่งกำหนดนโยบายหรือมติต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับกิจการต่าง ๆ ของเผ่า

      สภาทั้งสองทำหน้าที่เป็นรัฐบาลปกครองกรณีหลังนี้มีอยู่น้อย โดยทั่วไปแล้วหน่วยทางการเมืองคือ หมู่ที่มีกษัตริย์ปกครอง
 หมู่นี้คือ อารณาจักรเล็กๆ(tribal Kingdoms) มีประมุขคือ กษัตริย์ผู้มีอำนาจพิเศษ

       กษัตริย์ในยุคพระเวทมีหน้าที่สำคัญประการแรกคือ เป็นผู้นำทัพ ความเชี่ยวชาญในการสงครามและความสามารถในการปกครอง ฃให้ความปลอดภัยแก่หมู่ เป็นเครื่องประกันความมั่นคงให้แก่ตำแหน่ง กษัตริย์ได้รับบรณาการเป็นสิ่งของ ตามความสมัครใจของราษฎรใหนมุ๋ ไม่มีการเรียกส่วยอากร ไม่มีสิทธิ์เหนือที่ดินใดๆทั้งสิ้น สิ่งที่จะได้รับคือ ทรัพย์สินที่ได้มาจากการปล้นสะดมหมู่อื่นหรือจากเชลยที่แพ้สงคราม ในทางศาสนาบทบาทของกษัตริย์ในชั้นต้นมีน้อย พระหรือนักบวชทำหน้าที่ส่วนใหญ่ แต่ภายหลังฐานะทางศาสนาของกษัตริย์เปลี่ยนแปลงไป สืบเนื่องมาจากความคิดที่ยกย่องกษัตริย์เป็นสมมติเทพ (ตำนานเก่าๆเล่าถึงเรื่องเทพเจ้ากับปิศาจวิวาทกันจนกลายเป็นศึกสงคราม ฝ่ายเทพเจ้ากำลังจะแพ้ ในที่สุดก็ได้ตัดสินใจเลือกกษัตริย์เป็นผู้นำในหมู่ตน และมีชัยชนะต่อปิศาจร้าย กษัตริยที่กล่าวนี้ไปไม่เพียงแต่รับเลือกจากเทพเจ้า แต่ยังได้รับอำนาจบางประการมาด้วย และโดยเหตุนี้กษัตริย์ในหมู่มนุษย์จึงเป็นที่ยกย่องว่ามี่คุณสมบัติบางประการเยี่ยงเทพเจ้า) ดังนั้นจึงเกิดมีพิธีกรรมต่างๆขึ้นเพื่อให้ตำแหน่งกษัตริย์ดูศักสิทธิ์เยี่ยงเทพเจ้า พระเป็นผู้ประกอบพิธี เพราะถือว่าพระเป็นสื่อกลางระหว่างมนุษย์กับเทพเจ้า และด้วยเหตุนี้ความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างกษัตริย์และพราหมณ์จึงเกิดขึ้น เมื่ออำนาจของกษัตริย์มากขึ้นความโน้มเอียงในทางที่ทำให้เป็นตำแหน่งสืบสกุลมีมากขึ้น ฐานะของสภาและสมิติก็เปลี่ยนไป สถาบันทั้งสอง อาจยับยั้งกษัตริย์ได้ แต่อำนาจเด็ดขาดอยู่ที่ผู้เป็นกษัตริย์

ภาพจาก http://www.schoyencollection.com/religions_files/ms2174.jpg