ประวัติกีฬาวอลเลย์บอลนอกประเทศ

          กีฬาวอลเลย์บอลเริ่มขึ้นเมื่อปี ๒๔๓๘ โดย "นายวิลเลียม จี มอร์แกน"  ผู้อำนวยการฝ่ายพลศึกษาของสมาคม Y.M.C.A.
(Young Men's Christian Association) เมืองฮอลโยค  มลรัฐแมสซาซูเซตส์  ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นผู้คิดเกมส์การเล่นขึ้น      เนื่องจากในฤดูหนาวหิมะตกลงมาผู้คนทั่วไปไม่สามารถเล่นกีฬากลางแจ้งได้  เขาได้พยายามคิดและดัดแปลงกิจกรรมต่าง ๆ            เพื่อใช้เป็นกิจกรรมนันทนาการผ่อนคลายความตึงเครียดให้เหมาะสมกับฤดูกาล  ขณะที่เขาดูการแข่งขันเทนนิส  เขาได้เกิดแนวความคิด ที่จะนำลักษณะและวิธีการเล่นของกีฬาเทนนิสมาดัดแปลงใช้เล่น  จึงใช้ตาข่ายเทนนิสขึงระหว่างเสาโรงยิมเนเซียมสูงจากพื้นประมาณ   ๖ ฟุต ๖ นิ้ว และใช้ยางในของลูกบาสเกตบอลสูบลมให้แน่นแล้วใช้มือและแขนตีโต้ข้ามตาข่ายกันไปมาแต่เนื่องจากยางในของลูกบาส เบาเกินไปทำให้ลูกบอลเคลื่อนที่ช้าและทิศทางที่เคลื่อนไปไม่แน่นอน  จึงเปลี่ยนมาใช้้ลูกบาสเกตบอล  แต่ลูกบาสเกตบอลใหญ่  หนักและแข็งเกินไปทำให้มือของผู้เล่นได้รับบาดเจ็บ  ในที่สุดเขาจึงให้ "บริษัท A.G. Spalding and Brother Company"  ผลิตลูกบอลที่หุ้มด้วยหนังและบุด้วยยาง  มีเส้นรอบวง ๒๕-๒๗ นิ้ว  มีน้ำหนัก ๙-๑๒ ปอนด์  หลังจากทดลองเล่นแล้วเขาจึงตั้งชื่อเกมการเล่นนี้ว่า       "มินโตเนต" (Mintonette) 

          ปี พ.ศ ๒๔๓๙ มีการประชุมสัมมนาผู้นำทางพลศึกษาที่วิทยาลัยสปริงฟิลด์  "นายวิลเลียม จี มอร์แกน" ได้สาธิตวิธีการเล่นต่อหน้าที่ประชุม  หลังจากที่ประชุมได้ชมการสาธิต "ศาสตราจารย์อัลเฟรด ที เฮลสเตด"  ได้เสนอแนะให้มอร์แกนเปลี่ยนจากมินโตเนต
เป็น "วอลเลย์บอล" (Volleyball)  โดยให้ความเห็นว่าเป็นวิธีการเล่นโต้ลูกบอลให้ลอยข้ามตาข่ายไปมาในอากาศ  โดยผู้เล่นพยายามไม่ให้ลูกบอลตกพื้น

          ต่อมากีฬาวอลเลย์บอลได้แพร่หลายและเป็นที่นิยมเล่นกันในหมู่ประชาชนชาวอเมริกันเป็นอย่างมาก เพราะเป็นเกมที่เล่นง่าย สามารถเล่นได้ตามชายทุ่ง  ชายหาด และตามค่ายพักแรมทั่วไป

          ปี พ.ศ ๒๔๗๑ "ดอกเตอร์ จอร์จ เจ ฟิเชอร์"  ได้ปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงกติกาการเล่นวอลเลย์บอล  เพื่อใช้ในการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอลในระดับชาติ  ซึ่งบุคคลผู้นี้เป็นผู้มีบทบาทอย่างมากในการเผยแพร่กีฬาวอลเลย์บอลจนได้รับสมญานามว่าเป็น"บิดาแห่งกีฬาวอลเลย์บอล"