เวียดนามเหนือภายใต้การปกครองของ โง ดินห์ เดียม

          สนธิสัญญาซีโต้ได้เสนอให้กลุ่มประเทศที่ลงนามมีการปกป้องซึ่งกันและกันทางทหารรวมไปถึงรัฐบาลของสาธารณรัฐเวียดนาม (จีวีเอ็น)หรือเวียดนามใต้ ในปี 1956 โง ดินห์ เดียม นั กต่อต้านคอมมิวนิสต์ตัวยงได้รับชัยชนะจากการเลือกตั้งที่อื้อฉาวและได้เป็นประธานาธิบดีแห่งเวียดนามใต้   ในวันแรกที่มานั่งเก้าอี้เขาก็พบกับการต่อต้านจากฝ่ายตรงกันข้าม เขาได้เรียกร้องให้สหรัฐฯ ช่วยเหลือวิธีการต้านคอมมิวนิสต์ของตน   โดยอ้างว่าสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม (ดีอาร์วี)หรือเวียดนามเหนือ ต้องการที่จะยึดเวียดนามใต้โดยกำลังทางทหาร ในช่วงปลายปี 1957 จากการช่วยเหลือของสหรัฐฯ เดียมก็โต้ตอบกลับโดยไ  ด้รับการสนับสนุนจากซีไอเอในการระบุว่าใครพยายามที่จะโค่นล้มรัฐบาลของตนและทำการจำกุมปรปักษ์หลายพันคนในปี 1959  เดียมก็ได้ออกกฏหมายที่ชื่อว่า   "กฏหมาย 10/59 "  ซึ่งอนุญาตให้ทางการสามารถจับประชาชนขังคุกได้หากถูกสงสัยว่าเป็นคอมมิวนิสต์โดยไม่ต้องมีการตั้งข้อกล่าวหาอย่างเป็นทางการ

          นับตั้งแต่เขาขึ้นมามีอำนาจ  เดียม ก็ พบกับความลำบากแบบเลือดตาแทบกระเด็น  นักเรียน  ปัญญาชน ชาวพุทธและกลุ่มอื่นๆ   ต่างเข้าร่วมกับพวกคอมมิวนิสต์ในการต่อต้านการปกครองของเดียม  ( ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ชาวพุทธประท้วงคือเดียมพร้อมน้องชายและภรรยาต่างนับถือศาสนาคริสต์ -ผู้แปล)ยิ่งคนกลุ่มนั้นเข้าโจมตีกองทหารและตำรวจลับของเดียมมากเท่าไร เขาก็ยิ่งพยายามควบคุมกลุ่มประท้วงมากเท่านั้น ประธานาธิบดีผู้นี้ยืนยันว่าเวียดนามใต้คือประเทศประชาธิปไตยที่รักสันติภาพและคอมมิวนิสต์นั้นต้องการจะทำลายประเทศใหม่ของเขา

             รัฐบาลของเคนนาดี้  ดูเหมือนจะแตกแยกทางความคิดกันว่ารัฐบาลของเดียมนั้นแท้ที่จริงเป็นประเทศประชาธิปไตยและรักสันติภาพหรือไม่ ที่ปรึกษาของเคนนาดี้หลายคนเชื่อว่า เดียมนั้นไม่ได้ทำการปฏิรูปทางสังคมและเศรษฐกิจอย่างเพียงพอในการคงเป็นผู้นำที่มีเปี่ยมด้วยความสามารถของเวียดนามใต้ หลายคนเห็นว่าเดียมเป็น"คนที่ดีที่สุดในกลุ่มคนเลว"ในขณะที่ทำเนียบข่าวกำลังประชุมกัน   เพื่อตัดสินอนาคตของนโยบายที่มีต่อเวียดนามก็มีการเปลี่ยนแปลงกลยุทธในระดับผู้นำสูงสุดของพรรคคอมมิวนิสต์

             ในช่วงปี 1956-1960 พรรคคอมมิวนิสต์แห่งเวียดนามต้องการที่จะรวมประเทศโดยวิถีทางการเมืองเพียงอย่างเดียว มันได้รับเอารูปแบบการต่อสู้ทางการเมืองมาจากสหภาพโซเวียต และได้พยายามโค่นล้มรัฐบาลของเดียมโดยการเพิ่มแรงกดดันทางการเมืองภายในแต่ไม่สำเร็จ ภายหลังจากความสำเร็จของเดียมในการต่อสู้กับพวกแทรกซึมคอมมิวนิสต์ในเวียดนามใต้ กลุ่มคอมมิวนิสต์ที่อยู่ทางใต้เกลี่ยกล่อมให้พรรคนำเอาวิธีการที่รุนแรงกว่าเดิมเพื่อทำให้เดียมกระเด็นออกจากเก้าอี้ ในการประชุมใหญ่ของพรรคครั้งที่สิบเมื่อเดือนมกราคม ปี 1959 ในที่สุดพรรคคอมมิวนิสต์ก็ตกลงที่จะใช้วิธีการที่รุนแรงในการโค่นล้มรัฐบาลของเดียม ในเดือนพฤษภาคม ของปีเดียวกันนั้นและอีกครั้งในเดือนกันยายนปี 1960 พรรคย้ำการใช้ความรุนแรงและการผสมผสานระหว่างขบวนการต่อสู้ทางการเมืองและอาวุธ ผลก็คือการเกิดขึ้นของกลุ่มที่มีฐานปฏิบัติการอันกว้างขวางในการระดมชาวเวียดนามใต้เพื่อต่อต้านรัฐบาลในกรุงไซง่อน