สำนวนและสุภาษิตจีน
เมื่อ อังคาร, 16/11/2010 - 10:38 | แก้ไขล่าสุด อังคาร, 04/01/2011 - 18:24| โดย 
darkdevil
ชาวแคว้นฉี่กลุ้มใจเรื่องฟ้าถล่ม 杞人忧天 (Qǐrényōutiān)
在我国历史上的春秋时代，有一个杞国人，总是担心有一天会突然天塌地陷，自己无处安身。他为此事而愁得成天吃饭不香，睡觉不宁。
后来，他的一个朋友得知他的忧虑之后，担心这样下去会损害他的健康，於是特意去开导他说：“天，不过是一些积聚的气体而已。而气体是无处不在的，比如你抬腿弯腰，说话呼吸，都是在天际间活动，为什麼你还要担心天会塌下来呢？”
那个杞国人听了，仍然心有余悸地问：“如果天是一些积聚的气体，那麼天上的太阳、月亮、星星，会不会掉下来呢？”
开导他的朋友继续解释：“太阳、月亮、星星，也都只是一些会发光的气团，即使掉下来了，也不会伤人的。”
可是杞国人的忧虑还没有完，他接著问：“那要是地陷下去了呢？又该怎麼办？”
他的朋友又说：“地，不过是些堆积的石块而已，它填塞在东南西北四方，没有什麼地方没有石块。比如，你站著踩著，都是在地上行走，为什麼要担心它会陷下去呢？”
杞国人听了朋友的这一番开导之后，终於放下心来，十分高兴。他的朋友也为他不再因无端的忧愁而伤身体，感到了欣慰。
其时，有位楚国的思想家名叫长卢子的，在听说了杞国人和朋友的对话之后，不以为然，他笑著评论道：“那些彩虹呀，云雾呀，风雨呀，一年四季的变化呀，所有这些积聚的气体共同构成了天；而那些山岳呀，河海呀，金木火石呀，所有这些堆积物共同构成了地。既然你知道天就是积气，地就是积块，你怎麼能断定天与地不会发生变化呢？依我看，所谓天地，不过是宇宙间的一付小小物体，但它在有形之物中又是最大的一种，其本身并未终结，难以穷尽；因此人们对这件事也很难想像，不易认识，这都是很自然的。杞国人担心天会塌地会陷，这确实有点想得太远；然而他的朋友却说天塌地陷是根本不可能的，这也不对。天与地不可能不坏，而且终究是要坏的，有朝一日它真的要坏了，人们又怎麼能不担心呢？”
对於这场争论，战国时的郑人列御寇也有说法。他认为：“说天与地会坏，是荒谬的；说天与地不会坏，也是荒谬的。天地到底会不会坏，我们目前尚不知道。不过，说天地会坏是一种见解，说天地不会坏也是一种见解。这就好像活人不知道死者的滋味，死者也不知道活人的情形；未来不晓得过去，过去也不能预测未来。既然如此，天地究竟会不会坏，我又何必放在心上呢？”
毫无疑问，如果用今天的科学常识来看待天和地，我们完全可以断言，那个杞国人和他的朋友，以及古代思想家长卢子和列御寇的观点都有偏颇。但这则故事仍然说明：对於一个时代所无法认知和解决的问题，人们不应该陷入无休止的忧愁之中而无力自拔。人生还是要豁达些好。
后来，他的一个朋友得知他的忧虑之后，担心这样下去会损害他的健康，於是特意去开导他说：“天，不过是一些积聚的气体而已。而气体是无处不在的，比如你抬腿弯腰，说话呼吸，都是在天际间活动，为什麼你还要担心天会塌下来呢？”
那个杞国人听了，仍然心有余悸地问：“如果天是一些积聚的气体，那麼天上的太阳、月亮、星星，会不会掉下来呢？”
开导他的朋友继续解释：“太阳、月亮、星星，也都只是一些会发光的气团，即使掉下来了，也不会伤人的。”
可是杞国人的忧虑还没有完，他接著问：“那要是地陷下去了呢？又该怎麼办？”
他的朋友又说：“地，不过是些堆积的石块而已，它填塞在东南西北四方，没有什麼地方没有石块。比如，你站著踩著，都是在地上行走，为什麼要担心它会陷下去呢？”
杞国人听了朋友的这一番开导之后，终於放下心来，十分高兴。他的朋友也为他不再因无端的忧愁而伤身体，感到了欣慰。
