^{_{สมเด็จพระเจ้าตากสินทรงย้ายเมืองหลวงมาอยู่ที่กรุงธนบุรี เนื่องจากสาเหตุดังต่อไปนี้
๑.กรุงศรีอยุธยาชำรุดเสียหายมากจนไม่สามารถจะบูรณะปฏิสังขรณืให้ดีเหมือนเดิมได้
กำลังรี้พลของพระองค์มีน้อยจึงไม่สามารถรักษากรุงศรีอยุธยาเป็นเมืองใหญ่ได้
๒.ทำเลที่ตั้งของกรุงศรีอยุธยาทำให้ข้าศึกโจมตีได้ง่าย
๓.ข้าศึกรู้เส้นทางการเข้าตีกรุงศรีอยุธยาดี}}

^{_{ส่วนสาเหตุที่พระเจ้าตากสินทรงเลือกกรุงธนบุรีเป็นเมืองหลวงเนื่องจากทำเลที่ตั้งกกรุงธนบุรีอยู่ใกล้ทะเล ถ้าเกิดมีศึกมาแล้วตั้งรับไม่ไหวก็สามารถหลบหนี ไปตั้งมั่นทางเรือได้กรุงธนบุรีเป็นเมืองเล็ก จึงเหมาะกับกำลังคนที่มีอยู่พอจะรักษาเมืองได้กรุงธนบุรีมีป้อมปราการที่สร้างไว้ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาหลงเหลืออยู่ ซึ่งพอจะใช้เป็นเครื่องป้องกันเมืองได้ในระยะแรก}}

เศรษฐกิจสมัยธนบุรี

                 _{^{หลังจาการกู้เอกราชสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี งานที่ทรงจัดทำต่อไปคือการรวบรวมผู้คนให้มา}}

_{^{อยู่รวมกันเพื่อเป็นกำลังของชาติต่อไป  การที่มีคนมารวมอยู่มากขึ้นก่อให้เกิดปัญหา ทรงได้แก้ไขดังนี้}}                          

                    _{^{1. ในระยะแรกของการครองราชย์ เป็นภาวะที่พ้นจากการศึกสงคราม    ราษฎรยังไม่ได้ทำนา ทรงแก้ไขการขาดแคลน
เฉพาะหน้าด้วยการใช้ราชทรัพย์ส่วยพระองค์ซื้อข้าวสารจากพ่อค้าจีน เพื่อแจกจ่าย}}

_{^{ให้แก่บรรดาข้าราชการ ทหาร และพลเรือนทั้งไทยและจีนคนละ 1 ถังต่อ  20 วัน      นอกจากนี้ทรงแจกจ่ายอาหารให้พลเรือนที่
อดอยากด้วย *}}             

                    _{^{2. ทรงโปรดให้ข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยทำนาปีละ  2 ครั้ง   ( เพื่อแก้ปัญหาความขาดแคลนข้าว)
ทรงให้ข้าราชการและพลเรือนทั้งหลายจับหนูมาส่งกรมพระนครบาล เพื่อปราบการระบาดของหนูในยุ้งฉาง}}

                    _{^{3. ทรงใช้การส่งเสริมการค้ากับต่างประเทศ  ส่งสำเภาหลวงออกไปทำการค้ากับนานาประเทศทางตะวันออกไปถึง
เมืองจีน  ทางตะวันตกไปถึงอินเดียเพื่อเพิ่มรายได้ให้กับท้องพระคลัง รวมทั้งมีชาวต่าง  -ประเทศมาติดต่อค้าขายเป็นอันมาก เช่น จีน  ชวา  แขกมัวร์ ( ชาวอาหรับ )}}

                    _{^{4. ทรงปราบปรามโจรผู้ร้ายที่ปล้นสะดมในฤดูที่เก็บเกี่ยว สมเด็จพระเจ้าตากทรงดำเนินการ}}

_{^{แก้ไขโดยจัดกองทหารออกลาดตระเวนตรวจตราและใช้มาตราการขั้นเด็ดขาดแก่ผู้ประพฤติตนเป็นโจรผู้ร้าย}}

                     _{^{5. การหารายได้จากภาษีอากร ส่วย  และเครื่องบรรณาการต่างๆจากหัวเมืองชั้นใน  หัวเมืองชั้นนอก และหัวเมือง
ประเทศราช}}

                     _{^{6. เพิ่มพูนรายได้แผ่นดินด้วยการเปิดโอกาสให้มีการประมูลผูกขาดเก็บค่าภาคหลวง ขุดทรัพย์ที่มีคนฝังเอาไว้ใน
กรุงศรีอยุธยา ที่ฝังไว้ในขณะหลบหนีพม่า}}

                       _{^{อย่างไรก็ตาม การแก้ไขเศรษฐกิจและสภาพบ้านเมือง ยังมีปัญหาอยู่บ้าง ดังที่บาดหลวงชาวฝรั่งเศสชื่อ 
มอรซิเยอร์ เลอบอง   ซึ่งเข้ามาในเมืองไทยเมื่อ พ.ศ. 2314   จดบันทึกไว้ในช่วงพ.ศ. 2318ดังนี้}}

