สงครามครูเสดครั้งที่ 2

             ลัทธิเจ้าครองนคร (Feudalism) ฟิวดัลลิสม์ ที่พวกครูเสดนำมาใช้ในเอเชียน้อย ( Asia minor ) ได้เผยแพร่เข้าไปสู่พวกสัลยูกเช่นกัน   พวกนี้ต่างแก่งแย่งชิงอำนาจกัน       จนแตกออกเป็นหลายนคร พวกที่ลี้ภัยสงครามครูเสดได้หนีไปกรุงแบกแดดเป็นจำนวนมาก ในขณะนั้นเป็นเดือนเราะมะฎอน เคาะลีฟะฮของแบกแดด ซื่อ มุสตะซิร บิลลาฮ ( ปกครองตั้งแต่ ปี ค.ศ.1094 ถึง ปี ค.ศ.1118) ส่งผู้แทนไปยังสุลฎอน  เพื่อขอความช่วยเหลือจาก บัรกี ยารูก (  คือพวกสัลยูก เป็นบุตรคนที่ 2 ของมาลิกชาฮ  ซึ่งเป็นคนขี้เมา   นำความเสื่อมมาสู่วงศ์สัลยูก ปกครองปี  ค.ศ.1094  ถึง ปี ค.ศ.1140)  เพื่อยกทัพไปปราบครูเสดแต่ไม่ได้รับความช่วยเหลือ

            ปี ค.ศ. 1108 พวกมุสลิมในเมืองตริโปลี ส่งผู้แทนมาขอความช่วยเหลืออีกแต่ก็ไม่ได้ผล   หลังจากนั้นอีก  3  ปี ชาวเมืองอเลปโปส่งผู้แทนออกมาขอความช่วยเหลืออีก หนนี้พวกเขาเข้าไปในมัสญิดและเร่งรัดให้เคาะลีฟะฮ   ส่งกองทัพไปช่วยทางแบกแดดจึงส่งทหารไปจำนวนหนึ่งแต่ถูกพวกครูเสดฆ่าตายหมดสมัยเคาะลีฟะฮ (วงศ์อับบาสิยะฮ) แห่งกรุงแบกแดด   จึงปล่อยให้พวกครูเสดปกครองปาเลสไตน์และเอเชียน้อยบางส่วน เพราะปัญหาความแตกแยกและไม่สามัคคีในหมู่พวกเดียวกันของมุสลิม

             ต่อมา    สมัยเคาะลีฟะฮ อัล-มุกตะ ฟี ( วงศ์อับบาสิยะฮ ปี ค.ศ. 1136 – 1160 )  ชาวสัลยูก ชื่อ  อิมาดุดดิน   ซังงี ( Imaduddin Zangi ) เ  ป็นลูกชายของแม่ทัพสุลฏอนมาลิกซาฮ ชื่อ อักสังการ ฉายาว่า กอลิม อัดเดาละฮเมื่ออักสังการเสียชีวิต ซังงีขณะนั้นอายุเพียง 14 ปีแต่มีความสามารถทางการทหารและการปกครองได้รวบรวมพลฝึกทหารและเข้าตีเมืองต่างๆ   ใน ปี ค.ศ. 1128    ยึดเมืองอเลปโปคืนมาจากพวกครูเสดได้   ในขณะนั้นพวกครูเสดก็ได้รับการสนับสนุนจากยุโรปและกรีก โดยการนำของจักรพรรดิยอน คอมเนนุส  ( John Comnenus)  ยึดเมือง บุซาอะ(Buzaa) ฆ่าพวกผู้ชายแล้วกวาดต้อนผู้หญิงและเด็กไปเป็นทาส

             ซังงี  ได้ยกกองทัพมาช่วยต้านทัพพวกครูเสดไว้ได้   และยึดเมืองเอเดสสา ( Edessa ) หรืออัรรูหะฮ  ได้เมื่อเดือนธันวาคม ค.ศ. 1144  ตอนแรกซังงีคิดจะแก้แค้นให้พวกมุสลิมด้วยกัน   แต่ก็ล้มเลิกความคิดและขอให้ชาวเมืองยอมแพ้   แต่กลับถูกพวกแฟรงค์เยาะเย้ย  ถากถาง  เขาจึงฆ่าทหารและพวกบาทหลวงที่เป็นตัวการในสงครามนี้ แต่ไว้ชีวิตผู้หญิง เด็ก และทรัพย์สินของพวกเขาเหล่านั้น   แต่ในที่สุดแล้วเขาก็ถูกพวกเดียวกันหักหลังโดยการลอบฆ่าเมื่อวันที่5เราะบีอุษษานีย541ตรงกับวันที่14กันยายนปีค.ศ.1146
 

