ลิเกป่า
ลิเกป่า เป็นการแสดงพื้นบ้านทางภาคใต้ เดิมเรียกว่า ลิเก หรือ ยี่เก เมื่อลิเกของภาคกลางได้รับการเผยแพร่สู่ภาคใต้จึงเติมคำว่า ป่า เพื่อแยกให้ชัดเจน เมื่อประมาณ ๓๐ ปีที่ผ่านมาลิเกป่าได้รับความนิยมอย่างกว้างขวาง แถบพื้นที่ทางฝั่งตะวันตกโดยเฉพาะจังหวัดกระบี่ ตรัง พังงา ส่วนทางฝั่งทะเลตะวันออก ที่เป็นแหล่งความเจริญก็มีลิเกป่าอยู่แพร่หลาย เช่น อำเภอเมือง จังหวัดพัทลุง อำเภอสะทิงพระ จังหวัดสงขลา และอำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ปัจจุบันได้เสื่อมความนิยมลงจนถึงขนาดหาชมได้ยาก
ลิเกป่า มีชื่อเรียกต่างออกไป คือ
- แขกแดง เรียกตามขนบการแสดงตอนหนึ่งซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของลิเก คือ การออกแขก “แขกแดง” ตามความเข้าใจของชาวภาคใต้หมายถึงแขกอินเดีย หรือแขกอาหรับ บางคนเรียกแขกแดงว่า “เทศ” และ เรียกการออกแขกแดงว่า “ออกเทศ”
- ลิเกรำมะนา เรียกตามชื่อดนตรีหลักที่ใช้ประกอบการแสดงคือ รำมะนา ซึ่งชื่อนี้อาจได้รับอิทธิพลมาจากแสดงชนิดหนึ่งของมาลายูที่ใช้กลอง “ราบานา” เป็นหลักอีกต่อหนึ่งก็ได้
-
ลิเกบก อาจเรียกชื่อตามกลุ่มชนผู้เริ่มวัฒนธรรมด้านนี้ขึ้น โดยชนกลุ่มนี้อาจมีสภาพวัฒนธรรมที่ล้าหลังอยู่ก่อน เพราะ “บก” หมายถึง “ล้าหลัง” ได้ด้วยลิเกบก จึงหมายถึงของคนที่ด้อยทางวัฒนธรรม ชื่อนี้ใช้เรียกแถบจังหวัดสงขลา