其时，有位楚国的思想家名叫长卢子的，在听说了杞国人和朋友的对话之后，不以为然，他笑著评论道：“那些彩虹呀，云雾呀，风雨呀，一年四季的变化呀，所有这些积聚的气体共同构成了天；而那些山岳呀，河海呀，金木火石呀，所有这些堆积物共同构成了地。既然你知道天就是积气，地就是积块，你怎麼能断定天与地不会发生变化呢？依我看，所谓天地，不过是宇宙间的一付小小物体，但它在有形之物中又是最大的一种，其本身并未终结，难以穷尽；因此人们对这件事也很难想像，不易认识，这都是很自然的。杞国人担心天会塌地会陷，这确实有点想得太远；然而他的朋友却说天塌地陷是根本不可能的，这也不对。天与地不可能不坏，而且终究是要坏的，有朝一日它真的要坏了，人们又怎麼能不担心呢？”
对於这场争论，战国时的郑人列御寇也有说法。他认为：“说天与地会坏，是荒谬的；说天与地不会坏，也是荒谬的。天地到底会不会坏，我们目前尚不知道。不过，说天地会坏是一种见解，说天地不会坏也是一种见解。这就好像活人不知道死者的滋味，死者也不知道活人的情形；未来不晓得过去，过去也不能预测未来。既然如此，天地究竟会不会坏，我又何必放在心上呢？”
毫无疑问，如果用今天的科学常识来看待天和地，我们完全可以断言，那个杞国人和他的朋友，以及古代思想家长卢子和列御寇的观点都有偏颇。但这则故事仍然说明：对於一个时代所无法认知和解决的问题，人们不应该陷入无休止的忧愁之中而无力自拔。人生还是要豁达些好。
Zài wǒguó lìshǐ shàng de chūnqiū shídài, yǒu yīgè qǐ guórén, zǒng shì dānxīn yǒu yītiān huì túrán tiān tā dì xiàn, zìjǐ wú chù ānshēn. Tā wèi cǐ shì ér chóu de chéngtiān chīfàn bù xiāng, shuìjiào bù níng.
Hòulái, tā de yīgè péngyǒu dé zhī tā de yōulǜ zhīhòu, dānxīn zhèyàng xiàqù huì sǔnhài tā de jiànkāng, yúshì tèyì qù kāidǎo tā shuō:“Tiān, bùguò shì yīxiē jījù de qìtǐ éryǐ. Ér qìtǐ shì wú chù bùzài de, bǐrú nǐ. Tái tuǐ wān yāo, shuōhuà hūxī, dōu shì zài tiānjì jiān huódòng, wèishéme nǐ hái yào dānxīn tiān huì tā xiàlái ne?“.
Nàgè qǐ guórén tīng le, réngrán xīnyǒuyújì de wèn:“Rúguǒ tiān shì yīxiē jījù de qìtǐ, nàme tiānshàng de tàiyáng, yuèliàng, xīngxīng, huì bù huì diào xiàlái ne?”.
Kāidǎo tā de péngyǒu jìxù jiěshì:“Tàiyáng, yuèliàng, xīngxīng, yě dū zhǐshì yīxiē huì fāguāng de qìtuán, jíshǐ diào xiàlái le, yě bù huì shāng rén de.”
Kěshì qǐ guórén de yōulǜ hái méiyǒu wán, tā jiēzhe wèn:“Nà yàoshi dì xiàn xiàqù le ne? Yòu gāi zěnme bàn?”.
Tā de péngyǒu yòu shuō:“De, bùguò shì xiē duījī de shí kuài éryǐ, tā tiánsè zài dōngnán xīběi sìfāng, méiyǒu shé me dìfāng méiyǒu shí kuài. Bǐrú, nǐ zhàn zhe cǎi zhe, dōu shì zài dìshàng xíngzǒu, wèishéme yào dānxīn. Tā huì xiàn xiàqù ne?“.
