นิทานพื้นบ้าน
                   

                 นิทาน เป็นเรื่องที่เล่ากันสืบต่อ ๆ มา ถือว่าเป็นมรดกทางวัฒนธรรม ซึ่งส่วนใหญ่ถ่ายทอดสู่อนุชนรุ่นหลังด้วยมุปาฐะ (มุขปาฐะ คือ การต่อปากกันมา, การบอกเล่าต่อๆ กันมาโดยมิได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร) การเล่านิทานมีมาแต่ดึกดำบรรพ์   สาเหตุที่มนุษย์ชอบฟังนิทานนั้น เพราะนิทานเป็นอาหารทางใจอย่างหนึ่งของมนุษย์ นิทานเป็นแหล่งรวบรวมจินตนาการ  ความฝัน  นิทานเป็นทางออกทางใจของมนุษย์ ทำให้มีความสุข  และช่วยผ่อนคลายความทุกข์ในใจ
                 มนุษย์ทั่วไปในโลก  ต่างมีนิมานเล่าต่อๆกันมา  ถึงแม้ว่าจะต่างชาติต่างภาษา แต่จะมีข้อเหมือนกันเสมอในเรื่องธรรมชาติของความเป็นมนุษย์ คือ  มีโลภ  โกรธ หลง  มีทั้งตลก  ขบขัน  น่าหัวเราะ  และที่สำคัญคือมีความคิดคำนึงคล้ายคลึงกัน  และต่างก็มีลักษณะเหล่านี้สืบทอดกันมาของมรดกมนุษยชาติเหมือนๆกัน มรดกแห่งสภาพความเป็นมนุษย์นี้จะเห็นได้จากคติชาวบ้านและนิทานพื้นบ้าน