การค้าขายและการติดต่อทางการค้า 

http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/956/2956/images/140China60th/07_China60th.jpg

เป็นการค้าแบบเสรี ไม่มีการเก็บภาษี ใครจะค้าขายสิ่งใดก็สามารถนำมาแลกเปลี่ยนซื้อขายกันได้ แบ่งเป็น ๒ ลักษณะ คือ 
               

                1. การค้าภายในประเทศ  
                    -  งดเว้นภาษีผ่านด่าน (ภาษีจกอบ) ทำให้เศรษฐกิจขยายตัว
                    -  มีการจัดตั้ง"ตลาดปสาน" เพื่อให้ประชาชนมาแลกเปลี่ยนชื้อขายสินค้ากัน
                    -  สร้างถนนพระร่วงจากเมืองกำแพงเพชรผ่านเมืองสุโขทัยถึงศรีสัชนาลัย เพื่อใช้เป็นเส้นทางบกสำหรับติดต่อค้าขายกัน
                    -  มีการใช้เงินตรา โดยการนำแร่เงินมาใช้ทำเงินพดด้วง แบ่งออกเป็นสลึง บาท และตำลึง ส่วนเงินที่มีค่าน้อยที่สุดคือเงินเบี้ย ทำจากเปลือกหอย  

                2. การค้ากับต่างประเทศ  ในสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช มีการค้าขายกับต่างประเทศหลายประเทศ เช่น จีน ญี่ปุ่น มลายู อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ อินเดีย อิหร่าน และอาหรับชาติอื่นๆ โดยเฉพาะการค้ากับจีน ภายใต้ระบบบรรณาการ
                    -  สินค้าออก ส่วนใหญ่เป็นเครื่องสังคโลก รองลงมา ได้แก่ หนังสัตว์ ไม้หอม งาช้าง นอแรด และของป่าต่างๆ
                    -  ส่วนสินค้าเข้า ได้แก่ ผ้าไหม แพร เครื่องเหล็ก และอาวุธ มีการติดต่อกับอาณาจักรใกล้เคียง เช่น เชียงใหม่ หลวงพระบาง เชียงแสน ฯลฯ

                การค้าทางบก ศูนย์กลางอยู่ที่สุโขทัย ส่วนการค้าทางทะเลศูนย์กลางอยู่ที่เมืองท่าเมาะตะมะ มีเส้นทาง ๓ เส้นทาง คือ
                    -  เส้นทางถนนพระร่วง จากสุโขทัยผ่านเมืองเมาะตะมะ ไปจนถึงหงสาวดี
                    -  เส้นทางสุโขทัย - ตะนาวศรี จากสุโขทัยผ่านเมืองเพชรบุรี เมืองกุยบุรี เมืองมะริด จนถึงเมืองตะนาวศรี 
                    -  เส้นทางสุโขทัย - เชียงใหม่ จากสุโขทัยผ่านเมืองตาก เมืองลำพูน จนถึงเมืองเชียงใหม่
                การค้าทางน้ำ มีเส้นทางสำคัญดังนี้
                    -  แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำป่าสัก แม่น้ำท่าจีน และแม่น้ำแม่กลอง ซึ่งไหลลงอ่าวไทย โดยมีเมืองเพชรบุรีเป็นเมืองท่า 
                    -  ใต้เมืองประจวบคีรีขันท์ลงไป เป็นการคมนาคมริมฝั่งทะเล และแม่น้ำลำคลองที่ขนานกับฝั่งไปจนถึงสงขลา ปัตตานี

  เงินพดด้วง