อะมอไรท์ (Amorites) หรือ บาบิโลเนียน (Babylonians)
อะมอไรท์เป็นพวกเซมิติค (Semitics) เร่ร่อนจากซีเรียที่เข้ามารุกรานในดินแดนตะวันตกของชาวอัคคาเดียน ภายใต้การนำของฮัมมูราบี (Hammurabi) กษัตริย์องค์ที่ 6 ของชาวอะมอไรท์ ทำให้สามารถรวบรวมดินแดนซูเมอร์-อัคคัดเข้าด้วยกันก่อตั้งเป็นจักรวรรดิบาบิโลเนียนขึ้นมา โดยมีเมืองบาบิโลน (Babylon) ซึ่งอยู่ทางฝั่งแม่น้ำยูเฟรตีสเป็นเมืองหลวง
พระเจ้าฮัมมูราบี (Hammurabi)
ในสมัยของกษัตริย์ฮัมมูราบีนั้นเป็นยุคทองของจักรวรรดิบาบิโลเนียน เพราะทรงมีความสามารถในการรบและการปกครอง ส่งผลให้จักรวรรดินี้ขยายกว้างไกล พร้อมกันนี้พระองค์ได้ทรงประกาศให้ชาวเมืองยึดถือเทพเจ้ามาร์ดุค (Marduk) เป็นเทพเจ้าประจำเมือง ผู้ทรงมอบอำนาจสิทธิในการปกครองประเทศให้กับพระองค์ ดังนั้นพระมหากษัตริย์จึงมีลักษณะเป็นแบบสมมติเทพ (Semi-divinity) อีกทั้งพระองค์ยังทรงรับและพัฒนาอารยธรรมของชาวสุเมเรียนให้ดีขึ้นอีกด้วย
ปัจจัยที่ส่งผลให้จักรวรรดิบาบิโลเนียนเสื่อมนั้น มีดังนี้
1. กษัตริย์ผู้สืบทอดต่อจากพระเจ้าฮัมมูราบีนั้นไร้ความสามรถทั้งในด้านการปกครองและการรบ ส่งผลให้ชาวอะมอไรท์ที่อยู่ภายใต้การปกครองนั้นแยกตนเป็นอิสระ
2. พวกฮิตไตท์ที่เป็นชนชาตินักรบทางแถบเอเชียไมเนอร์เข้ารุกรานเพื่อยึดครองเมืองบาบิโลเนียนแต่ไม่สำเร็จ
3. ชาวอะมอไรท์ถูกก่อกวนจากพวกเฮอเรียนที่อยู่ทางตอนเหนือของลุ่มแม่น้ำยูเฟรตีส
4. พวกคัสไซท์จากเทือกเขาทางดินแดนเปอร์เซียตะวันตกได้เข้ารุกรานและโค่นอำนาจของชาวอะมอไรท์ได้สำเร็จ