พระสิทธัตถะบำเพ็ญทุกกรกิริยา
    พระสิทธัตถะ ทรงตัดสินพระทัยที่จะบำเพ็ญเพียร ณ อุรุเวลาเสนานิคม บริเวณภูเขาดงคสิริ  ทรงเลือกการบำเพ็ญทุกรกิริยา  เพราะสมัยนั้นเชื่อกันว่าจะเป็นหนทางนำไปสู่การตรัสรู้ได้    พระองค์จึงทรงเริ่มทรมานพระวรกายด้วยวิธีที่ยากที่บุคคลอื่นจะปฏิบัติตามได้
         วาระแรก ทรงกดพระทนต์ด้วยพระทนต์(กัดฟัน) กดพระตาลุด้วยพระชิวหา(เอาลิ้นดุนเพดาน) ไว้แน่นจนพระเสโท(เหงื่อ)  ไหลออกจากพระกัจฉะ (รักแร้) แต่ไม่สำเร็จการตรัสรู้ จึงเปลี่ยนวิธีใหม่  โดย วาระที่สอง ทรงผ่อนลมหายใจเข้าออก จนเกิดเสียงอื้อในช่องหู ปวดศีรษะ เสียดท้อง ร้อนเนื้อร้อนตัว แต่ไม่สำเร็จ จึงเปลี่ยนวิธีใหม่ต่อไป คือ อดพระกระยาหาร จนร่างกายผอม ผิวพรรณเศร้าหมอง กระดูกซี่โครงเห็นชัด  ผมร่วง ทรงได้รับความลำบาก แต่มิได้ทรงย่อท้อแต่อย่างใด ทรงบำเพ็ญเพียรต่อไป  จนกระทั่งพบว่าไม่ใช่หนทางตรัสรู้ได้ จึงหยุดบำเพ็ญทุกรกิริยา ทำให้ปัญจวัคคีย์ 5 ที่เคยปรนนิบัติหนีไป

พระสิทธัตถะทรงบำเพ็ญทุกกรกิริยา	พระสิทธัตถะทรงบำเพ็ญทุกกรกิริยา

กลับหน่วยที่ 2

กลับเมนูหลัก