อารยธรรมอินเดีย 

ลุ่มแม่น้ำสินธุนั้นเป็นแหล่งกำเนิดอารยธรรมสำคัญแห่งหนึ่งของโลก(๑ใน ๔ แห่ง) คือ อินเดีย    ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดศาสนาพราหมณ์และพระพุทธศาสนา ดังนั้นความเชื่อทั้งสองศาสนานี้จึงได้เผยแพร่ไปยังประเทศต่างๆในชมพูทวีป(ทวีปเอเซียด้านตะวันออก) โดยอาศัยการเดินเรือไปตามชายฝั่งทะเลและข้ามมหาสมุทรไปยังดินแดนต่างๆในคาบมหาสมุทรอินเดียและคาบมหาสมุทรอินโดจีน 

                               อารยธรรมของอินเดียนั้น ถือว่าการให้การศึกษานั้นคือการให้แสงสว่าง ที่มีความหมายไปถึงการช่วยให้เกิดสมรรถภาพที่จะต่อสู้กับความยากลำบาก และแก้ไขปัญหานานาประการในชีวิตให้ลุล่วงสำเร็จผลสมความปราถนา   ดังนั้นการศึกษาจึงต้องสมบูรณ์โดยสามารถนำความรู้ไปใช้งานและปฏิบัติได้อย่างจริงจัง การมีความรู้เชี่ยวชาญทั้งด้านทฤษฎีและปฏิบัติ   แม้จะเป็นเพียงแขนงวิชาเดียวก็ได้รับความสำเร็จได้    ด้วยเหตุที่มนุษย์มีความเชื่อว่า   สังคมที่ก้าวหน้าไปได้นั้นขึ้นอยู่กับการศึกษาและถือว่าการศึกษาเป็นอภิสิทธิของชนชั้นสูงที่มีเวลาว่างและมีฐานะทางสังคมจะเข้าศึกษาได้ก็ตาม

ภูมิศาสตร์

อารยธรรมอินเดียได้ถือกำเนิดในดินแดนที่เรียกขานกันว่า อนุทวีปอินเดีย ซึ่งมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลกว่าประเทศอินเดียในปัจจุบัน1 เราพอจะกำหนดพรมแดนธรรมชาติของอนุทวีปนี้ได้พอสังเขปดังนี้คือทิศเหนือ มีเทือกเขาหิมาลัย (The Himalayas) วางตัวทอดยาวไปยังทิศตะวันตกและตะวันออกทิศตะวันตก ทิศตะวันออก ทิศใต้ ของอนุทวีปมีทะเลเป็นพรมแดนธรรมชาติอันได้แก่ ทะเลอาหรับ อ่าวเบงกอล และมหาสมุทรอินเดียตามลำดับเทือกเขาทางตอนเหนือนี่เองที่เป็นต้นกำเนิดของแม่น้ำสำคัญ 2 สาย ของอนุทวีปอินเดีย อันได้แก่แม่นํ้าสินธุ ที่อยู่ทางทิศตะวันตก และแม่น้ำคงคาทางทิศตะวันออกอนุทวีปอาจพอแบ่งออกได้เป็น 2 ส่วน คือ อินเดียเหนือและอินเดียใต้โดยมีเทือกเขาวินธัย (Vindya) เป็นเส้นแบ่ง 2 ส่วนออกจากกันทั้งสองส่วนมีความแตกต่างกันทั้งในแง่ภูมิศาสตร์ และวัฒนธรรมอินเดียเหนือ ประกอบไปด้วยที่ราบลุ่มแม่น้ำที่เหมาะสมแก่การเกษตรกรรม เนื่องจากความอุดมสมบูรณ์ของดิน และยังอุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ เช่น ถ่านหิน และเหล็ก ในบริเวณแคว้นพิหาร ทำให้ตอนเหนือเหมาะเป็นแหล่งกำเนิดอารยธรรมอินเดียใต้ สภาพภูมิศาสตร์จะเป็นที่ราบสูง ค่อนข้างแห้งแล้ง ไม่เหมาะกับการทำเกษตรกรรมอย่างไรก็ตามก็ยังมีแม่น้ำสายสั้น ๆ ที่ทำให้เกิดที่ราบชายฝั่ง ที่ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดอารยธรรมอินเดียอีกแห่งหนึ่งเขตตะวันตกเฉียงเหนือเป็นศูนย์กลางของการกำเนิดอารยธรรมดั้งเดิมของอินเดีย นั่นคือ อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ (IndusCivilization)ชนเผ่าต่าง ๆ เดินทางเข้ามาในอนุทวีปอินเดียด้วยจุดประสงค์ต่าง ๆ กันไม่ว่าจะค้าขาย สงคราม ปล้นสดมภ์ อย่างไรก็ตามการคมนาคมในสมัยนั้นมิได้สะดวกสบายคนพื้นเมืองดั้งเดิม เปอร์เซีย กรีก อารยันเขตลุ่มแม่น้ำคงคา และสาขา ดินแดนในเขตนี้นับว่าเป็นศูนย์กลางของการกำเนิดอารยธรรมอินเดีย(ตามความเข้าใจโดยทั่วไป)อย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็นระบบการปกครอง วรรณะ ศาสนาต่างๆ ของอินเดีย ล้วนแล้วแต่ถือกำเนิดและเจริญงอกงามในเขตนี้แทบทั้งสิ้น แม่น้ำคงคาซึ่งเป็นแม่น้ำสายหลัก มีความเหมาะสมทั้งในแง่เกษตรกรรม และพาณิชยกรรม คือสามารถเดินเรือได้ไปจนออกอ่าวเบงกอลก่อให้เกิดความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ อันเป็นปัจจัยเกื้อหนุนให้เกิดความงอกงามทางวัฒนธรรมเขตตอนใต้ หมายถึง ดินแดนที่อยู่ใต้เทือกเขาวินธัย (Vindya) ลงไป ศูนย์กลางการกำเนิดอารยธรรมทางใต้นั้น กระจัดกระจายอยู่ตามที่ราบชายฝั่งทั้งทางตะวันตกและตะวันออก เช่น แคว้นมหาราษฎร์ทางตะวันตก แคว้นทมิฬนาดูทางตะวันออก เป็นต้น

ประชากร

1.  กลุ่มดราวิเดียน (Dravidian) หรือฑราวิท

2.  กลุ่มอารยัน หรืออินโด-อารยัน (Aryan, Indo-Aryan)

3. ชนกลุ่มน้อย (Minorities)ภาษาภาษาสันสกฤต

ภาษาปรากฤต

สร้างโดย นาย ภิญโญ อ่อนมี ม.6/1 เลขที่ 39

ที่มา http://www.human.cmu.ac.th/courseonline/course/004233/pdf/doc01.pdf