ประเภทของนาฏศิลป์อินเดีย

          โดยทั่วไปแล้วนาฏศิลป์อินเดียนั้นสามารถแบ่งโดยใช้เกณฑ์ด้านลีลาและลักษณะการแสดงออกเป็น ๔ ประเภท ได้แก่ ภารตนาฏยา หรือ

ภารตนาฏยัม, กถกฬิ, กถัก และมณีปุรี ภารตนาฏยา(Bharata  natya)

“ภารต นาฏยา”(Bharata natya)  หรือ “ภารตนาฏยัม”  คือ การแสดงการร่ายรำที่ถือว่าเก่าแก่มากที่สุดของอินเดีย และถือว่าเป็นแม่แบบทางด้าน

การสะครด้วย เพราะการแสดงนาฏศิลป์ประเภทนี้ได้รับแบบแผนการแสดงมาจากตำรานาฏยศาสตร์ของ พระภรตมุนีผู้ได้รับการถ่ายทอดการฟ้อนรำจาก

พระอิศวร และนำมารจนาเป็นตำราชื่อ “นาฏยศาสตร์” และการแสดงในตอนนั้นเรียกว่า “การฟ้อนรำแบบนาฏราช” การแสดงภารตนาฏยานั้นเดิมใช้ผู้หญิง

แสดงล้วน เพราะผู้หญิงเหล่านี้มีหน้าที่ร่ายรำถวายพระพรพระผู้เป็นเจ้าที่เทวาลัย ผู้หญิงเหล่านี้เรียกว่า “เทวทาสี” การแสดงภารตนาฏยามีลีลาการแสดง

ที่รวดเร็ว มีการใช้ภาษานาฏศิลป์ที่สลับซับซ้อน  บทเพลงก็นำมาจากเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระผู้เป็นเจ้าในศาสนาฮินดู ดนตรีที่ใช้ประกอบการแสดงมีกลอง

ฉิ่ง และไวโอลิน วิธีการแสดงภารตนาฏยานั้นก่อนเริ่มการแสดงต้องมีการแสดงการไหว้ครูที่เรียก ว่า “อลาริปุ” (ALARIPPU) แปลว่า การโปรยดอกไม้

เช่นเดียวกับการรำอวยพรของไทยที่มีการโปรยดอกไม้ จากนั้นจึงเริ่มแสดงเรื่องราวอันเกี่ยวกับพระผู้เป็นเจ้าเป็นการรำเบิกโรง  หมายถึง  ดอกไม้ที่บูชา

เทพเจ้า  การรำเบิกโรงนี้เป็นการไหว้ครูบูชาองค์พระอิศวร

1.  การแสดง ผู้แสดงต้องได้รับการฝึกฝนอย่างมีแบบแผน ด้วยระยะเวลายาวนานจนมีฝีมือยอดเยี่ยม สามารถเครื่องไหวร่างกายได้สอดคล้องกับจังหวะ

ดนตรี เนื้อหาสาระของการแสดง สะท้อนสัจธรรมที่ปลูกฝังยึดมั่นในคำสอนของศาสนา แสดงได้ทุกสถานที่ ไม่เน้นเวที ฉาก เพราะความโดดเด่นที่เป็น

เอกลักษณ์ของภารตะนาฏยัม คือลีลาการเต้น และการ่ายรำ

2.  ดนตรี ที่ใช้ประกอบการแสดง ในวงดนตรีจะมีผู้ขับร้อง 2 คน คนหนึ่งจะตีฉิ่ง คอยให้จังหวะแก่ผู้เต้น อีกคนจะเป็นผู้ขับร้องและตีกลองเป็นหัวใจสำคัญ

ของการแสดงภารตะนาฏยัม ส่วนเครื่องดีด และเครื่องเป่า เช่น ขลุ่ย เป็นเพียงส่วนประกอบให้เกิดความไพเราะเท่านั้น

3.  เครื่องแต่งกาย ในยุคโบราณ จากหลักฐานที่ปรากฏตามรูปปั้น รูปแกะสลัก ไม่สวมเสื้อ สวมแต่ผ้านุ่งยาวแค่เข่า ใส่เครื่องประดับ สร้อยคอ ต่างหู

กำไล ข้อมือ ข้อเท้า ต้นแขน ปละเครื่องประดับที่ศีรษะ ปัจจุบันสวมเสื้อ ยึดหลักการแต่งกายสตรีที่เป็นชุดประจำชาติของอินเดีย

ย้อนกลับ