กีฬาเพื่อสุขภาพ

       กีฬาที่จะพูดถึงในที่นี้และต่อไปนี้เป็นกีฬาของมวลชนไม่ใช่กีฬาของนักแข่งขันระดับเขต ระดับชาติ ระดับนานาชาติที่ต้องเอาจริงเอาจังกับการแข่งขันอย่างเอาเป็นเอาตายเพราะมันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายจริง ๆเพราะชีวิตหรืออาชีพของเขาขึ้นอยู่กับผลแพ้ชนะของการแข่งขันนั้น ๆส่วนกีฬาของมวลชนนั้นเป็นกีฬาเพื่อสุขภาพ ต้องการให้มีสุขอนามัยดีไม่ต้องเสียเงินและเสียเวลาไปหาหมอส่วนใครจะเล่นกีฬาเพื่อสุขภาพแล้วเกิดเล่นได้ดีจนไปแข่งขันและได้รางวัลหรือเป็นทีมชาตินั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแต่เมื่อไปถึงจุดนั้นกีฬานั้น ๆ ก็ไม่ใช่กีฬาเพื่อสุขภาพอีกต่อไปแต่เป็นกีฬาเพื่อการแข่งขันโดยเฉพาะประการหนึ่งก็เพราะสุขภาพของนักกีฬาผู้นั้นจะดีเกินเกณฑ์มาตรฐานของการมีสุขอนามัยที่ดีไปมากมายแล้วอย่างคนที่วิ่งมาราธอน (42.195 กิโลเมตรจากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิไปจนถึงประตูน้ำพระอินทร์ รังสิต)ได้นั้นไม่ถือว่าเป็นคนมีสุขภาพดีเฉย ๆ แล้ว แต่เป็นนักวิ่งไปโน่นแล้วทีเดียวดังนั้นความสุข ความสนุกสนาน ความบันเทิงความปิติที่จะได้จากการเล่นกีฬาเพื่อสุขภาพก็ต้องลดน้อยถอยไปอย่างที่หยุดห้ามไม่ได้

       สรุปก็คือวิธีคิดและปรัชญาของกีฬาเพื่อสุขภาพและกีฬาเพื่อการแข่งขันนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ถามว่าแล้วกีฬาเพื่อสุขภาพนั้นเป็น GAMES หรือเป็น SPORTS ตอบได้ว่ากีฬาเพื่อสุขภาพส่วนใหญ่แล้วจะเป็น GAMES เช่น เต้นรำ เต้นแอโรบิค มวยจีนฯลฯ แต่จะเป็น SPORTS ก็ได้ เช่น วิ่งจ๊อกกิ้ง จักรยานทางไกล ว่ายน้ำระยะไกลหรือแม้กระทั่งยกน้ำหนัก (เบา ๆ) แบบเวทเทรนนิ่ง (weight training) หรือจะเป็นกึ่ง GAMES กึ่ง SPORTS (คือกึ่งสนุกกึ่งใช้แรงก็ได้) เช่น โบว์ลิ่ง ปิงปอง ฟุตบอลจักรยานท่องเที่ยว โป้งแปะ ฯลฯหลักสำคัญอยู่ที่ว่ายังคงความสนุกสนานอยู่เป็นเกณฑ์และมีระดับความสำคัญมากกว่าการออกแรงให้เยอะและหนักหรือมากเป็นหลักจุดประสงค์ก็เพื่อหนีหน้า (ไม่ต้องไปเจอ)หมอ เพราะสุขภาพดีแล้วเพียงเท่านั้นเองที่น่าแปลกใจคือในปัจจุบันกีฬาเพื่อสุขภาพในระดับมวลชนส่วนใหญ่ไม่ใช่กีฬาเกมส์แต่เป็นกีฬาสปอร์ต เช่น วิ่งและจักรยาน หรือเต้นแอโรบิค

    ปัจจุบันนี้มีชมรมวิ่งเพื่อสุขภาพอยู่มากมายทั่วประเทศส่วนชมรมกีฬาเพื่อสุขภาพอื่น ๆ ที่พอจะพบเห็นได้บ้างก็เช่น ชมรมไท้เก้ก ชมรมรำดาบชมรม(ก๊วน)กอล์ฟ ชมรมฟันดาบไทย ฯลฯ 

                                   แต่ถ้าย้อนเวลากลับหลังไปประมาณปี 2525 ถึง 2530 ขณะนั้นมีชมรมวิ่งเพื่อสุขภาพน้อยมากแต่ในขณะเดียวกันก็เริ่มมีกระแสสังคมเกี่ยวกับสุขภาพของตัวเองและของประชาชนมากขึ้นความตื่นตัวที่จะรวมตัวกันก่อตั้งเป็นชมรมฯจึงมีมากคำถามว่าจะตั้งชมรมวิ่งเพื่อสุขภาพนั้นทำได้อย่างไรจึงเป็นคำถามที่ผู้ผลักดันให้มีการวิ่งเพื่อสุขภาพหลายๆ ท่าน เช่น นพ.กฤษฎา บานชื่น นพ.อุดมศิลป์ ศรีแสงนาม และตัวผู้เขียนเองถูกถามตลอดเวลา  ปัจจุบัน (2542) คำถามเดิมแต่ในรูปแบบใหม่ คือ จะตั้งชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพได้อย่างไรก็กลับมาสู่ผู้เขียนอีกอย่างต่อเนื่องในระยะเกือบ 10 ปีที่ผ่านมาความจริงแล้วการก่อตั้งชมรมกีฬาเพื่อสุขภาพไม่ว่าจะเป็นการวิ่ง จักรยาน แอโรบิคหรือมวยจีน ก็มีหลักการเหมือน ๆ กันประเด็นอยู่ที่ว่าเมื่อตั้งขึ้นมาแล้วมีกิจกรรมหรือไม่ ต่อเนื่องหรือไม่และเป็นประจำหรือไม่หากคำตอบสำหรับทั้งสามคำถามเป็นไปในทางลบแม้แต่จะเพียงจากคำถามเดียวชมรมฯนั้นก็อยู่ไม่รอด สิ่งนี้ประวัติศาสตร์บอกได้ด้วยตัวของมันเองอย่างชัดเจนเพราะมีชมรมฯมากมายที่ตั้งขึ้นมาแล้ว "ตายซาก"ไปอย่างน่าเสียดาย

http://www.ladawan.net/activity/photo/tk002.gif

http://farm3.static.flickr.com/2274/2326657138_9738096220.jpg

http://www.sci.rmutt.ac.th/hall/2007_singha_open_%20junior.jpg

http://i19.tinypic.com/4mrw514.gif

http://nugames.nu.ac.th/backoffice/php_form/uploads/images/DSCF7738.jpg

http://images.diaryis.com/o/ottawarm/20060619.BB-gallery9.jpg

http://www.psru.ac.th/gallery/060949/images/DSCF2815_JPG.jpg

 http://seedang.com/files/comments/60/608362/images/1_display.jpg