ยิงร้อยครั้งถูกทั้งร้อยครั้ง 百发百中 (Bǎi fā bǎi zhòng)

        养由基，是春秋时楚国的名将，也是我国古代著名的射箭能手。《左传》和《史记》都载有他的一些故事。例如：
有一次，晋厉公攻伐郑国。楚共王出兵援郑，和晋军相遇于鄢陵（即所谓的“鄢陵之战”。鄢陵，今属河南省）。战斗中，晋将魏錡射伤了楚共王的眼睛。楚共王恨之入骨，就约养由基两枝箭，要他代为报仇。结果，养由基只用了一枝箭就把魏錡射死，而把另一支箭还给楚共王复命。
在楚共王时，还有一个善射的人，名叫潘党，能每箭射中箭靶的靶红心。养由基对他说：“这还不算本事，要能在百步之外射中杨柳叶子，才算差不多了。”潘党不服，当即选定杨柳树上的三片叶子，并标明号数，叫养由基退到百步之外，顺序射去。养由基连射三箭，果然，第一箭中一号叶心，第二箭中二号叶心，第三箭中四号叶心，非常准确。
《史记》说：“楚有养由基者，善射者也，去柳叶百步而射之，百发而百中”。
形容射箭技术的高明，因此叫做“百发百中”，也称“百步穿杨”。王琚的《射经》说：“其的（箭靶）始于一丈，百发百中，寸而加之（一寸一寸地增加距离），至于百步，亦百发百中，乃为术成。”
“百发百中”这句成语，今天常用来形容神枪手的射击技术，还可以用来比喻料事必中和谋事必成。

       Yǎng yóu jī, shì chūnqiū shí chu guó de míngjiàng, yěshì wǒguó gǔdài zhùmíng de shèjiàn néngshǒu.“Zuǒ chuán” hé “shǐjì” dōu zài yǒu tā de yīxiē gùshì. Lìrú:.
Yǒu yīcì, jìn lì gōng gōng fá zhèng guó. Chu gòng wáng chūbīng yuán zhèng, hé jìn jūn xiāng yù yú yānlíng (jí suǒwèi de “yānlíng zhī zhàn”. Yānlíng, jīn shǔ hénán shěng). Zhàndòu zhōng, jìn jiāng wèi qí. Shè shāng le chu gòng wáng de yǎnjīng. Chu gòng wáng hèn zhī rùgǔ, jiù yuē yǎng yóu jī liǎng zhī jiàn, yào tā dàiwéi bàochóu. Jiéguǒ, yǎng yóu jī zhǐ yòng le yīzhī jiàn jiù bǎ wèi qí shè sǐ, ér bǎ lìng. Yī zhī jiàn hái gěi chu gòng wáng fùmìng.

      นานมาแล้ว แคว้นฉู่มีนักแม่นธนูคนหนึ่งชื่อหยั่งโหยวจี มาในปีหนึ่งแคว้นฉู่เปิดศึกกับแคว้นจิ้น หยั่งโหยวจีก็ได้ติดตามและเข้าร่วมกรำศึกกับเจ้าผู้ครองแคว้นฉู่ด้วย ต่อมา อ๋องฉู่ถูกแม่ทัพใหญ่ของแคว้นจิ้นยิงบาดเจ็บกลางสนามรบ ระหว่างนั้นอ๋องฉู่ได้มอบลูกธนูสองดอกให้หยั่งโหยวจีเพื่อให้เขานำไปยิงแม่ทัพใหญ่ของแคว้นจิ้น หยั่งโหยวจีน้าวธนูยิงออกไปครั้งเดียวก็สามารถปลิดชีพชีวิตแม่ทัพใหญ่ผู้นั้นได้

      หยั่งโหยวจีมีฝีไม้ลายมือในการยิงธนูที่สูงส่งไม่ธรรมดา เมื่อเขายืนอยู่ในที่ซึ่งไกลออกไปกว่าร้อยก้าวแล้วยิงใบหลิวที่มีความกว้างยาวไม่เท่าไรนักยิงเมื่อใดก็ถูกเมื่อนั้น ยิงร้อยครั้งก็ถูกทั้งร้อยครั้ง ด้วยเหตุนี้ หยั่งโหยวจีจึงมีชื่อเสียงโด่งดังมากในแคว้นฉู่ นักยิงธนูเป็นจำนวนมากต่างพากันมาขอฝึกยิงธนูกับเขา ครั้งหนึ่ง เขาได้แสดงการยิงธนูอีก และก็มีคนเป็นจำนวนมากมาชมการแสดงอันยอดเยี่ยมของเขา เขาน้าวธนูออก ใครชี้ทางไหนก็ยิงไปทางนั้น โดยไม่มีลูกธนูดอกใดที่ยิงไปโดยเปล่าประโยชน์ ผู้ชมที่อยู่รอบๆต่างก็ยกย่องชมเชยว่าเขาทำได้ดี

ในขณะที่เขากำลังคึกคะนองและรู้สึกปราบปลื้มยินดีอยู่นั้น ก็แว่วยินเสียงคนพูดขึ้นว่า "ยังต้องสอนเขาอีก"

หยั่งโหยวจีเก็บธนูและตรงไปหาคนผู้นั้น ปรากฏว่าเป็นชายชราผู้หนึ่ง เขาจึงถามออกไปด้วยน้ำเสียงตำหนิว่า
"หรือท่านเห็นว่าผีมือการยิงธนูของข้ายังไม่สูงส่งพอ? ยังต้องสั่งสอนข้าอีกอย่างนั้นรึ?"

ชายชราพูดกับเขาอย่างเนิบๆว่า
"ความสามารถในการยิงธนูของท่านสูงส่งจริง ข้าไม่มีความสามารถที่จะสอนท่านว่าควรจะยิงธนูอย่างไรดอก ข้าเพียงแต่อยากเตือนสติท่านว่า เมื่อท่านยิงธนูไปนานๆ ร่างกายก็ย่อมจะรู้สึกอ่อนล้า เมื่อใดที่ท่ายรู้สึกว่าเรี่ยวแรงไม่พอ และยิงธนูออกไปได้ไม่ตรงเป้าแม้เพียงดอกเดียวก็จะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของท่านที่ร่ำลือว่ายิงร้อยครั้งถูกทั้งร้อยครั้งได้ ที่เป็นเช่นนี้มิใช่เพราะการทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างไปเพื่อผลงานเฉพาะหน้าหรอกหรือ?"

แรกๆหยั่งโหยวจีอาจจะถือตัวและไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เมื่อได้ฟังคำชี้แนะของชายชราแล้วก็รู้ว่าชายชรากำลังสั่งสอนเขาอยู่จริงๆ จึงรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของชายชราผู้นั้นเป็นอันมาก

      ชาวบ้านได้ผูกสำนวนขึ้นมาจากนิทานเรื่องนี้ว่า "ยิงร้อยครั้งถูกทั้งร้อยครั้ง" โดยครึ่งตอนแรกของนิทานเรื่องนี้ได้ใช้พรรณนาถึงฝีมือในการยิงธนูที่สูงส่งไร้ผู้เทียมทาน ขณะเดียวกันก็เป็นสำนวนเปรียบเทียบถึงการคาดการณ์เรื่องราวบางอย่างได้อย่างแม่นยำ