ว่านหางจระเข้
ชื่อทั่วไป Aloe
ชื่อวิทยาศาสตร์ Aloe barbadensis Mill.
วงศ์ Liliaceae
ถิ่น กำเนิด แอฟริกา
ลักษณะทั่วไป
หางจระเข้เป็นพรรณไม้ที่ได้รับความนิยมและ รู้จักอย่างกว้างขวางเพราะเป็นพืชที่ให้ประโยชน์กับมนุษย์อย่างมากมาย หางจระเข้มีลำต้นที่ติดดินไม่สูงมากนัก ใบมีลักษณะอวบน้ำ สีเขียว ยาวประมาณ 1 ฟุต บางพันธุ์อาจยาวกว่านี้ก็ได้ โคนใบจะมีขนาดใหญ่และจะเล็กเรียวขึ้นไปยังปลายใบ ขอบใบจะมีลักษณะหยักคล้ายกับหนามเมื่อหักใบดูจะมีลักษณะเป็นวุ้นเมือกหาง จระเข้นี้นิยมปลูกไว้ตามหน้าบ้าน ข้างทาง หรือบางคนอาจใช้ตกแต่งสวนก็ได้
การขยายพันธุ์ แยกหน่อ
การดูแลรักษา
แสง ชอบแสงมาก (ถ้าอยู่กลางแจ้งสีจะไม่ เขียวสดเหมือนอยู่ในร่ม)
น้ำ ต้องการ น้ำปานกลาง
ดิน เจริญเติบ โตได้ดีในดินร่วนซุย
ปุ๋ย ใส่ปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ใส่หลังจากการตอนแยกหรือย้ายปลูก
โรคและแมลง ไม่ค่อยมี โรค และแมลงรบกวนเท่าไหร่
สรรพคุณ
วุ้นในใบว่านหางจระเข้มีสาร เคมีอยู่หลายชนิด เช่น Aloe-cmidin, Aloesin, Aloin, สารประเภท glycoprotein และอื่นๆ ยางที่อยู่ในว่านหางจระเข้มีสาร anthraquinone ที่มีฤทธิ์ขับถ่ายด้วย ใช้ทำเป็นยาดำ มีการศึกษาวิจัยรายงานว่า วุ้นหรือน้ำเมือกของว่านหางจระเข้รักษาแผลไฟไหม้ น้ำร้อนลวก แผลเรื้อรัง และแผลในกระเพาะอาหารได้ดี เพราะวุ้นใบมีสรรพคุณรักษาแผลต่อต้านเชื้อแบคทีเรียช่วยสมานแผลได้ด้วย และยังนำมาพัฒนารูปแบบเป็น ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปทั้งทางด้านยาและ
เครื่องสำอาง แชมพูสระผม อีกด้วย