ดังนั้นงานเมื่อเคลื่อนประจุบวก, q
, จากตัวนำแผ่นลบไปเป็นระยะทาง
s ตรงไปหาแผ่นตัวนำประจุบวก คือ 
งานที่ว่านี้
กลายเป็นพลังงานศักย์ของประจุ ดังนั้น ศักย์ ณ ตำแหน่ง s
คือ 
ใครเคยเล่นกระดานโต้คลื่นบ้าง นักเรียนสนุกและมีความสุขจากการเล่น แต่เรือต้องออกแรงลากนักเรียน นักเรียนจะรับรู้ถึงแรง F, พลังงานที่เรือลากนักเรียนไม่หายไปไหน แต่จะถูกเก็บอยู่ในตัวนักเรียนเอง
การค้นพบว่าศักย์ไฟฟ้าอนุรักษ์
นักเรียนจะมีความสุขเมื่อพบว่า พลังงานถูกอนุรักษ์ในพลังงานไฟฟ้า ยกตัวอย่างเช่น ผงฝุ่นมวล 1.0 x 10-5 kg ไปชนกับแผ่นประจุลบของตัวเก็บประจุ และผงฝุ่นได้รับประจุ -1.0 x 10-5 C นั่นคือ ผงฝุ่นกลายเป็นประจุลบ และผงฝุ่นจะพบว่าตัวมันไม่อาจทนแรงดึงจากแผ่นตัวนำประจุบวกได้ และผงฝุ่นจะเริ่มเคลื่อนที่ไปหาแผ่นตัวนำประจุบวก
ถ้าความต่างศักย์ระหว่าง 2 แผ่นนี้ เป็น 30 V ถามว่า ผงฝุ่นจะเคลื่อนที่ไปหาแผ่นตัวนำประจุบวกเร็วเท่าไร ? จากพลังงานอนุรักษ์
พลังงานศักย์ของประจุบนแผ่นตัวนำประจุลบจะถูกเปลี่ยนไปเป็นพลังงานจลน์
เมื่อฝุ่นชนแผ่นตัวนำประจุบวก
นักเรียนต้องหา
ขนาดของพลังงานศักย์ของผงฝุ่น เริ่มต้นจาก 
= (1.0x10-15)(30) = 3.0 x 10-4
J
พลังงานนี้
ถูกเปลี่ยนไปเป็นพลังงานจลน์ 
หมายความว่า
ผงฝุ่นจะชนแผ่นตัวนำประจุบวก ณ อัตราเร็ว 
7.75 m/s
ตัวอย่างศักย์ไฟฟ้าของจุดประจุ
ศักย์ไฟฟ้า หรือ ความต่างศักย์ ( V ) ระหว่างแผ่นของตัวเก็บประจุขึ้นอยู่กับ ระยะห่างระหว่างแผ่นประจุลบกับแผ่นประจุบวก, s, V = Es
ถ้าพิจารณากรณี
จุดประจุ ( point charge ) สนามไฟฟ้าจะไม่คงที่ขณะที่มันอยู่ระหว่างแผ่นของตัวเก็บประจุ
เรารู้ว่าแรงบนประจุทดสอบ q เท่ากับ 
สนามไฟฟ้า ณ จุดใด ๆ รอบ ๆ
จุดประจุ Q เป็น 
เกิดคำถามว่า นักเรียนจะหาศักย์ไฟฟ้าของจุดประจุอย่างไร ?
ณ ระยะทางอนันต์, ศักย์เป็นศูนย์
นี้คือ
ศักย์
ถ้าโปรตอนมีประจุ +Q = 1.6 x 10-19 C
ถามว่า
ความต่างศักย์ (
V ) จากโปรตอน ณ ระยะทาง R = ?
นักเรียนสามารถแสดงศักย์ไฟฟ้าเป็นเชิงกราฟได้ด้วย เหมือนกับตอนที่นักเรียนแสดงสนามไฟฟ้าเป็นเส้นแรงสนาม
ดังนั้น นักเรียนสามารถแสดงศักย์โดยใช้ผิวสมศักย์ ( equipotential surfaces ) หมายความว่า- พื้นผิวที่มีศักย์บนแต่ละพื้นผิวเหมือนกันหมด ยกตัวอย่างเช่น ศักย์จากจุดประจุขึ้นอยู่กับระยะทาง ( หรือรัศมีของวงกลม ), ผิวสมศักย์ เนื่องจากจุดประจุเป็นทรงกลมรอบ ๆ จุดประจุ ดูรูป (click)รูปผิวสมศักย์เป็นทรงกลมรอบจุดประจุ
