กีฬาวอลเลย์บอลเริ่มขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2438 โดยนายวิลเลี่ยม จี มอร์แกน(Willam G.Morgan) ผู้อำนวยการฝ่ายพลศึกษาของสนาม วาย.เอ็ม.ซี.เอ (Young - Men’s Christian Association)   เมืองฮอลโยค(Holyoke)   มลรัฐแมทซาชูเซตส์    (Massachusetts)  ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นผู้คิดเกมการเล่นขึ้นมา เนื่องจากในฤดูหนาวหิมะตกมากผู้คนทั่วไปไม่สามารถเล่นกีฬากลางแจ้งได้       เขาได้พยายามคิดและดัดแปลงกิจกรรมต่างๆ เพื่อใช้เป็นกิจกรรมพักผ่อนหย่อนใจหรือผ่อนคลายความตึงเครียด ขณะที่เขาดูการแข่งขันเทนนิส ได้เกิดแนวความคิดที่จะนำลักษณะและวิธีการเล่นของกีฬาเทนนิสมาดัดแปลงใช้เล่น     จึงใช้ตาข่ายเทนนิสขึงระหว่างเสาโรงยิมเนเซียมสูงจากพื้น 6 ฟุต 6 นิ้ว      ใช้ยางในของลูกบาสเกตบอลสูบลมแล้วใช้มือและแขนตีโต้ข้ามตาข่ายกันไปมา เนื่องจากยางในลูกบาสเกตบอลนิ่มเกินไป ทำให้ลูกบอลเคลื่อนที่ช้าและทิศทางที่เคลื่อนที่ไปไม่แน่นอน จึงเปลี่ยนมาใช้ลูกบาสเกตบอล แต่ลูกบาสเกตบอลใหญ่ หนัก     และแข็งเกินไปทำให้มือของผู้เล่นได้รับบาดเจ็บ เขาจึงว่าจ้างให้บริษัท A.G - Spalding and Brother Company     ผลิตลูกบอลที่หุ้มด้วยหนังและบุด้วยยาง   มีเส้นรอบวง   25 - 27 นิ้ว หนัก 9-12 ออนซ์ หลังจากทดลองเล่นแล้ว เขาได้ตั้งชื่อเกมการเล่นนี้ว่า “มินโตเนท” (Mintonette)

ปี พ.ศ. 2439 มีการประชุมสัมมนาผู้นำทางพลศึกษาที่วิทยาลัยสปริงฟิลด์ (Sprpingfield College) นายวิลเลี่ยม จี มอร์แกน ได้สาธิตวิธีการเล่นต่อหน้าที่ประชุมซึ่งศาสตราจารย์อัลเฟรด ที เฮลสเตด (Alfred T.Helstead) ได้เสนอแนะให้มอร์แกนเปลี่ยนจากมินโตเนท (Mintonette) เป็น“วอลเลย์บอล”(Volleyball) โดยให้ความเห็นว่าเป็นวิธีการเล่นที่ตีโต้ลูกบอลให้ลอยข้ามตาข่ายไปมาในอากาศโดยผู้เล่นพยายามไม่ให้ลูกบอลตกพื้น

ต่อมากีฬาวอลเลย์บอลได้แพร่หลายและเป็นที่นิยมเล่นกันในหมู่ประชาชนชาวอเมริกันเป็นอย่างมาก และแพร่หลายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว เพราะเป็นเกมที่เล่นง่าย สามารถเล่นได้ตามชายทุ่ง ชายหาด และตามค่ายพักแรมทั่วไป