เรื่อง สามัคคีเภทคำฉันท์

ผู้แต่ง นาย ชิต บุรทัต                                                                            

                   นายชิต เป็นผู้รักรู้ รักเรียน มีปฏิภาณและความสามารถเป็นอันดี ชำนาญในภาษาไทย มีความรู้ในภาษาบาลี

           และฝึกฝนเรียนภาษาอังกฤษด้วยตนเองจน อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้ นายชิตเริ่มการประพันธ์เมื่ออายุ ๑๘ ปี ขณะนั้นได้

           กลับมาบวชเป็นสามเณรอีกเป็นครั้งที่สอง ณ วัดบวรนิเวศวิหารในฐานะของศิษย์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระ

           ยาวชิรญาณวโรรส สามเณรชิตได้สร้างงานประพันธ์โดยใช้นามปากกาเป็นครั้งแรกว่า" เอกชน "จนเจริญรุ่งโรจน์ขึ้น

           ในระยะเวลาอันรวดเร็วในขณะที่สามเณรชิตมีอายุเพียง ๑๘ ปีก็ได้รับอาราธนาจากองค์สภานายกหอพระสมุดวชิรญาณ

           ให้เข้าร่วมแต่งฉันท์สมโภช พระมหาเศวตฉัตร ในงานพระราชพิธีฉัตรมงคล รัชกาลที่ ๖ พ.ศ.๒๔๕๔ ด้วยผู้หนึ่งต่อมา

           ในปี พ.ศ. ๒๔๕๘  นายชิต บุรทัต ซึ่งอยู่ในเพศฆราวาสแล้ว ได้ส่งบทประพันธ์กาพย์ปลุกใจลงในหนังสือสมุทสาร

           พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทอดพระเนตรค้นฉบับเดิมพอพระราชหฤทัยเป็นอันมาก ทรงพระกรุณา

           โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าหน้าที่ขอถ่ายภาพเจ้าของบทปลุกใจลงพิมพ์ประกอบด้วย

                   นายชิต บุรทัต ใช้นามสกุลเดิมว่า “ชวางกูร” ต่อมาในปี พ.ศ.๒๔๕จึง ได้รับพระราชทาน  นามสกุล“บุรทัต” 

           และในปีเดียวกันนี้เอง นายชิต บุรทัต ก็ได้สมรสกับ นางจั่น แต่หามีบุตรธิดาด้วยกันนามปากกาของ นายชิต บุรทัต 

           คือ “เจ้าเงาะ”, “เอกชน” และ  “แมวคราว”   ใช้ในการประพันธ์บท ความต่างๆ ในหน้าหนังสือพิมพ์ และนิตยสาร

           ต่างๆ เสมอมาจนตลอดอายุ นายชิต บุรทัต ถึงแก่กรรม เมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน  พ.ศ. ๒๔๘๕ ด้วย โรคลำไส้พิการ

           ณ บ้านถนนวิสุทธิกษัตริย์ รวมอายุได้ ๕๐ ปี สำนักงานสุดท้ายที่ประจำ คือ หนังสือพิมพ์เอกชน 
 

                                                                                               กลับหน้าหลัก