ละครของกรีก

 ละครของกรีกนั้นถือกำเนิดมาจากพิธีบูชาเทพเจ้าไดโอนีซุส ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งไวน์และความอุดมสมบูรณ์ นักประวัติศาสตร์เชื่อว่าต้นกำเนิดของละครเกิดมาจากกลุ่มของชายห้าสิบคนที่ร้อง และเต้นอันเป็นส่วนหนึ่งในการบูชาเทพเจ้า กล่าวคือมีชายคนหนึ่งในกลุ่มคอรัสชื่อ เทสพีส (Thespis) ได้ก้าวออกมาจากกลุ่มและออกมาแสดงเป็นนักแสดงที่มีบทพูดกับกลุ่มคอรัสเป็นครั้งแรก

 ละครที่ด้รับการยกย่องอย่างมากในเทศกาลของกรีกคือ ละครโศกนาฏกรรม (Tragedy) มีละครโศกนาฏกรรมประมาณ  900 เรื่องจัดแสดงในเมืองเอเธนส์ระหว่างช่วงก่อนคริสตศตวรรษที่ 5 มีอยู่ 31 เรื่องที่ยังคงอยู่ในปัจจุบันนี้ทั้งหมดนี้มาจากนักการละคร 3 ท่านดังนี้ เอสกิลุส (Aeschylus)  โซโฟครีส (Sophocles)  และ ยูริพีดีส (Euripides)

เอสกิลุส (525-456 ปีก่อนคริสตกาล)

ถือว่าเป็นนักการละครคนสำคัญคนแรกของกรีก และโลกตะวันตก ได้รับยกย่องว่าเป็น  Master of the Trilogy การใช้สามเหตุการณ์โศกนาฏกรรมเพื่อเล่าเรื่องเรื่องเดียวเขาเริ่มเขียนในยุคที่มีกลุ่มคอรัสมาถึง 50 คน และนักแสดงคนเดียว เอสกิลุสเป็นคนเริ่มที่จะใช้นักแสดงที่สองในการแสดงบทต่างๆมากกว่าหนึ่งบทโดยใช้การใส่หน้ากาก  รวมทั้งร่วมแสดงในละครของเขาเอง เอสกีลุสเป็นคนเริ่มใช้เสื้อผ้าและเครื่องประกอบฉาก นอกจากนี้เขายังเป็นคนที่ต่อมาลดขนาดของกลุ่มคอรัสลงจนเหลือแค่ 12 คนเพื่อง่ายต่อการควบคุม ถือได้ว่าเป็นการเริ่มละครในปัจจุบัน เอสกีลุสเป็นนักการละครคนเดียวของกรีกที่ได้รับกายกย่องในเอเธนส์โดยการนำละครของเขามาเล่นซ้ำอย่างต่อเนื่องแม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว

 โซโฟครีส (496-406 ปีก่อนคริสตกาล)

ใช้ลักษณะละครแบบเอสกิลุสแต่เพิ่มจำนวนคอรัสเป็น 15 คน เรื่องโศกนาฏกรรมของเขาเป็นเรื่องที่จบในตัวเองแทนที่จะมีสามเหตุการณ์ย่อยๆ อย่างเอสกีลุส และเพิ่มนักแสดงเป็นสามคน จึงทำให้ละครของเขามีโครงสร้างเรื่องที่ดี ตัวอย่างที่เด่นชัดคือ Oedipus the King ซึ่งถือว่าเป็นละครที่มีโครงสร้างสมบูรณ์แบบ และอีกตัวอย่างหนึ่งคือ Antigony ซึ่งถือว่าเป็นตัวอย่างที่เยี่ยมยอดของละครสะท้อนสังคมสมัยใหม่ โซโฟครีสแสดงในละครของตัวเองเหมือนกันแต่มีเสียงที่ไม่ค่อยมีพลังทำให้ต้องเลิกไปในภายหลัง

ยูริพีดีส (406  ปีก่อนคริศตกาล – 484)

จัดว่าเป็นคนที่ทันสมัยที่สุดในจำนวนสามคน เพราะเขาเปลี่ยนโครงสร้างเดิมๆของละครจากโศกนาฏกรรมแบบแผนเดิมมาสู่แบบใหม่ที่ตัวละครผู้หญิงมีความเข้มแข็ง ทาสผู้เฉลียวฉลาด เสียดสีวีรบุรุษและเทพเจ้าในตำนานกรีก ละครมีความสมจริงมากขึ้น ละครของเขาผสมผสานระหว่าง โศกนาฏกรรม เมโลดรามา และสุขนาฏกรรม ละครส่วนใหญ่ของเขาเกี่ยวกับปัญหาส่วนบุคคลของตัวละคร