                    _{^{“ จนถึงเวลาเดี๋ยวนี้ อาหารการกินในเมืองนี้ยังแพงมาก เพราะบ้านเมืองไม่เป็นอันทำมาหากินมาเป็นเวลา ๑๕ ปีแล้ว และในเวลานี้ยังหาสงบทีเดียวไม่”*}}

                      _{^{สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีทรงกังวลพระทัยเรื่องนี้เคยทรงตรัสว่า}}

               _{^{“บุทคลผู้ใดเป็นอาทิคือเทวดา บุทคลผู้มีฤทธิ์มาประสิทธิ์มากระทำให้ข้าวปลาอาหารบริบูรณ์ขึ้น ให้สัตว์โลกเป็นสุขได้
แม้นผู้นั้นจะปรารถนาพระพาหาแห่งเราข้างหนึ่ง ก็อาจตัดบริจาคแก่ผู้นั้นได้”* *}}

 การปกครองสมัยธนบุรี (พ.ศ.2310-2325)

การปกครองสมัยกรุงศรีอยุธยาได้สิ้นสุดลงใน พ.ศ. 2310 เมื่อพม่าสามารถยึดกรุงศรีอยุธยาไว้ได้ แต่สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ก็ทรงกู้เอกราชกลับคืนมาได้ในระยะเวลาอันรวดเร็ว โดยที่ปรงปราบปรามบรรดาผู้นำกลุ่มอิสระต่างๆ ที่เกิดขึ้นภายหลังการเสียกรุงศรีอยุธยา และสามารถรวบรวมอาณาจักรไทยให้เป็นปึกแผ่นไว้ได้ จากนั้นได้ทรงสถาปนาพระองค์ขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์และย้ายราชธานีมาอยู่ที่กรุงธนบุรี สำหรับการปกครองสมัยกรุงธนบุรียังคงใช้รูปแบบการปกครองสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นหลัก

สภาพสังคมไทยสมัยกรุงธนบุรี

ตลอดระยะเวลาที่บ้านเมืองไม่สงบ สภาพเศรษฐกิจและสังคมก็ตกต่ำลงอย่างมาก เพราะพลเมืองไม่เป็นอันทำมาหากิน เมื่อกู้เอกราชได้แล้ว ความอดอยากหิวโหยก็ยังคงมีอยู่ เป็นเหตุให้มีโจรผู้ร้ายชุกชุม และเกิดโรคระบาดขึ้นด้วย ดังนั้น ผู้คนจึงล้มตายไปเป็นจำนวนมากขึ้นด้วย สภาพหัวเมืองต่างๆ ของกรุงธนบุรีจึงเหมือนเมืองร้าง
สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ทรงแก้ไขความอดอยากของราษฎรโดยพระองค์ทรงสละพระราชทรัพย์ ซื้อข้าวสารในราคาแพง จากพ่อค้าต่างเมือง เพื่อนำมาแจกจ่ายให้กับราษฎรที่อดอยาก นอกจานั้น ยังได้พระราชทานเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มอีกด้วย จากการที่พระองค์ทรงแก้ไขทุพภิกภัยด้วยวิธีนี้ มีผลคือ บรรดาพ่อค้าทั้งหลายเมื่อทราบว่าทางกรุงธนบุรีให้ราคาสินค้าที่สูงต่างก็พากันมาค้าขายกับกรุงธนบุรีมากขึ้น จึงทำให้พ่อค้าแข่งขันทำการค้า เพราะเกิดภาวะสินค้าล้นตลาดราคาสินค้าก็ถูกลง บรรดาราษฎรที่หลบซ่อนอยู่ตามที่ต่างๆ เมื่อทราบว่า พระเจ้ากรุงธนบุรีทรงทะนุบำรุงราษฎรด้วยพระเมตตาเช่นนี้ จึงพากันกลับคืนสู่ภูมิลำเนาเดิม บ้านเมืองจึงเข้าสู่ภาวะปกติอีกครั้ง

ในสมัยกรุงธนบุรีได้มีประชาชนทำการขุดทรัพย์สมบัติจากแหล่งที่ซ่อนทรัพย์ในกรุงศรีอยุธยา ซึ่งเป็นทรัพย์สินที่ผู้คนได้นำมาซ่อนไว้ ในการขุดแต่ละครั้งจะได้ทรัพย์สินเงินทองมากมาย แต่ก็ทำให้โบราณสถาน โบราณวัตถุ ถูกทำลายลง ทางการจึงจัดเจ้าหน้าที่ให้คอยดูแล และห้ามประชาชนขุดทรัพย์สินโดยพลการ ต้องได้รับอนุญาตเสียก่อน จึงจะขุดได้ แต่ทางการก็จัดเก็บภาษีจากผู้ขุดด้วย นอกจากนั้น ทางการยังจะมีรายได้จากการติดต่อค้าขายจากต่างประเทศ โดยมีเรือจากต่างประเทศต่างๆ เข้ามาค้าขายมากมาย ไทยก็ส่งสำเภาหลวงถึงหนึ่งลำออกไปค้าขายด้วย ผลกำไรที่ได้จากการค้าขายนี้ ได้ช่วยบรรเทาเรื่องการเสียภาษีอากรของราษฎรได้มาก จึงทำให้สภาพสังคมในสมัยกรุงธนบุรีดีขึ้น