การแบ่งสถานภาพของประเทศต่างๆในสมัยสงครามเย็น

               1) ประเทศมหาอำนาจ   (Big Powers)   คือประเทศพัฒนาแล้ว หมายถึงประเทศที่มีการพัฒนาอุตสาหกรรม มีภาระหน้าที่นำอารยธรรมไปเผยแพร่ยังประเทศที่ล้าหลังทั้งหมด   เป็นการสร้างลักษณะจักรวรรดินิยมใหม่ในคริสต์ศตวรรษที่ 19 คือการล่าเมืองขึ้น และ ยึดครองประเทศอาณานิคมในแอฟริกา และ เอเชีย   มีจุดประสงค์เบื้องลึกคือความต้องการตลาดระบายสินค้า ต้องการแรงงานราคาถูก และต้องการทรัพยากรในประเทศนั้นมาใช้ประโยชน์ในงานอุตสาหกรรมของตน

              2) ประเทศด้อยพัฒนา   (Underdeveloped Countries)  คือประเทศที่ยังไม่มีการพัฒนาอุตสาหกรรม    หรือมีการพัฒนาในระดับต่ำ ประเทศเหล่านี้จะมีความล้าหลังทางเทคโนโลยี มีฐานะเป็นประเทศพึ่งพา (dependent) และต้องเผชิญหน้าการล่าอาณานิคมของขาติตะวันตกส่วนมากเป็นประเทศในเอเชียและแอฟริกา

              3) ประเทศอภิมหาอำนาจ (Super Powers)   คือประเทศที่ปรากฎความสำคัญขึ้นมา แทนมหาอำนาจตะวันตก ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง    มีลักษณะเป็นประเทศภาคพื้นทวีป  (Continental  Character)   มีการพัฒนาเทคโนโลยีระดับสูง และเป็นผู้นำลัทธิการเมืองสองฝ่ายคือฝ่ายโลกเสรีและฝ่ายคอมมิวนิสต์