http://women.sanook.com/story_picture/b/51331_002.jpg

โดยทั่วไปความเครียดมักจะเกิดขึ้นเป็นช่วงสั้น ๆ และหายไปเมื่อเราผ่านเหตุการณ์นั้น ๆ เช่น ในช่วงสอบนักเรียนมักจะรู้สึกกังวลว่าจะทำข้อสอบไม่ได้ หรือพนักงานบริษัทกลัวว่าจะไปทำงานไม่ทันขณะขับรถที่ติดแง่กอยู่บนทางด่วน เป็นต้น เนื่องจากเกิดขึ้นในระยะเวลาไม่นาน ความเครียดประเภทนี้จึงไม่ได้ส่งผลร้ายต่อร่างกายคนเรามากนัก แต่ก็อาจจะทำให้รู้สึกปวดหัว ปวดกล้ามเนื้อ หรือท้องไส้ปั่นป่วนได้
เราเรียกความเครียดชนิดนี้ว่า "ความเครียดชนิดเฉียบพลัน" (Acute Stress)
แต่ถ้ามนุษย์ต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่กดดัน บีบบังคับ หรืออยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจบ่อยครั้ง ตลอดจนความเครียดนั้นไม่มีทีท่าว่าจะบรรเทาหรือหมดไป ก็จะทำให้เกิดภาวะ "ความเครียดเรื้อรัง" (Chronic Stress) ขึ้นมาได้
เปรียบเสมือนการวิ่งมาราธอน แต่นักวิ่งต้องห้อเต็มสปีดตั้งแต่เริ่ม, ร่างกายที่ถูกกระตุ้นอยู่ตลอดเวลาและเป็นระยะเวลานาน ๆ ก็จะถึงคราวหมดแรง เพราะฉะนั้นความเครียดประเภทนี้จึงก่อให้เกิดผลเสียอย่างรุนแรงต่อสุขภาพ ตลอดจนรบกวนการดำเนินชีวิตอันปกติสุขของเรา
ผลโดยตรงของความเครียดต่อสุขภาพได้แก่เป็นโรคติดเชื้อได้ง่ายกว่าคนทั่วไป นอกจากนี้ความเครียดยังเป็นตัวกระตุ้นให้บุคคลที่ประสบกับมันเปลี่ยนแปลงจากพฤติกรรมปกติที่เป็นประโยชน์ไปเป็นพฤติกรรมที่มีความเสี่ยงและก่อให้เกิดโทษแก่ร่างกายเพื่อคลายความเครียดเช่น ดื่มเหล้า เคล้าผู้หญิง ยิงผู้ชาย ขายยาบ้า ฯลฯ อย่างนี้คงทราบแล้ว.....ว่าทำไมคนที่เครียดมาก ๆ ถึงหน้าแก่สุขภาพทรุดโทรม