ประวัติการเต้นแจ๊ส (Jazz Dance)

             การเต้นแจ๊ส (Jazz Dance) การเต้นแจ๊สเป็นรูปแบบการเต้นชนิดหนึ่งของชาวแอฟริกันอเมริกันในประเทศอเมริกาที่ เกิดในช่วงต้นค.ศ. 20 เป็นการเต้นรำเพื่อความสนุกสนานและเพื่อการเข้าสังคม เป็นการเต้นเข้ากับจังหวะของชาวแอฟริกันที่ซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวโดยการแยกส่วนต่างๆของร่างกาย (Isolation) ออกแล้วประดิษฐ์เป็นท่าเต้นในลักษณะต่างๆ คำว่าแจ๊สแดนซ์เริ่มใช้กันในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 และในช่วงประมาณปีค.ศ.1920 เป็นต้นมาการเต้นแจ๊สแดนซ์ก็กลายมาเป็นการเต้นของพวกผิวขาว

             การเต้นแจ๊สมักเป็นการเต้นกับเพลงที่มีจังหวะเร็ว เช่นในจังหวะสวิง (Swing) หรือชาร์ลสตัน (Charleston) เป็นต้น เนื่องจากเป็นการเต้นที่ง่าย มีจังหวะเร็วและสนุกสนานจึงทำให้เป็นที่นิยมอย่างรวดเร็ว ต่อมาได้มีการพัฒนาท่าเต้นโดยเป็นการเต้นกับดนตรีแจ๊ส และพัฒนาขึ้นเป็นการเต้นที่มีเทคนิคและมีหลักเกณฑ์มากขึ้น การเต้นแจ็สแดนซ์เป็นที่นิยมมากในช่วงยุค 1950 เนื่องจากมีการแสดงในรายการโทรทัศน์ ภาพยนตร์เพลง และมีการแสดงในบาร์อย่างแพร่หลายในประเทศสหรัฐอเมริกา โดยลักษณะของการนำเสนอจะเป็นการเต้นแจ๊สแดนซ์ผสมกับการเต้นแท็ปแดนซ์ (Tap Dance) ซึ่งเรียกว่าการเต้นเพื่อการแสดง (Theatre Dance) หรือการเต้นแจ็สแดนซ์ผสมกับการเต้นบัลเล่ต์ (Ballet) เรียกว่าเป็นการเต้นแบบโมเดอร์นแจ๊ส (Modern Jazz) ซึ่งจะเป็นการเต้นที่มีจังหวะช้ากว่าและผู้เต้นจะต้องมีความสามารถในการเต้นเทคนิคบัลเล่ต์เป็นอย่างดีจึงจะเต้นได้สวยงามและเป็นที่ประทับใจแก่ผู้ที่ได้ชม

             เนื่องจากการเต้นแจ๊สแดนซ์ได้พัฒนาขึ้นมาเป็นการเต้นเพื่อการแสดงดังนั้นนักเต้นแจ๊สแดนซ์มืออาชีพ จึงควรจะต้องมีทั้งรูปร่างที่สมส่วน หน้าตาที่สวยงามหรือสามารถแต่งให้สวยงามได้

 การเต้นแจ๊ส

1.จังหวะ swing

2.จังหวะ charleston

3. modern jazz