ภาษา  คือการแสดงออกเพื่อสื่อความหมายโดยมีระบบกฎเกณฑ์ที่เข้าใจกันได้ระหว่างสองฝ่าย  การแสดงออกนี้อาจจะเป็นเสียง  ท่าทาง 

สัญญาณต่าง ๆ  ฯลฯ  และอาจเป็นการสื่อความหมาย  ระหว่างคนหรือระหว่างสัตว์ก็ได้  ส่วนประกอบของภาษา  เช่น  เสียง  คำ  และประโยค 

เราสามารถนำเสียงที่มีอยู่อย่างจำกัด มาสร้างคำได้อย่างมากมายและสามารถนำคำเหล่านั้น มาสร้างเป็นประโยคต่าง ๆ ได้ไม่รู้จบ   ซึ่งภาษาทุกภาษา

จะมีการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา

สำนวน โวหาร สุภาษิต คำพังเพย เป็นการแสดงถึงวัฒนธรรมทางภาษาได้เป็นอย่างดี

สำนวน   คือ  หรือกลุ่มคำที่มีความหมายแฝงไม่ได้มีความหมายตรงกับความหมายของคำที่ประกอบกัน  และเป็นถ้อยคำที่คมคาย งดงาม ที่ผู้กล่าวได้

เลือกสรร กลั้นกรองแล้วเพื่อความสละสลวยของภาษา สำนวนเป็นคำเกลี้ยงเกลา มีความหมายลึกซึ้งกว่าคำพื้น ๆ ใช้คำน้อยคำ แต่ได้ใจความมาก

โวหาร   ความหมาย  กระบวนความทำนองหนึ่ง ยังมีถ้อยคำเรียบเรียงอยู่ ได้ใจความดี เนื้อเรื่องกระทัดรัด  เหมาะสม

สุภาษิต   หมายถึงคำกล่าวที่ดีงาม เป็นคำสั่งสอนที่มุ่งแนะนำให้ปฏิบัติ ให้ประพฤติดี ประพฤติชอบ  หรือละเว้น

คำพังเพย  หมายถึง คำเก่าที่กล่าวเป็นเชิงเปรียบเทียบมักเปรียบเทียบกับสิ่งที่ป็นรูปธรรม  คำพังเพย อาจมีลักษณะติชมหรือแสดงความคิดเห็นที่กล่าวขึ้น

มาลอย ๆ

สำหรับบล็อกเรื่องนี้ผู้เขียนได้รวบรวมและเรียบเรียงสำนวน โวหาร สุภาษิต คำพังเพย ที่ใช้บ่อย และความรู้ไว้  เพื่อให้นักเรียน นักศึกษา  ผู้รักก่ารอ่าน

และชอบศึกษาค้นคว้าใช้ในการศึกษา และอ้างอิงได้เป็นอย่างดี