Qǐ guórén tīng le péngyǒu de zhè yī fān kāidǎo zhīhòu, zhōngyú fàngxià xīn lái, shí fèn gāoxìng. Tā de péngyǒu yě wèi tā bù zài yīn wúduān dì yōuchóu ér shāng shēntǐ, gǎndào le xīnwèi
Qí shí, yǒu wèi chu guó de sīxiǎngjiā míng jiào zhǎng lú zi de, zài tīng shuō le qǐ guórén hé péngyǒu de duìhuà zhīhòu, bùyǐwéirán, tā xiào zhe pínglùn dào:“Nàxiē cǎihóng ya, yúnwù ya, fēngyǔ ya, yī nián sìjì. De biànhuà ya, suǒyǒu zhèxiē jījù de qìtǐ gòngtóng gòuchéng le tiān, ér nàxiē shānyuè ya, hé hǎi ya, jīn mù huǒshí ya, suǒyǒu zhèxiē duījī wù gòngtóng gòuchéng le de. Jìrán nǐ zhīdào tiān jiùshì jī qì, de jiùshì jī kuài. Nǐ zěnme néng duàndìng tiān yǔ dì bù huì fāshēng biànhuà ne? Yī wǒ kàn, suǒwèi tiāndì, bùguò shì yǔzhòu jiān de yī fù xiǎo xiǎo wùtǐ, dàn tā zài yǒuxíng zhī wù zhòng yòu shì zuìdà de yī zhǒng, qí běnshēn bìng wèi zhōngjié. , Nányǐ qióngjìn, yīncǐ rénmen duì zhè jiàn shì yě hěn nán xiǎngxiàng, bùyì rènshi, zhè dōu shì hěn zìrán de. Qǐ guórén dānxīn tiān huì tā dì huì xiàn, zhè quèshí yǒudiǎn xiǎng de tài yuǎn, ránér tā de péngyǒu quèshuō tiān tā. Dì xiàn shì gēnběn bù kěnéng de, zhè yě bùduì. Tiān yǔ dì bù kěnéng bù huài, érqiě zhōngjiù shì yào huài de, yǒuzhāoyīrì tā zhēn de yāo huài le, rénmen yòu zěnme néng bù dānxīn ne?"
Duìyú zhè chǎng zhēnglùn, zhànguó shí de zhèng rén liè yù kòu yěyǒu shuōfǎ. Tā rènwéi:“Shuō tiān yǔ de huì huài, shì huāngmiù de, shuō tiān yǔ dì bù huì huài, yěshì huāngmiù de. Tiāndì dàodǐ huì bù huì huài. , Wǒmen mùqián shàng bù zhīdào. Bùguò, shuō tiāndì huì huài shì yī zhǒng jiànjiě, shuō tiāndì bù huì huài yěshì yī zhǒng jiànjiě. Zhè jiù hǎoxiàng huó rén bù zhīdào sǐzhě de zīwèi, sǐzhě yě bù zhīdào huó rén de qíngxíng, wèilái bu. Xiǎo dé guòqù, guòqù yě bùnéng yùcè wèilái. Jìrán rúcǐ, tiāndì jiùjìng huì bù huì huài, wǒ yòu hébì fàng zàixīn shàng ne?“.
Háo wú yíwèn, rúguǒ yòng jīntiān de kēxué chángshì lái kàndài tiān hé de, wǒmen wánquán kěyǐ duànyán, nàgè qǐ guórén hé tā de péngyǒu, yǐjí gǔdài sīxiǎng jiāzhǎng lúzihé liè yù kòu de guāndiǎn dōu yǒu piānpō. Dàn zhè zé gùshì réngrán shuōmíng:. Duìyú yīgè shídài suǒ wúfǎ rèn zhī hé jiějué de wèntí, rénmen bù yìng gāi xiànrù wú xiūzhǐ de yōuchóu zhī zhōng ér wúlì zìbá. Rénshēng huán shì yào huòdá xiē hǎo.
Hòulái, tā de yīgè péngyǒu dé zhī tā de yōulǜ zhīhòu, dānxīn zhèyàng xiàqù huì sǔnhài tā de jiànkāng, yúshì tèyì qù kāidǎo tā shuō:“Tiān, bùguò shì yīxiē jījù de qìtǐ éryǐ. Ér qìtǐ shì wú chù bùzài de, bǐrú nǐ. Tái tuǐ wān yāo, shuōhuà hūxī, dōu shì zài tiānjì jiān huódòng, wèishéme nǐ hái yào dānxīn tiān huì tā xiàlái ne?“.
Nàgè qǐ guórén tīng le, réngrán xīnyǒuyújì de wèn:“Rúguǒ tiān shì yīxiē jījù de qìtǐ, nàme tiānshàng de tàiyáng, yuèliàng, xīngxīng, huì bù huì diào xiàlái ne?”.
Kāidǎo tā de péngyǒu jìxù jiěshì:“Tàiyáng, yuèliàng, xīngxīng, yě dū zhǐshì yīxiē huì fāguāng de qìtuán, jíshǐ diào xiàlái le, yě bù huì shāng rén de.”
