ดอกไม้ในวรรณคดีไทย หมายถึงดอกไม้ที่บรรดากวีไทยท่านได้พรรณนาไว้เป็นบทร้อยกรองอย่างไพเราะในหนังสือวรรณคดี เช่น รามเกียรติ์ อิเหนา เงาะป่า ดาหลัง ขุนช้างขุนแผน พระอภัยมณี บทเห่เรือเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์   กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก  กาพย์ห่อนิราศธารทองแดง นิราศหริภุญชัย  นิราศพระประถม  นิราศสุพรรณ  นิราศเมืองแกลง  นิราศภูเขาทอง  นิราศอิเหนา   นิราศวัดเจ้าฟ้า  ลิลิตพระลอ ลิลิตตะเลงพ่าย 

              เป็นความสามารถเฉพาะตัวของกวีไทย  ที่ได้พรรณนาชื่อดอกไม้หลายชนิดไว้อย่างไพเราะ ทั้งลักษณะ  สีสัน กลิ่น ทำให้ผู้อ่านเกิดมโนภาพ ประทับใจ เหมือนได้ไปอยู่ ณ ที่นั้นด้วย