              พวกสัลยูกได้สูญเสียนักรบชาติทหาร ซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นคนที่มีใจกล้าหาญ ชอบศึกษาและเผยแพร่ความรู้ ซังงีมีบุตร 4 คน ล้วนมีความสามารถทั้งสิ้น ในช่วงที่เกิดเหตุการณ์ยุ่งยากนี้ พวกคริสต์ในเมืองเอเดสสาได้เกิดคิดกบฏขึ้น ฆ่าทหารมุสลิมที่รักษาเมือง ซึ่งได้รับการช่วยเหลือจากพวกแฟรงค์ ภายใต้การนำของโยสเซลิน ( Joscelin ) ยึดเมืองเอเดสสาได้ แต่บุตรคนที่ 2  ของซังงีชื่อนูรุดดีน  มะหมูด ( Noradius )   สามารถตีคืนมาได้   พวกอาร์มิเนียนที่เป็นต้นคิดการก่อกบฏ ได้ถูกเนรเทศออกจากประเทศ ทหารพวกแฟรงค์ถูกฆ่าและนูรุดดีนสั่งให้รื้อกำแพงเมือง

               การสูญเสียเมืองเอเดสสาครั้งที่   2   นี้    ก่อให้เกิดการปลุกระดมให้พวกคริสเตียนหันมาป้องกันสถานกำเนิดแห่งศาสนาของตนโดยนักบุญเซ็นต์เบอร์นาร์ด   ที่ได้ฉายาว่า  ปีเตอร์-นักพรต คนที่ 2 พวกกษัตริย์ก็เข้ามามีส่วนร่วมในครั้งนี้ด้วย พระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส ถือเอาสงครามครูเสดเป็นฉากบังหน้า   เพื่อปิดบังซ่อนเร้นการกระทำอันโหดร้ายต่อพลเมืองที่เป็นกบฏต่อพระองค์ กษัตริย์คอนราดที่ 3 แห่งเยอรมันก็เข้าร่วมทัพด้วย ซึ่งเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1147 มเหสีของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7  ชื่อ อิเลเนอร์ ( Eleanor of Guienne) ซึ่ งต่อมาได้สมรสกับพระเจ้าเฮนรี่ที่ 2  ของอังกฤษ  ได้เข้าร่วมกองทัพด้วย  ทำให้ผู้หญิงฝรั่งเศส  จำนวนมากอาสาออกรบด้วยอย่างมากมาย  แต่กองทัพของกษัตริย์ทั้ง 2  ได้รับการต่อต้านและเสียหายอย่างหนัก ส่วนหนึ่งของกองทัพของกษัตริย์คอนราดถูกทำลายที่เมืองลาฎิกียะฮ ( Laodicea หรือ Latakia )ส่วนของพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 ยกทัพมาทางทะเลถูกโจมตีที่เมืองคัดมุส (Cadmus ) พวกตุรกีเรียกว่า บาบาดาฆ  พวกครูเสดนั้นมีกำลังพลมาก จึงรอดเหลือมาถึงเมืองอันติออก ขณะนั้นเรย์มอง( ลุงของราชินีอีเลเนอร์ )ปกครองอยู่ พวกขุนนาง  อัศวินนักรบ  และสตรีผู้สูงศักดิ์อื่น ๆพักอยู่ในเมืองจำนวนมาก พวกครูเสดจึงยกทัพเข้าล้อมเมือง ดามัสกัส แต่ไม่สำเร็จ  เพราะนูรุดดีนและสัยฟุดดีน  ฆอซี  (พี่ชายของนูรุดดีน ) ยกทัพมาช่วย กองทัพของกษัตริย์ทั้งสอง จึงได้เลิกทัพกลับยุโรป พวกครูเสดจึงรู้สึกท้อใจ และต้องล่าทัพกลับเมืองด้วยความผิดหวังและสูญเสียอย่างมาก