Kěshì qǐ guórén de yōulǜ hái méiyǒu wán, tā jiēzhe wèn:“Nà yàoshi dì xiàn xiàqù le ne? Yòu gāi zěnme bàn?”.
Tā de péngyǒu yòu shuō:“De, bùguò shì xiē duījī de shí kuài éryǐ, tā tiánsè zài dōngnán xīběi sìfāng, méiyǒu shé me dìfāng méiyǒu shí kuài. Bǐrú, nǐ zhàn zhe cǎi zhe, dōu shì zài dìshàng xíngzǒu, wèishéme yào dānxīn. Tā huì xiàn xiàqù ne?“.
Qǐ guórén tīng le péngyǒu de zhè yī fān kāidǎo zhīhòu, zhōngyú fàngxià xīn lái, shí fèn gāoxìng. Tā de péngyǒu yě wèi tā bù zài yīn wúduān dì yōuchóu ér shāng shēntǐ, gǎndào le xīnwèi
Qí shí, yǒu wèi chu guó de sīxiǎngjiā míng jiào zhǎng lú zi de, zài tīng shuō le qǐ guórén hé péngyǒu de duìhuà zhīhòu, bùyǐwéirán, tā xiào zhe pínglùn dào:“Nàxiē cǎihóng ya, yúnwù ya, fēngyǔ ya, yī nián sìjì. De biànhuà ya, suǒyǒu zhèxiē jījù de qìtǐ gòngtóng gòuchéng le tiān, ér nàxiē shānyuè ya, hé hǎi ya, jīn mù huǒshí ya, suǒyǒu zhèxiē duījī wù gòngtóng gòuchéng le de. Jìrán nǐ zhīdào tiān jiùshì jī qì, de jiùshì jī kuài. Nǐ zěnme néng duàndìng tiān yǔ dì bù huì fāshēng biànhuà ne? Yī wǒ kàn, suǒwèi tiāndì, bùguò shì yǔzhòu jiān de yī fù xiǎo xiǎo wùtǐ, dàn tā zài yǒuxíng zhī wù zhòng yòu shì zuìdà de yī zhǒng, qí běnshēn bìng wèi zhōngjié. , Nányǐ qióngjìn, yīncǐ rénmen duì zhè jiàn shì yě hěn nán xiǎngxiàng, bùyì rènshi, zhè dōu shì hěn zìrán de. Qǐ guórén dānxīn tiān huì tā dì huì xiàn, zhè quèshí yǒudiǎn xiǎng de tài yuǎn, ránér tā de péngyǒu quèshuō tiān tā. Dì xiàn shì gēnběn bù kěnéng de, zhè yě bùduì. Tiān yǔ dì bù kěnéng bù huài, érqiě zhōngjiù shì yào huài de, yǒuzhāoyīrì tā zhēn de yāo huài le, rénmen yòu zěnme néng bù dānxīn ne?"
Duìyú zhè chǎng zhēnglùn, zhànguó shí de zhèng rén liè yù kòu yěyǒu shuōfǎ. Tā rènwéi:“Shuō tiān yǔ de huì huài, shì huāngmiù de, shuō tiān yǔ dì bù huì huài, yěshì huāngmiù de. Tiāndì dàodǐ huì bù huì huài. , Wǒmen mùqián shàng bù zhīdào. Bùguò, shuō tiāndì huì huài shì yī zhǒng jiànjiě, shuō tiāndì bù huì huài yěshì yī zhǒng jiànjiě. Zhè jiù hǎoxiàng huó rén bù zhīdào sǐzhě de zīwèi, sǐzhě yě bù zhīdào huó rén de qíngxíng, wèilái bu. Xiǎo dé guòqù, guòqù yě bùnéng yùcè wèilái. Jìrán rúcǐ, tiāndì jiùjìng huì bù huì huài, wǒ yòu hébì fàng zàixīn shàng ne?“.
Háo wú yíwèn, rúguǒ yòng jīntiān de kēxué chángshì lái kàndài tiān hé de, wǒmen wánquán kěyǐ duànyán, nàgè qǐ guórén hé tā de péngyǒu, yǐjí gǔdài sīxiǎng jiāzhǎng lúzihé liè yù kòu de guāndiǎn dōu yǒu piānpō. Dàn zhè zé gùshì réngrán shuōmíng:. Duìyú yīgè shídài suǒ wúfǎ rèn zhī hé jiějué de wèntí, rénmen bù yìng gāi xiànrù wú xiūzhǐ de yōuchóu zhī zhōng ér wúlì zìbá. Rénshēng huán shì yào huòdá xiē hǎo.
