การค้นพบอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุเกิดขึ้นระหว่าง ค.ศ. 1856- 1919 เมื่อมีการสร้างทางรถไฟสายละฮอร์-มุลตัน ขณะที่กำลังขุดทางรถไฟได้ปรากฏซากเมืองๆ หนึ่ง จนกระทั่งค.ศ.1946 กลุ่มนักโบราณคดี มี Marshall, Piggot, Sahni, Banerjee และ Sir Mortimer Wheeler ชาวอังกฤษ ได้ดำเนินการขุดค้นคว้าต่อจนพบเมือง 2 เมือง คือ โมเห็นโจ ดาโร (Mohenjo Daro) ในแคว้นสินธ์ (Sind) และเมืองฮารัปปา (Harappa) ในแคว้นปัญจาปทางตะวันตก ลักษณะของเมืองมีกำแพงล้อมรอบตัวเมือง มีการวางผังเมืองอย่างดี มีถนนสายตรงผ่านหลายสาย และมียุ้งข้าวส่วนกลาง บ้านมีลักษณะกว้างใหญ่ สร้างด้วยอิฐเผา ประกอบไปด้วยห้องน้ำ ห้องส้วม ท่อถ่ายเทน้ำเสีย มีการขุดพบโลงศพแบบเดียวกับที่พวกสุเมเรียนใช้ เช่นเดียวกับที่พบตราประทับของลุ่มน้ำสินธุที่เมืองเออร์ในซูเมอร์ (ทางใต้ของลุ่มน้ำไทกริสและยูเฟรติส) แสดงให้ทราบว่ามีการติดต่อกันระหว่างคนสองลุ่มแม่น้ำนี้