หลังจากนั้นก็เป็นแม่มดนางที่สาม ได้เข้ามาอวยพรว่า " ขอให้เจ้าจงมีสุขภาพ ที่แข็งแรงปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ทั้งปวง " แม่
มดนางที่สี่ ก็ไม่ยอมน้อยหน้า ได้เข้ามาอวยพรเช่นกันว่า " ขอให้เจ้าจงเป็นผู้ที่สามารถเต้นรำได้เก่ง ที่สุดหาผู้ใดเสมอเหมือนมิได้ เลยทีเดียว" แม่มดนาง
ที่ห้า ก็อวยพรว่า " ไม่ว่าจะเป็นเครื่องดนตรีชนิดไหน ขอให้เจ้าจงเล่นมันได้อย่างคร่องแคร่วว่องไว จนไม่มีใครสามารถที่จะเทียบเทียมได้ " ต่างก็อวยพร
สิ่งที่ดี ๆ ต่าง ๆ นานาให้พระธิดาองค์น้อยจนมาถึงแม่มดคนที่หกก็ได้อวยพรให้อีกว่า " ขอให้เจ้าจงมีจิตใจที่ผ่องใสสวยสดงดงาม เสมือนกับร่างกายของ
เจ้านั่นเลย
เมื่อการอวยพรให้พระธิดาองค์น้อยเสร็จสิ้นลงแล้วพวกแม่มดที่มีคาถาอาคมทั้งหกก็ลงนั่งที่โต๊ะตัวใหญ่ ที่เป็นประทานของงานครั้งนี้ ร่วมกับพระ
ราชาและ พระราชินี เก้าอี้ทุกตัวประดับประดาด้วยแก้วเพชรเงิน ทองที่มีค่าสวยงามมาก พวกจาน,ช้อนและมีดที่วางเรียงรายอยู่ที่บนโต๊ะก็ล้วนทำมาจาก
ทองคำแท้ๆทั้งสิ้น แต่ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งลงและเตรียมตัวเริ่มที่รับประทานอาหารที่ประดิษฐ์ประดอยทำเอาไว้อย่างเลิศหรูอยู่นั้น ในทันใดนั้น
เอง...แม่มดนางที่เจ็ด ที่พระราชาทรงคิดว่านางได้ตายไปแล้วนั้น ก็ออกมาปรากฏกายขึ้นต่อหน้า สีหน้าของนางดูเหมือนกำลังโกรธจัด พระราชาทรงตก
พระทัยเป็นอย่างมาก
เพราะพระองค์ไม่ได้ ตระเตรียมเก้าอี้เอาไว้ให้เฉพาะสำหรับนางนั่นเอง
นางถลึงตาไปที่พระราชาและพระราชินีแล้วกล่าวว่า "เจ้า...พวกเจ้าจะต้องได ้ผลจากการกระทำของพวกเจ้า ที่ไม่ยอมเชิญข้าให้เข้ามาร่วมในงานนี้ด้วย "
พระราชาทรงพยายามชี้แจงว่า ว่าพระองค์ทรงหานางไม่พบ แต่ แม่มดนางที่ 7 ไม่ฟังเสียง นางยังคงมีสีหน้าที่โกรธจัด แล้วเปล่งคำสาปร่ายเวทย์มนต์
แช่งใส่พระธิดาองค์น้อย ว่า " เมื่อเด็กคนนี้อายุได้ 15 ปี นางจะต้องตาย ด้วยเข็มปั่นด้าย จำเอาไว้ให้ดี ฮ่า ๆๆๆๆ " พูดจบนางก็กระโดด ขึ้นขี่ไม้กวาด ยาน
คู่ชีพของนาง แล้วบินหายลับไปท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน บรรยากาศของงานเลี้ยง เงียบสงบลงทันที เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย ก็เงียบหายไป มี
เหลือไว้ก็แต่แค่ความตื่นตะลึง ความตกใจรวมทั้ง ความเศร้าสลด ต่อชะตากรรมของพระธิดาองค์น้อยของพวกเขา
ขณะที่พระราชาทรงตระหนก และไม่สบายพระทัยเป็นอย่างมากกับชะตากรรมที่พระธิดาองค์น้อยจะต้อง ได้รับต่อจากนี้ไปนั้น พวกแม่มดทั้งหกนางซึ่งใน
จำนวนนั้นก็ได้มีแม่มดนางที่ใจดีเป็นที่สุดอยู่นางหนึ่ง นางได้บอกกับ พระราชาว่า " เวทย์มนต์คาถาของแม่มดนางที่เจ็ดนั้น ขลังมากคงไม่มีใคร
ที่จะล้าง หรือลบมันได้หรอก แต่ว่าเรา จะเป็นผู้ทำให้มันบรรเทาเบาบางลงได้ ไม่ต้องให้พระธิดาถึงกับต้องตายลงไปเสียอย่างน่าเสียดายอย่างนั้น " แล้ว
แม่มด ผู้ใจดีก็ตรงเข้าไปที่เตียงของพระธิดาองค์น้อย แล้วร่ายเวทย์มนต์ของนางใส่พระธิดาองค์น้อยว่า " เจ้าจะยังไม่ตาย ตอนอายุ 15 ชันสา แต่จะแค่
หลับไปเท่านั้น และเมื่อครบร้อยปีมาถึง เจ้าจะฟื้นขึ้นมาได้ โดยจะมี เจ้าชายองค์หนึ่งจากเมืองไกล จะมาช่วยล้างเวทย์มนต์ให้กับเจ้า และแต่นั้นเจ้าจะมี
ชีวิตที่มีแต่ความสุข ตลอดไป..." แต่ถึงกระนั้นพระราชาก็ถึงกับทรงพระรำพึงออกมาว่า " จะต้องหลับไหลไปจนถึงร้อยปีเลยทีเดียวหรือนี่.. ลูกน้อยของ
พ่อ..โธ่..ช่างน่าสงสารเสียเหลือเกิน
เมื่อ อังคาร, 07/09/2010 - 14:40 | แก้ไขล่าสุด พฤ, 30/12/2010 - 13:21| โดย 
sss27839
