พระเวสสันดรชาดกพระเจ้าสัญชัยทรงครองราชสมบัติเมืองสีวีมีพระมเหสีทรงพระนามว่า พระนางผุสดี ธิดาพระเจ้า กรุงมัททราช พระนางผุสดีนี้ ในชาติก่อนๆ ได้เคยถวายแก่นจันทน์หอม เป็นพุทธบูชาและอธิษฐานขอให้ได้เป็น พุทธมารดาพระพุทธเจ้าในกาลอนาคต เมื่อนางสิ้นชีวิตก็ได้ไปบังเกิด
ในเทวโลก เมื่อถึงวาระ ที่จะต้องจุติมาเกิดในโลกมนุษย์พระอินทร์
ได้ประทานพรสิบประการแก่นางเมื่อพระนางผุสดีทรงครรภ์ใกล้กำหนด
ประสูติ พระนางปรารถนาไปเที่ยวชมตลาด ร้านค้าบังเอิญในขณะเสด็จ
ประพาสนั้นพระนางทรงเจ็บครรภ์และประสูติพระโอรสในบริเวณย่านนั้น พระโอรสจึงทรงพระนามว่าเวสสันดร หมายถึง ในท่ามกลางระหว่าง ย่านค้าขายพร้อมกับที่ พระโอรสประสูติช้างต้นของพระเจ้าสัญชัย
ก็ตกลูกเป็นช้างเผือกเพศ ผู้ได้รับชื่อว่าปัจจัยนาค เป็นช้างต้นคู่
บุญพระเวสสันดรเมื่อพระกุมารเวสสันดร ทรงเจริญวัยขึ้นทรงมีพระทัย
ฝักใฝ่ในการบริจาคทาน มักขอพระราชทานทรัพย์จากพระบิดา
มารดาเพื่อบริจาคแก่ประชาชนอยู่เป็นนิตย์ทรงขอให้ พระบิดาตั้ง
โรงทานสี่มุมเมือง เพื่อบริจาคข้าวปลาอาหารและสิ่งของจำเป็น
แก่ประชาชน และหากมีผู้มาทูลขอสิ่งหนึ่ง สิ่งใดพระองค์ก็จะ
ทรงบริจาคให้โดยมิได้ เสียดาย ด้วยทรงเห็นว่า การบริจาคนั้นเป็น
กุศลเป็นคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่ ทั้งแก่ ผู้รับและผู้ให้ ผู้รับก็จะพ้นความ
เดือดร้อนผู้ให้ก็จะอิ่มเอิบเป็นสุขใจที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น และยังทำให้พ้น
จากความโลภ ความตระหนี่ ถี่เหนียวในทรัพย์สมบัติของตนอีกด้วย
พระเกียรติคุณของพระเวสสันดรเลื่องลือไปทั่วทุกทิศว่าทรงมีจิตเมตตา
แก่ผู้อื่นมิได้ทรงเห็นแก่ ความสุขสบายหรือเห็นแก่ทรัพย์สมบัติส่วน
พระองค์มิได้ทรงหวงแหนสิ่งใดไว้สำหรับพระองค์
