ละครกรีก
การละครในสมัยเฮเลนนิสติคในนครเอเธนส์
เริ่มหลังจากยุคคลาสสิคในช่วงการครองราชย์ของ อเล็กซานเดอร์มหาราช (Alexander the Great) 336 ปีก่อนคริสตกาลเรื่อยมาจนถึงการขยายอำนาจของอาณาจักรโรมันใน 146 ปีก่อนคริสตกาล เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนดังนี้
1.เกิดการพัฒนาละครสุขนาฏกรรมในแนวใหม่ (New Comedy)
2.การสร้างโรงละครใหม่
3.จุดสนใจเปลี่ยนจากบทไปสู่นักแสดง
ละครสุขนาฏกรรมแบบใหม่
เป็นเวลา 75 ปีหลังจากการสิ้นสุดของคริสศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล ละครกรีกดำเนินตามแบบดังเดิมจนกระทั่งในช่วง 336 ปีก่อนคริสตกาลละครสุขนาฏกรรมแบบเก่าได้ถอยให้รูปแบบละครที่เรียกว่า สุขนาฏกรรมแบบใหม่ (New Comedy) มีงานของนักเขียนเพียงคนเดียวที่ยังคงเหลืออยู่ในปัจจุบันคือ มิแนนเดอร์ (Menander) งานเขียนของเขาเขียน 100 ปีหลังจากงานเขียนของ อริสโตเฟนิส
สุขนาฏกรรมแบบใหม่ต่างจากแบบเก่าหลายอย่างดังนี้
1.ไม่ใช่เรื่องเสียดสีการเมืองอีกต่อไป
2.เนือหาของละครจะเกี่ยวกับครอบครัว ความรัก
3.มีลักษณะสมจริงมากขึ้น
4.ไม่มีฉากของการต่อสู้ทางความคิดที่ตรงข้ามกันทางการเมืองของกลุ่มคอรัสอีกต่อไป
5.ความตลกของเรื่องไม่ได้มาจากลักษณะเกินจริงจากรูปลักษณ์ของตัวละครแต่เกิดจากข้อบกพร่อง หรือความผิดพลาดจากการดำเนินชีวิตประจำวันของประชาชนกรีก
6.ละครโดยปกติจะมีอยู่ 5 องก์
7.ตัวละครมีลักษณะจดจำได้ง่าย
อิทธิพลของสุขนาฏกรรมแบบใหม่นี้มีมหาศาลเพราะทั้ง เพลาตุส (Plautus) และเทอเรส (Terence) ก็ได้ยืมใช้ลักษณะมากมายของสุขนาฏกรรม จาก มิแนนเดอร์ (Menander) นอกจากนั้นสุขนาฏกรรมครอบครัว (Domestic Comedy) ก็แผ่ขยายไปจากสมัยของ มิแนนเดอร์ ไปสู่สุขนาฏกรรมโรมันปูทางไปสู่ภาพยนตร์ในปี 1930-50 เรื่อยมาจนถึงละครตลกสถานการณ์ (Situation Comedy) ที่แพร่หลายบนจอโทรทัศน์ในปัจจุบันที่มุ่งเน้นเนื้อหาในเชิงครอบครัวและความรัก