การตั้งสติกำหนดพิจารณาเวทนา(เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน)หมายถึง การมีสติกำหนดรู้อย่างเท่าทัน

เรื่องเวทนา เมื่อเกิดความรู้สึกสุข ทุกข์ หรือ เฉยๆก็รู้ตามที่เป็นอยู่ในขณะนั้น ๆ เช่น ในขณะนั่งสมาธิอยู่นั้น
รู้สึกเจ็บปวด เมื่อย คัน ชา เป็นต้น ให้ตั้งสติกำหนดตามความรู้สึกนั้นๆว่า เจ็บหนอ ปวดหนอ เมื่อยหนอ
คันหนอ จนกว่าความรู้สึกนั้นจะหายไป  และเมื่อความรู้สึกนั้นหายไปแล้ว ให้กลับมากำหนดพองยุบต่อไป

การตั้งสติกำหนดพิจารณาจิต(จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน) หมายถึง การมีสติกำหนดรู้ทันสภาพ
หรืออาการของจิตว่าขณะนั้นๆ เป็นอย่างไร ก็รู้ตามที่เป็นอยู่ขณะนั้นๆ เช่น ในขณะนั่งสมาธิ
เมื่อจิตคิดถึงเรื่องต่างๆ ให้ตั้งสติกำหนดที่ลิ้นปี่ว่า คิดหนอ เมื่อจิตเกิดความยินดีหรือ ชอบใจขึ้น
ให้กำหนดว่ายินดีหนอ ชอบใจหนอ เมื่อจิตโกรธ ให้กำหนดว่า โกรธหนอ จนกว่าอาการนั้นจะหายไป
แล้วกลับมากำหนดพองยุบต่อไป

การตั้งสติกำหนดพิจารณากายธรรม(ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน)หมายถึง การมีสติกำหนดรู้ทัน
สิ่ง ปรากฏการณ์ หรืออารมณ์ ที่เกิดกับจิตที่คิดเป็นกุศล อกุศล หรือที่เป็นกลางๆ อาศัยเหตุปัจจัยเกิดขึ้น
เมื่อเหตุปัจจัยดับไป สิ่ง ปรากฏการณ์ หรืออารมณ์นั้นก็ดับไปด้วย ไม่มีสิ่งใดมีตัวตนที่แท้จริง