แหล่งก่อเกิดของสรรพสิ่ง (THE ORIGIN OF EVERYTHING)

             นับตั้งแต่เริ่มมีวิวัฒนาการของมนุษยชาติเป็นต้นมา  ในตอนแรก ผู้คนต่างก็กระหายใคร่รู้เกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ล้อมรอบตัวก่อน  ต่อมาเมื่อมีความรู้เพิ่มขึ้นก็อยากรู้ไปถึงสิ่งที่อยู่บนฟากฟ้าด้วย และเพื่อที่จะให้ผู้อื่นเข้าใจในสิ่งที่ตนคิดก็ตั้งทฤษฎีต่าง ๆ ขึ้น  ซึ่งมีทั้งทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์และทฤษฎีทางศาสนา แต่แล้วเมื่อมีคำอธิบายใหม่ออกมาก็มีคำถามตามมาด้วยเช่นกัน ในปัจจุบันเรากำลังมีแนวคิดเรื่องก่อเกิดของเอกภพ (Universe)   ที่ค่อนข้างจะตรงกับความเป็นจริงมากกว่าในอดีต

การระเบิดครั้งใหญ่ (THE GREAT EXPLOSION)
           ทฤษฎีว่าด้วยการระเบิดครั้งแรกที่ก่อให้เกิดเอกภพ   เรียกว่า  "บิ๊กแบง" (Big Bang)

1.  แต่เติมเคยเป็นมวลที่มีความหนาแน่นสูง กอปรขึ้นด้วยสารเนื้อแน่น   ที่หนักกว่าหินต่าง ๆ บนโลกของเราเป็นพัน ๆ เท่า และแล้ววันหนึ่งเมื่อประมาณ 15,000 ล้านปีมาแล้ว  สสารดังกล่าวก็ได้ระเบิดขึ้น

2.  ทำให้แตกออกเป็นชิ้นส่วนย่อย ๆ  มากมายกระจายออกไปโดยรอบทุกทิศทาง

3.  การแล็กซี่จำนวนมาก  ดาวฤกษ์ต่าง ๆ  และเทห์ฟากฟ้าอื่น ๆ  อีกนับไม่ถ้วนก็ได้ก่อเกิดมาจากชิ้นส่วนเหล่านั้น  และต่างก็เคลื่อนที่ห่างออกจากกันและกัน ที่อยู่ใกล้กันก็ดึงดูดเหนี่ยวรั้งกันและกันไว้เป็นกลุ่ม ๆ  เกิดเป็นระบบขึ้น  อย่างเช่น การแล็กซี่ต่าง ๆ  ซึ่งประกอบขึ้นด้วยดาวฤกษ์นับเป็นพัน ๆ  

4.  การแล็กซี่เเหล่านั้นต่างก็เคลื่อนที่ไปในอวกาศห่างออกจากกันและกันทุกขณะ

 ปัญหาหนึ่งที่มีมาเนิ่นเนิ่นนานนับแต่เริ่มมีอารยธรรม (A PROBLEM  AS OLD AS CIVILIZATION)
       เมื่อคนโบราณมองดูท้องฟ้าอันระยิบระยับด้วยดวงดาวที่กำลังคล้อยเคลื่อนไปอย่างช้า ๆ  ในยามค่ำคืนนั้น พวกเขาสงสัยว่าแสงที่เห็นนั้นมีที่อยู่ตรงไหน  และเคลื่อนที่ไปเพราะเหตุใด พวกเขาคิดว่าโลกของเรานี้แบนเหมือนกับจานใบหนึ่งที่ห้อมล้อมไปด้วยสิ่งที่มีรูปร่างเป็นทรงกลมจำนวนมาก  มีดาวฤกษ์ต่าง ๆ  แต่ละดวงประกบติดอยู่กับแต่ละทรงกลม  ดาวฤกษ์ดวงหนึ่งก็อยู่ที่ทรงกลมหนึ่ง  ดวงเคราะห์แต่ละดวงก็อยู่ที่แต่ละทรงกลม  ดวงอาทิตย์ก็อยู่อีกทรงกลมหนึ่ง  ดวงจันทร์ก็อยู่อีกทรงกลมหนึ่ง  ซึ่งในสมัยเมื่อ  5,000 ปีที่แล้วมานั้นความคิดเช่นนี้เป็นที่ยอมรับกันว่าถูกต้อง  แม้จะเป็นสิ่งที่น่าขันสำหรับพวกเราในปัจจุบันที่รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไรก็ตามที

 การสำรวจอวกาศและเอกภพ (SPACE EXPLORATION AND THE UNIVERSE)
        ด้วยคุณค่าของดาวเทียมต่าง ๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้น  และสถานีอวกาศใหม่ ๆ  ทำให้สามารถสังเกตการณ์เอกภพได้โดยไม่มีบรรยากาศของโลกมาบัง  กล้องโทรทรรศน์สำหรับใช้ในอวกาศที่มีใช้กันอยู่หลายตัวในเวลานี้ก็เป็นสิ่งอำนวยให้ได้ข้อมูลอันมีค่ายิ่งต่อการยืนยันทฤษฎีต่าง  ที่เพิ่งจะมีการตั้งกันขึ้นล่าสุดเมื่อไม่นานมานี้  นับแต่การระเบิดใหญ่ในตอนแรก  สสารดังเดิมทั้งมวลก็ขยายตัวแผ่กว้างออกไปพร้อมกับเคลื่อนที่ห่างออกจากกันมาโดยตลอด  ซึ่งบางทีอาจจะมีเวลาหนึ่งที่สสารเหล่านั้นจะกลับมารวมตัวกัน และควบแน่นเข้าจนกระทั่งมีมวลแน่นถึงขึดสุดแล้วะเบิดขึ้นอีกครั้ง  ทำให้ดาวฤกษ์ต่าง ๆ และกาแล็กซึ่ใหม่ ๆ ก่อตัวขึ้นอีกรอบ  อาการแบบนี้รู้จักกันว่าเป็น "จังหวะขยายและหดตัวของเอกภพ (Pulsating Universe)