สุภาษิต คำพังเพย สำนวนไทย หมวด ผ
ผ่อนหนักเป็นเบา
ลดความรุนแรง, ลดหย่อนลง
ผักชีโรยหน้า
การทำความดีเพียงผิวเผิน
ผ้าขี้ริ้วห่อทอง
คนมั่งมีแต่แต่งตัวซอมซ่อ
ผงเข้าตาตนเอง
ปัญหาของคนอื่นเราแก้ให้เขาได้แต่ถึงคราวเราเกิดมีปัญหาลับคับอกขึ้นมาบ้าง เราเองกลับแก้ไม่ตก
แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา
แผ่นดินนี้ไม่ใช่จะมีแต่ผู้หญิงหรือผู้ชายคนเดียวเท่านั้นเป็นเชิงสอนมิให้คนเราคิดลุ่มหลงรักใคร่จนเกินไปนัก
ผัดวันประกันพรุ่ง
เลื่อนเวลาออกไปเรื่อยๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ผู้ดีเดินตรอก ขี้ครอกเดินถนน
ไม่มีอะไรในโลกที่เที่ยงแท้แน่นอน แม้แต่ผู้ที่เคยใหญ่โตในอดีตก็อาจตกตํ่า ผู้ที่เคยตํ่าต้อยอาจกลายเป็นผู้สูงศักดิ์ได้
ผีซํ้าดํ้าพลอย
การที่เรามีเรื่องร้ายอยู่แล้วแต่กลับมีเรื่องร้ายอื่นเข้ามาซํ้าเติมอีก