เทพนิยายเรื่อง Aladdin

              นานมาแล้ว มีเด็กชายคนหนึ่งชื่ออาลาดิน วันหนึ่งเขากำลังทำสวนพรวนดินอยู่ ก็ไปพบอะไรแข็งๆ ใต้ดิน ในตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นก้อนหิน

เขาก็จะนำไปทิ้ง แต่เมื่อพิจารณาดูให้ดีอีกที มันเป็นตะเกียงโบราณ เขาดีอกดีใจใหญ่

     มันเปื้อนดินโคลน เขาก็นำผ้ามาเช็ดมาถูทำความสะอาด ถูไปถูกมาก็มีควันออกมาจากตะเกียง เป็นยักษ์ตัวเบ้อเร่อ เจ้ายักษ์ก็ลงไปกราบเท้าอาลาดิน

แล้วก็พูดออกมา

 "เจ้านาย วันนี้เจ้านายได้ช่วยข้าให้มีความอิสระ ข้าขอขอบคุณเจ้านาย เจ้านายต้องการอะไรบอกมาเลย ข้าจะทำให้ทุกอย่าง แต่มีข้อแม้อยู่อย่างเดียว ถ้า

หากเจ้านายไม่ใช้ข้าเมื่อไหร่ ข้าก็จะกินเจ้านาย"

     อาลาดินก็คิดไปคิดมา โอ้! ถ้าเราได้เจ้ายักษ์มาเป็นคนใช้ เราคงจะร่ำรวยมหาศาลเลย เราไม่กลัวหรอก เราจะไม่ปล่อยให้มันว่างมากินเรา ก็เลยตอบ

ตกลงกับเจ้ายักษ์ว่า "ตกลงเราจะรับเจ้ามาเป็นคนใช้เรา"

      เจ้ายักษ์ก็เตือนอีก "อย่าลืมนะเจ้านาย ถ้าหากเจ้านายไม่ใช้ข้าเมื่อไหร่ ข้าก็จะกินเจ้านาย"

      อาลาดินก็บอกว่า "สบายมาก สบายมาก"

      แล้วก็เริ่มสั่งการ "นี่เจ้ายักษ์ ฉันอยากจะได้บ้านหลังใหญ่ๆ เป็นที่พักของข้า"

      ทันทีทันใด เจ้ายักษ์ชี้นิ้วไปก็เกิดบ้านหล้งใหญ่ขึ้นมา

อาลาดินตื่นตกใจ นึกว่ามันจะใช้เวลานาน 2-3 ปี ในการก่อสร้าง ที่ไหนได้แค่กระพริบตามันก็เกิดขึ้นมาได้แล้ว ก็เลยรีบสั่งต่อเพราะเดี๋ยวเจ้ายักษ์จะมากิน

เขา "เจ้าจงสร้างสะพานข้ามลำธารต่อจากตรงนี้ไป"