ถุงหิ่งห้อยและแสงสะท้อนของหิมะ 囊萤映雪 (Náng yíng yìng xuě)
  
 

ที่มาของภาพ ：http://www.wawayaya.net/kidland/images/nangyingyingxue080508.jpg 

        晋代时，车胤从小好学不倦，但因家境贫困，父亲无法为他提供良好的学习环境。为了维持温饱，没有多余的钱买灯油供他晚上读书。为此，他只能利用白天这个时间背诵诗文。
　　夏天的一个晚上，他正在院子里背一篇文章，忽然见许多萤火虫在低空中飞舞。一闪一闪的光点，在黑暗中显得有些耀眼。他想，如果把许多萤火虫集中在一起，不就成为一盏灯了吗；于是，他去找了一只白绢口袋，随即抓了几十只萤火虫放在里面，再扎住袋口，把它吊起来。虽然不怎么明亮，但可勉强用来看书了。从此，只要有萤火虫，他就去抓一把来当作灯用。由于他勤学苦练，后来终于做了职位很高的官。
　　孙康由于没钱买灯油，晚上不能看书，只能早早睡觉。他觉得让时间这样白白跑掉，非常可惜。
　　一天半夜，他从睡梦中醒来，把头侧向窗户时，发现窗缝里透进一丝光亮。原来，那是大雪映出来的，可以利用它来看书。于是他倦意顿失，立即穿好衣服，取出书籍，来到屋外。宽阔的大地上映出的雪光，比屋里要亮多了。孙康不顾寒冷，立即看起书来，手脚冻僵了，就起身跑一跑，同时搓搓手指。此后，每逢有雪的晚上，他就不放过这个好机会，孜孜不倦地读书。这种苦学的精神，促使他的学识突飞猛进，成为饱学之士。后来，他当了一个大官。
 
     释义：形容在艰困之环境中，勤奋读书。或形容贫士勤勉攻读。 夜以继日，苦学不倦。

     Jìn dài shí, chē yìn cóngxiǎo hàoxué bù juàn, dàn yīn jiājìng pínkùn, fùqīn wúfǎ wèi tā tígōng liánghǎo de xuéxí huánjìng. Wèile wéichí wēnbǎo, méiyǒu duōyú de qián mǎi dēngyóu gōng tā wǎnshàng dúshū. Wèi cǐ, tā zhǐ néng lìyòng báitiān zhège. Shíjiān bèisòng shī wén.

     Xiàtiān de yīgè wǎnshàng, tā zhèngzài yuànzi lǐ bèi yī piān wénzhāng, hūrán jiàn xǔduō yínghuǒchóng zài dī kōngzhōng fēiwǔ. Yī shǎn yī shǎn de guāng diǎn, zài hēiàn zhōng xiǎnde yǒuxiē yàoyǎn. Tā xiǎng, rúguǒ bǎ xǔduō yínghuǒchóng jízhōng zài yīqǐ, bù. Jiù chéngwéi yī zhǎn dēng le ma, yúshì, tā qù zhǎo le yī zhǐ bái juàn kǒudài, suíjí zhuā le jǐ shí zhǐ yínghuǒchóng fàng zài lǐmiàn, zài zhā zhù dài kǒu, bǎ tā diào qǐlái. Suīrán bù zě me míngliàng, dàn kě miǎnqiáng. Yòng lái kàn shū le. Cóngcǐ, zhǐyào yǒu yínghuǒchóng, tā jiù qù zhuā yī bǎ lái dàng zuò dēng yòng. Yóuyú tā qínxué kǔ liàn, hòulái zhōngyú zuò le zhíwèi hěn gāo de guān.
   
     Sūn kāng yóuyú méi qián mǎi dēngyóu, wǎnshàng bùnéng kàn shū, zhǐ néng zǎozǎo shuìjiào. Tā juéde ràng shíjiān zhèyàng báibái pǎo diào, fēicháng kěxí.