ในสมัยโบราณ มีชาวแคว้นฉี่ผู้หนึ่งที่ชอบขบคิดพิจารณาปัญหาต่างๆ แต่ทว่า เขามักจะคิดอะไรเลอะเทอะไม่เป็นโล้ไม่เป็นพาย อยู่มาวันหนึ่ง เขารับประทานอาหารกลางวันแล้วพักผ่อนอยู่ในบ้าน พอแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เขาก็คิดขึ้นได้ว่า
“ถ้าฟ้าถล่มลงมาจะทำอย่างไร?”
เมื่อเขาก้มลงมองเบื้องล่างพลันคิดขึ้นอีกว่า
“แล้วถ้าแผ่นดินถล่มลงไปจะทำอย่างไร?”
ว่าแล้ว เขาก็ผุดลุกผุดนั่งด้วยความกระวนกระวายใจว่า “จะทำอย่างไรดีล่ะ?” เขาคิดว่าน่าจะย้ายบ้านไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัยสักแห่ง แต่คิดอีกทีไม่ว่าที่ไหนก็มีท้องฟ้าและแผ่นดินทั้งนั้น ตกลงเราจะไปไหนกันดีล่ะ? โลกนี้ไม่มีสถานที่ที่เราจะพำนักอาศัยได้อย่างปลอดภัยเลย เพราะ “เรื่องใหญ่” เรื่องนี้เองที่ทำให้เขากินไม่ได้ นอนไม่หลับ ผุดลุกผุดนั่งตลอดเวลา ความที่กลุ้มอกกลุ้มใจมาก ทำให้สุขภาพของเขาย่ำแย่ลงทุกวัน เมื่อเพื่อนบ้านรู้ว่าเขามีความคิดเช่นนี้ต่างก็รู้สึกขำและแนะนำเขาว่า
“ท่านอย่าหลับหูหลับตากลุ้มอยู่เลยน่า ท้องฟ้าจะถล่มลงมาได้อย่างไรเล่า? ท้องฟ้าคืออะไร? ท้องฟ้าก็คือมมวลหมู่อากาศที่มีขนาดใหญ่ มีอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่ง ท่านเองก็ต้องสัมผัสกับมันทุกวัน ใช้ชีวิตอยู่กับมันตั้งแต่เช้าจรดเย็น เหตุไฉนท่านจึงกังวลว่ามันจะตกหล่นลงมาล่ะ?”
ชาวแคว้นฉี่ผู้นั้นฟังคำอธิบายของเพื่อนบ้านแล้วรู้สึกว่ามีเหตุผลพอสมควร แต่เขาก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จึงถามต่ออีกว่า
“แล้วแผ่นดินล่ะ จะทรุดลงไปได้หรือไม่?”
เพื่อนบ้านตอบว่า “แผ่นดินคืออะไร? มันจะเป็นอะไรได้เล่าถ้าไม่ใช่ดินและหินที่สะสมพอกพูนขึ้นจนแน่นหนา และมีอยู่ทั่วไปทุกหนแห่ง ท่านเองก็เดิน วิ่ง และกระโดดโลดเต้นอยู่บนดินไม่ใช่หรือ? เรื่องแผ่นดินถล่ม ข้าว่าท่านกังวลมากเกินไปหรือเปล่า? ท่านนี่นะ ชอบแกว่งเท้าหาเสี้ยน กลุ้มอกกลุ้มใจโดยใช่เหตุ”
ถึงตอนนี้ แม้ฟังๆดูแล้วเพื่อนบ้านจะอธิบายไม่เป็นวิชาการเท่าไรนัก แต่คำอธิบายดังกล่าวได้ทำให้ชาวแคว้นฉี่คนนั้นตาสว่างขึ้นมา และสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ตามปกติ
“ถ้าฟ้าถล่มลงมาจะทำอย่างไร?”
เมื่อเขาก้มลงมองเบื้องล่างพลันคิดขึ้นอีกว่า
“แล้วถ้าแผ่นดินถล่มลงไปจะทำอย่างไร?”
