สุภาษิต คำพังเพย สำนวนไทย หมวด ฟ ม
ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
รู้จักกาละเทศะ รู้ที่สูงที่ต่ำ หรือรู้ว่าสิ่งใดเหมาะสิ่งใดควรแก่ฐานะของตนเอง ไม่ตีตนเสมอไปหมด.
ฟื้นฝอยหาตะเข็บ
การรื้อเอาเรื่องเก่าๆที่แล้วไปแล้ว มาพูดขึ้นให้เป็นที่สะเทือนใจ และอาจทำให้มีเรื่องมีราวเกิดขึ้นอีกทั้ง ๆ ที่เรื่องนั้นสงบไปนานแล้ว
ฟังหูไว้หู
การรับฟังคำพูดหรือเรื่องราวต่างๆไว้ แต่เพียงรับฟังเท่านั้น อย่าเพิ่งเชื่อไปเสียหมดแปลตามสำนวนก็ว่า ฟังด้วยหูข้างเดียว อีกหูปิดไว้อย่าฟัง หรืออย่าเปิดทั้งสองหูฟังหมด
ฟังไม่ได้ศัพท์ จับเอามากระเดียด
ได้ยินหรือได้ฟังมาไม่ถนัดชัดเจน ก็นำเอามาพูดบอกผิดๆถูกๆหรือมาใช้ผิดๆพลาดๆ
ไฟสุมขอน
อารมณ์ร้อนรุ่มที่ยังคุกรุ่นอยู่ในใจ ความโกรธอาฆาตอยู่ในใจ
ฟาดเคราะห์
ทำพิธีปัดสิ่งชั่วร้ายให้ไปจากตัว สละสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้เคราะห์สูญหายไป
ไฟไหม้ฟาง
เรื่องอะไรที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ชั่วคราวแล้วก็หายไป
ม้าดีดกระโหลก
มีกิริยากระโดกกระเดกลุกลนหรือไม่เรียบร้อย (มักใช้แก่ผู้หญิง)
แม่สื่อแม่ชัก ไม่ได้เจ้าตัว เอาวัวพันหลัก
หญิงที่ไปติดต่อระหว่างชายหญิงแต่ไม่สำเร็จในที่สุดก็ตกเป็นภรรยาของชายนั้นแทน
มะพร้าวห้าวมาขายสวน
คนที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือโง่เขลา เช่น เอาอะไรมาแสดงอวดกับคนที่เขารู้ดีอยู่แล้ว หรือเรียกว่าทำไปโดยไม่คิดว่าเขาจะรู้ดีกว่าตน
มือไม่พายเอาเท้าราน้ำ
คนที่ไม่ช่วยเขาทำงานแล้ว ยังไปทำตัวให้เป็นที่กีดขวางเกะกะแก่งานของเขาอีกด้วย
ไม้ซีกงัดไม้ซุง
คนผู้น้อยหรือผู้มีฐานะต่ำไปคัดค้าน หรือไปก่อความกับผู้มีอำนาจสูงกว่า หรือมีฐานะดีกว่า ก็ย่อมจะเป็นผู้แพ้หรือทำไม่สำเร็จมีแต่จะได้รับอันตรายอีกด้วย
มะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูก
คนที่พูดเก่ง หรือตลบแตลงเก่ง พูดกลับกลอกได้รอบตัว หรือพูดจนจับคำไม่ทัน เป็นที่ไม่น่าเชื่อถือและไว้ใจ