     Yītiān bànyè, tā cóng shuìmèng zhōng xǐng lái, bǎtóu cè xiàng chuānghù shí, fāxiàn chuāng fèng lǐ tòu jìn yīsī guāngliàng. Yuánlái, nà shì dàxuě yìng chūlái de, kěyǐ lìyòng tā lái kàn shū. Yúshì tā juàn yì dùn shī, lìjí chuān. Hǎo yīfú, qǔchū shūjí, lái dào wūwài. Kuānkuò de dàdì shàngyìng chū de xuě guāng, bǐ wū li yào liàng duō le. Sūn kāng bùgù hánlěng, lìjí kàn qǐ shū lái, shǒujiǎo dòng jiāng le, jiù qǐshēn pǎo yī pǎo, tóngshí. Cuō cuō shǒuzhǐ. Cǐhòu, měi féng yǒu xuě de wǎnshàng, tā jiù bù fàng guò zhège hǎo jīhuì, zīzībùjuàn de dúshū. Zhè zhǒng kǔxué de jīngshén, cùshǐ tā de xuéshì tūfēiměngjìn, chéngwéi bǎoxué zhī shì. Hòulái, tā dāng le yīgè dà guān.

     Shìyì: Xíngróng zài jiān kùn zhī huánjìng zhōng, qínfèn dúshū. Huò xíngróng pín shì qínmiǎn gōngdú. Yèyǐjìrì, kǔxué bù juàn.

          สมัยราชวงศ์จิ้นของจีน มีนักปราชญ์ชื่อดัง 2 คน คนหนึ่งชื่อ เชออิ้น อีกคนชื่อ ซุนคัง ทั้งสองถือกำเนิดในครอบครัวฐานะยากจน ถึงแม้ตอนเป็นเด็กจะไม่สามารถเข้าเรียนตามโรงเรียนได้ แต่ทั้งสองก็อยากจะศึกษาหาความรู้ ตอนกลางวันพวกเขาต้องช่วยพ่อแม่ทำงาน จึงต้องรอจนกระทั่งถึงเวลาพักผ่อนตอนกลางคืนจึงจะพอมีเวลาอ่านหนังสือได้บ้าง
          คืนหนึ่งในฤดูวสันต์ เชออิ้นบังเอิญได้พบหิ่งห้อยที่บินไปมากลางอากาศโดยมีแสงกะพริบวิบวับอยู่ตรงส่วนหางของมัน เขาจึงฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าจับหิ่งห้อยมาและใช้ประโยชน์จากแสงสว่างที่อยู่ในตัวมัน เขาก็สามารถอ่านหนังสือตอนกลางคืนได้ ดังนั้น เชออิ้นจึงหาผ้าขาวบางมาชิ้นหนึ่งแล้วเย็บเป็นถุง จากนั้นก็จับหิ่งห้อยหลายตัวใส่เข้าไปในถุงผ้า ตกกลางคืนก็นำถุงใบนั้นออกมาแขวนและนั่งอ่านหนังสือ ศึกษาหาความรู้ด้วยความมานะบากบั่นโดยอาศัยแสงสลัวจากหิ่งห้อยที่อยู่ในถุงใบนั้น
          กลางดึกของคืนหนึ่งในฤดูหนาว ภายในบ้านของซุนคังไม่มีน้ำมันใส่ตะเกียงทำให้เขาอ่านหนังสือไม่ได้ เขาจึงนอนท่องตำราอยู่เงียบๆบนเตียงบังเอิญเขามองออกไปนอกหน้าต่างและพบว่าหิมะขาวโพลนที่อยู่นอกบ้านทำให้เกิดแสงสว่างเรืองรองขึ้นที่หน้าต่าง นอกบ้านสว่างกว่าในบ้าน เขาจึงรีบลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าและนั่งอยู่ใต้หน้าต่างอ่านหนังสือด้วยความขยันขันแข็งโดยอาศัยแสงสะท้อนของหิมะ     จากการที่เชออิ้นและซุนคังมีความมานะพากเพียรในการศึกษาเล่าเรียน อ่านตำรับตำราด้วยความขยันขันแข็ง ทั้งสองคนจึงได้กลายเป็นนักปราชญ์และนักการเมืองที่มีชื่อเสียงของราชวงศ์จิ้นในเวลาต่อมา 
          

          สำนวนจีนที่ว่า “ถุงหิ่งห้อยและแสงสะท้อนของหิมะ” มีที่มาจากนิทานที่เล่าถึงความขยันหมั่นเพียรเกี่ยวกับ ‘ถุงใส่หิ่งห้อย’ ของเชออิ้น และ ‘แสงสะท้อนของหิมะ’ ของซุนคังนั่นเอง สำนวนนี้อุปมาถึงผู้ที่มานะพากเพียรในการศึกษาหาความรู้  และเป็นสำนวนที่ปลุกใจคนทั่วไปว่าอย่าปล่อยเวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์และให้ขยันหมั่นเพียรเรียนหนังสือ