ว่าแล้ว เขาก็ผุดลุกผุดนั่งด้วยความกระวนกระวายใจว่า “จะทำอย่างไรดีล่ะ?” เขาคิดว่าน่าจะย้ายบ้านไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัยสักแห่ง แต่คิดอีกทีไม่ว่าที่ไหนก็มีท้องฟ้าและแผ่นดินทั้งนั้น ตกลงเราจะไปไหนกันดีล่ะ? โลกนี้ไม่มีสถานที่ที่เราจะพำนักอาศัยได้อย่างปลอดภัยเลย เพราะ “เรื่องใหญ่” เรื่องนี้เองที่ทำให้เขากินไม่ได้ นอนไม่หลับ ผุดลุกผุดนั่งตลอดเวลา ความที่กลุ้มอกกลุ้มใจมาก ทำให้สุขภาพของเขาย่ำแย่ลงทุกวัน เมื่อเพื่อนบ้านรู้ว่าเขามีความคิดเช่นนี้ต่างก็รู้สึกขำและแนะนำเขาว่า
“ท่านอย่าหลับหูหลับตากลุ้มอยู่เลยน่า ท้องฟ้าจะถล่มลงมาได้อย่างไรเล่า? ท้องฟ้าคืออะไร? ท้องฟ้าก็คือมมวลหมู่อากาศที่มีขนาดใหญ่ มีอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่ง ท่านเองก็ต้องสัมผัสกับมันทุกวัน ใช้ชีวิตอยู่กับมันตั้งแต่เช้าจรดเย็น เหตุไฉนท่านจึงกังวลว่ามันจะตกหล่นลงมาล่ะ?”
ชาวแคว้นฉี่ผู้นั้นฟังคำอธิบายของเพื่อนบ้านแล้วรู้สึกว่ามีเหตุผลพอสมควร แต่เขาก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จึงถามต่ออีกว่า
“แล้วแผ่นดินล่ะ จะทรุดลงไปได้หรือไม่?”
เพื่อนบ้านตอบว่า “แผ่นดินคืออะไร? มันจะเป็นอะไรได้เล่าถ้าไม่ใช่ดินและหินที่สะสมพอกพูนขึ้นจนแน่นหนา และมีอยู่ทั่วไปทุกหนแห่ง ท่านเองก็เดิน วิ่ง และกระโดดโลดเต้นอยู่บนดินไม่ใช่หรือ? เรื่องแผ่นดินถล่ม ข้าว่าท่านกังวลมากเกินไปหรือเปล่า? ท่านนี่นะ ชอบแกว่งเท้าหาเสี้ยน กลุ้มอกกลุ้มใจโดยใช่เหตุ”
ถึงตอนนี้ แม้ฟังๆดูแล้วเพื่อนบ้านจะอธิบายไม่เป็นวิชาการเท่าไรนัก แต่คำอธิบายดังกล่าวได้ทำให้ชาวแคว้นฉี่คนนั้นตาสว่างขึ้นมา และสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ตามปกติ
ต่อมาสำนวน ‘ชาวแคว้นฉี่กลุ้มเรื่องฟ้าถล่ม’ ได้ถูกนำมาใช้ในการอุปมาถึงการกลัดกลุ้มกังวลใจโดยไม่จำเป็น หรือโดยใช่เหตุ
อ่าน 67247 ครั้ง | 
Tags: 
ช่วยด้วยครับ
นักเรียนที่สร้างบล็อก กรุณาอย่า
คัดลอกข้อมูลจากเว็บอื่นทั้งหมด
ควรนำมาจากหลายๆ เว็บ แล้ววิเคราะห์ สังเคราะห์ และเขียนขึ้นใหม่
หากคัดลอกทั้งหมด จะถูกดำเนินคดี
ตามกฎหมายจากเจ้าของลิขสิทธิ์
มีโทษทั้งจำคุกและปรับในอัตราสูง
ช่วยกันนะครับ
ไทยกู๊ดวิวจะได้อยู่นานๆ
ไม่ถูกปิดเสียก่อน
ขอขอบคุณในความร่วมมือครับ
ด่วน...... ขณะนี้
พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
มีผลบังคับใช้แล้ว
ขอให้นักเรียนและคุณครูที่ใช้งาน
เว็บ thaigoodview ในการส่งการบ้าน
ระมัดระวังการละเมิดลิขสิทธิ์ด้วย
อ่านรายละเอียดที่นี่ครับ
ขณะนี้มี สมาชิก 0 คน และ ผู้เยี่ยมชม 480 คน กำลังออนไลน์
