---

 ยุคราชวงศ์ฉิน   ยุคราชวงศ์ฮั่น  ยุคสามก๊ก  ยุคราชวงศ์จิ้น  ยุคราชวงศ์เหนือใต้  ยุคราชวงศ์สุย  ยุคราชวงศ์ถัง 

5 ราชวงศ์ 10 แคว้น  ยุคราชวงศ์ซ่ง  ยุคราชวงศ์หยวน  ยุคราชวงศ์หมิง  ยุคราชวงศ์ชิง  

                  หูฮ่ายเป็นหุ่นเชิดของจ้าว กาว และทรงใช้อำนาจเหล็กอันเหี้ยมเกรียมเสียยิ่งกว่าจักรพรรดิพระองค์แรก กระทั่งปี 209 ก่อนค.ศ. ซึ่งเป็นปีที่ 2 ในการครองราชย์ของจักรพรรดิองค์ที่สอง การลุกฮือใหญ่ของชาวนาซึ่งมีเฉิน เซิ้ง และอู๋ กว่าง เป็นผู้นำ ก็ได้ระเบิดขึ้น จากนั้น คลื่นมหาชนทั่วดินแดนได้ผลึกกำลังกันลุยศึกโค่นล้มอำนาจฉินได้แก่ ประชาชนตามท้องถิ่นชนบท กองกำลังที่ยังเหลือรอดของเหล่าผู้ปกครองอดีตรัฐใหญ่ทั้งหก กลุ่มข้าราชการระดับล่างในแคว้นฉิน ตลอดจนกลุ่มทหารติดอาวุธในบางพื้นที่ และกองกำลังแห่งฉินก็พ่ายยับอย่างสาหัสสากรรจ์
  เซี่ยงหวี่ทายาทขุนนางในอดีตรัฐใหญ่ทั้งหก และหลิว ปังข้าราชการระดับล่างในแคว้นฉินผู้มีแนวคิดแบบรากหญ้า ต่างนำทัพของตนลุยฝ่าด่านเข้าโจมตีฉิน ขณะเดียวกัน จ้าวกาวได้ปลิดชีพทั้งหลี่ซือ และฝูซูจักรพรรดิองค์ที่สอง จากนั้น ก็เชิดจื่ออิงพระนัดดาของจักรพรรดิองค์แรกสู่บัลลังก์ ในปี 207 ก่อนค.ศ. กองกำลังเซี่ยงหวี่โจมตีทัพฉินแตกกระจุย นอกจากนี้ ทัพฉินยังพ่ายยับอย่างหนักในสนามรบจู้ลู่ ปีเดียวกัน จื่ออิงก็สังหารจ้าวกาว ปีถัดมา หลิว ปังก็บุกทะลวงไปถึงชานเมืองป้าส้างประชิดเซียนหยาง ในที่สุด จื่ออิงก็เสด็จออกจากเมืองหลวงและยอมยกธงขาว ปิดม่านราชวงศ์ฉินอันยิ่งใหญ่ จากนั้น เซี่ยงหวี่ซึ่งตั้งตัวเป็น ‘ กษัตริย์แห่งฉู่ ' และหลิว ปังเป็น ‘ กษัตริย์แห่งฮั่น ' ในปี 202 ก่อนค.ศ. เซี่ยงหวี่อัตวินิบาตกรรมหนีความอัปยศพ่ายแพ้ และหลิวปังก็ทะยานสู่บัลลังก์จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฮั่น
          แม้ราชวงศ์จะครองแผ่นดินเพียงชั่วเวลาอันแสนสั้นเพียง 15 ปี แต่อิทธิพลของฉินผู้รวบรวมจีนแผ่นดินใหญ่ ก็ยืนยงเหนือประวัติศาสตร์มาตลอดนับพันปี ดินแดนฉินคือประเทศจีนปัจจุบัน ยกเว้นพรมแดนด้านตะวันตก ตะวันตกเฉียงใต้ และตะวันออกเฉียงเหนือ ระบบการรวบอำนาจสู่ส่วนกลางอย่างสิ้นเชิงของฉิน เป็นแบบอย่างของราชวงศ์ต่อๆมา กำแพงเมืองจีนยังยืนผงาดมาถึงวันนี้ อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีอำนาจเผด็จการของยุคราชวงศ์ไหน ดุเดือดเทียมทานฉินได้ ด้วยเหตุผลนี้เอง ที่ทำให้ราชวงศ์ฉินดับวูบในชั่วเวลาอันแสนสั้น
 
