กำเนิดระบบสุริยะ ดาวเคราะห์ชั้นใน ดาวเคราะห์ชั้นนอก แถบดาวเคราะห์น้อย เขตดาวหาง ดวงอาทิตย์ สรุป

ระบบสุริยะ
-เมื่อ 5,000 ล้านปีที่แล้ว บริเวณที่เป็น ระบบสุริยะ ในปัจจุบันเคยเป็น เนบิวลา มาก่อน
-มวลสารกว่า 99.8 % อยู่ที่ ดวงอาทิตย์
-เนบิวลา ส่วนใหญ่ เป็น ดวงอาทิตย์
-นักดาราศาสตร์ แบ่งเขตพื้นที่รอบดวงอาทิตย์เป็น 4 เขต

ดาวเคราะห์ชั้นใน (พุธ ศุกร์ โลก อังคาร)
-พื้นผิวแข็งเป็นหิน เรียก ดาวเคราะห์หิน/ดาวเคราะห์แบบโลก
-ใช้เวลาไม่น้อยกว่า 100 ล้านปี เกิดเป็น ดาวเคราะห์ชั้นใน
-เกิดจากการพอกพูนมวล

แถบดาวเคราะห์น้อย
-เป็นบริเวณระหว่างวงโคจรของดาวอังคาร และดาวพฤหัสบดี
-เกิดลักษณะเดียวกับด่วเคราะห์หิน

ดาวเคราะห์ชั้นนอก (พฤหัสบดี เสาร์ ยูเรนัส เนปจูน)
-เรียกอีกอย่างว่า ดาวเคราห์ยักษ์(มีขนาดใหญ่)
-องค์ประกอบหลัก คือ H,He
-เป็นดาวเคราะห์แก๊ซ

เขตดาวหาง (อยู่รอบนอกระบบสุริยะ)
-เศษเหลือจากดาวเคราะห์ยักษ์ คือ ดาวหาง
-เศษเหลือจากดาวเคราะห์หิน คือ ดาวเคราะห์น้อย

ดวงอาทิตย์
-มีอายุประมาณ 5,000 ล้านปีมาแล้ว
-เป็นศูนย์กลางระบบสุริยะ
-เกิดจากการอัดแน่นภายใต้แรงดึงดูดที่สูงมากของกลุ่มแก๊สที่ประกอบด้วย H เป็นส่วนใหญ่ (74 %)
-สเปกตรัมของดวงอาทิตย์ คือ สเปกตรัม G
-แสงสว่างของดวงอาทิตย์ทำให้เรามองเห็นดาวเคราะห์
-อนุภาคโปรตรอน อิเล็กตรอน ถูกปลดปล่อยมากกว่าปกติ เกิด พายุสุริยะ