บุญคุณและโทษของจักรพรรดิจิ๋นซี
         หลังจากที่ฉินอ๋องเจิ้ง (พระเจ้าอิ๋งเจิ้ง) สามารถรวบรวมแผ่นดินเป็นปรึกแผ่น พระองค์ได้ยกเลิกระบบการแต่งตั้งเจ้าเมืองปกครองท้องถิ่น และได้เปลี่ยนการปกครองประเทศเป็นแบบจังหวัดและอำเภอ ซึ่งมีลักษณะเป็นการรวมอำนาจไว้ที่ศูนย์กลาง นอกจากนี้พระองค์ยังทรงได้โปรดให้มีการร่างกฎหมายให้เป็นเอกภาพ ในด้านเศรษฐกิจ พระองค์ทรงดำเนินนโยบายทางด้านการเกษตร มีราชการให้ทั่วประเทศใช้เครื่องชั่ง ตวง วัด และเงินตรา ให้เป็นมาตรฐาน ทรงโปรดให้มีการสร้างถนนที่เชื่อมโยงไปทั่วประเทศ ด้านวัฒนธรรม พระองค์ทรงโปรดเกล้าให้มีการใช้ตัวอักษรแบบเดียวกันทั้งประเทศ ด้านความมั่นคงได้โปรดให้สร้างกำแพงหมื่นลี้ (กำแพงเมืองจีน) เพื่อใช้ป้องกันการรุกรานจากชนกลุ่มน้อยทางภาคเหนือ ทั้งหมดนี้จึงเป็นคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่ที่ จิ๋นซีฮ่องเต้ทรงสร้างไว้ให้กับแผ่นดินจีน

        แต่ในขณะเดียวกันก็มีนโยบายที่ผิดพลาดในการบริหารประเทศด้วยเช่นกัน ฉินสือหวงตี้ทรงมีพระประสงค์ว่าจะต้องมีพระชนม์ชีพที่ยืนยาว ดังนั้นจึงถูกพวกฟางซื่อ (ผู้ที่อ้างตนว่าเป็นนักพรตของลัทธิเต๋า) หลอกลวงครั้งแล้วครั้งเล่า ในบรรดานักต้มตุ๋นนี้ มีผู้ที่ฝีมือร้ายกาจอยู่คนหนึ่งนามว่า ฉวีฝู ซึ่งทูลกับฉินสือหวงตี้ว่า “ ในทะเลตะวันตกมีภูเขาเซียน บนภูเขาแห่งนั้นมียาอายุวัฒนะ หากพระองค์ทรงประทานอนุญาตให้ข้าพระองค์นำเด็กชายหญิงพรมจารี 500 คู่ เพื่อไปขอยาอายุวัฒนะ พระองค์ก็จะได้อายุวัฒนะดังประสงค์ ” สุดท้ายจิ๋นซีฮ่องเต้ทรงหลงเชื่อฉวีฝู ทรงประทานทรัพย์สินเงินทองให้เป็นอันมาก พร้อมกับเด็กเด็กชายหญิงพรมจารี 500 คู่ และเรือลำใหญ่อีก 1 ลำ ฉวีฝูหลังจากออกเดินทางมาแล้วก็มิได้หวนกลับมาอีกเลย เล่ากันว่า ฉวีฝูได้พบกับเกาะญี่ปุ่น จึงได้ตั้งรากฐานอยู่ที่นั้น
        นอกจากนี้จักรพรรดิจิ๋นซีได้ใช้กำลังทรัพย์และกำลังคนอย่างมหาศาลเพื่อสร้างพระราชวังและสุสานของพระองค์เอง กองทัพหุ่นดินเผาอันยิ่งใหญ่ที่ค้นพบในปัจจุบันนี้เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของสุสานจักรพรรดิจิ๋นซีเท่านั้น กล่าวขาลกันว่าในช่วงปลายของราชวงศ์ฉิน พระราชวังของจิ๋นซีฮ่องเต้ถูกเผาทำลาย ไฟนั้นไหม้ตัวพระราชวังอยู่นานกว่า 3 เดือนยังไม่ดับมอด พระองค์ได้ใช้กำลังคนกว่า 1 ล้านคนในการก่อสร้างกำแพงเมืองจีน ซึ่งมีกว่าครึ่งที่เสียชีวิตไปเพราะอาการเหน็ดเหนื่อยระหว่างการก่อสร้าง

        กฎหมายในสมัยราชวงศ์ฉินนี้มีความโหดร้ายมาก ผู้หนึ่งกระทำผิดต้องโทษ 9 ชั่วโคตร ดังนั้นประชาชนจึงมีการต่อต้านการปกครองของราชวงศ์ฉินอยู่ไม่ขาดสาย
       เพื่อรวบรวมความคิดให้เป็นเอกภาพ จิ๋นซีฮ่องเต้ทรงโปรดให้มีราชโองการให้เผาตำราต่างๆ ทิ้ง ยกเว้นเสียแต่ตำราเรื่องของการทำการเกษตรและการแพทย์เท่านั้น ในประวัติศาสตร์เรียกเหตุการณ์นี้ว่า เฝินซู (เผาหนังสือ) นอกจากนี้ยังมีคำสั่งให้ประหารบัณฑิตของสำนักหลูที่ชอบวิจารณ์การเมือง รวมไปถึงพวกฟางซื่อ กว่า 400 คน ด้วยวิธีการฝังทั้งเป็น มีการเรียกเหตุการณ์นี้ว่า เคิงหลู (ฝังบัณฑิต) จากเหตุการณ์เฝิงซู เคิงหลู ครั้งนี้ ได้ทำลายการพัฒนาวัฒนธรรมของจีนไปอย่างมาก

แหล่งอ้างอิง http://www.thaichinese.net/History/Imperial/imperial.html http://www.thaisamkok.com/china-dynasty-8.shtml http://www.chinaholidaytour.com/tourchina/khong_deechina.php