หัวข้อน่าสนใจทีเดียว 

ทราบหรือไม่? แม้แต่ในวรรณคดีไทยก็มีบทที่เรียกกันว่า "บทอัศจรรย์"หรือ"บทสังวาส"

คือฉากที่กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์ของหญิงชาย หรือเรียกง่ายๆว่าบทเข้าพระเข้านางนั่นเอง

คนที่ไม่เคยอ่านย่อมสงสัย จะใช้ภาษาอย่างไรให้สื่อความหมายชัดเจนโดยไม่ประเจิดประเจ้อ18+

เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจแต่ไม่หยาบโลน และถูกต้องตามฉันทลักษณ์ มาดูตัวอย่างกันค่ะ...

.....................................

"บันดาลพลาหกเทวบุตร
ก็ผึ่งผุดตั้งทั่วทิศาศาล
โพยมพยับอับอึงอนธการ
สะท้านถึงเมรุราชสีขรินทร์

สัตภัณฑ์บรรพตก็ไหวหวั่น
คงคาลั่นเป็นระลอกกระฉอกสินธุ์
ฝูงมหามัจฉาในวาริน
ก็โดดดิ้นเล่นน้ำลำพองกาย

อันดอกดวงสิมพลีที่ตูมกลัด
ครั้นฝนซัดเชยแช่มแย้มขยาย                      
ที่ตูมบานก้านกลีบขจรจาย
รำพายกลิ่นรื่นรสเสาวคนธ์

แมลงภู่ทิพรีบเร่งมาเอาซาบ
อาบละอองต้องทั่วทุกขุมขน
สองสุขสองเกษมเปรมสกนธ์
สองกมลสองสวาทไม่คลาดกัน"

(กากีกลอนสุภาพ)

..............................................

"อัศจรรย์ลั่นพิลึกกึกก้อง
ฟ้าร้องครั่นครื้นดังปืนใหญ่
เกิดพายุโยนยวบสวบสาบไป
หลังคาพาไลแทบเปิดโปง

ฝนตกห่าใหญ่ใส่ซู่ซู่
ท่วมคูท่วมหนองออกนอกเจิ่ง
คางคกขึ้นกระโดดโลดลองเชิง
อึ่งอ่าเริงร่าร้องแล้วพองคอ

นกกระจอกออกจากวิมานมะพร้าว
ต้องฝนทนหนาวอยู่งอนหง่อ
ขนคางหางปีหเปียกจนมอซอ
ฝนก็พอขาดเม็ดเสร็จบันดาล"

(ระเด่นลันได)

.........................................

"เกิดกุฬาคว้าว่าวปักเป้าติด
กระแซะชิดขากบกระทบเนียง
กุฬาส่ายย้ายหนีตีแก้เอียง
ปักเป้าเหวี่ยงยักแผละกระแซะชิด

กุฬาโคลงไม่สู่คล่องกระพร่องกระแพร่ง
ปักเป้าแทงตะละทีไม่มีผิด
จะแก้ไขให้หลุดสุดความคิด
ประกบติดตกผางลงกลางดิน"

(พระอภัยมณี)

..........................................

  "ปล้ำล้มจมเตียงเสียงต้ำเฮือก
วันทองเสือกตำฝาตาป๋อหลอ
อัศจรรย์ฟ้าลั่นฝนตกปรอ
เสียงจ้อไปไหลอาบซาบแผ่นดิน

กุ้งปลาดีใจไล่มุดโผล่
แต่ล้วนตัวโตโตเข้าเคล้าหิน
เทโพเทพาเที่ยวหากิน
ว่ายวารินชำแรกแทรกถึงพิ้น"

(เสภาขุนช้างขุนแผน)

...............................................

"พลางอุ้มจุมพิตสนิทถนอม
งามละม่อมละมุนจิตพิสมัย
ร่วมภิรมย์สมสองทำนองใน
แผ่นดินไหวจนกระทั่งหลังอานนท์

ในนทีตีคลื่นเสียงครื้นครึก
ลั่นพิลึกโลกาโกลาหล
หีบดนตรีปี่พาทย์ระนาดกล
ไม่มีคนไขดังเสียงวังเวง

อัศจรรย์ลั่นดังระฆังฆ้อง
เสียงกึกก้องเก่งก่างโหง่งหง่างเหง่ง
ปืนประจำกำปั่นก็ลั่นเอง
เสียงครื้นเครงครึกโครมโพยมบน

สุนีบาตฟาดเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงเปรื่อง
กระดองเดื่องดินฟ้าเป็นห่าฝน
ทุกธารถ้ำน้ำพุทะลุล้น
ท่วมถนนแนวฝั่งเกาะลังกา"

(พระอภัยมณี)

............................................

 "ว่าพลางทางเปลื้องเครื่องคาด
แขวนพาดฉากลงประจงจับ
อุ้มนางวางตักสะพักรับ
ก็ทอดทับระทวยลงดั่งท่อนทอง

พระพายชายพัดบุบปชาติ
เกสรสาดหอมกลบตรลบห้อง
ริ้วริ้วปลิวชายสไบกรอง
พระจันทร์ผันผยองอยู่ยับยับ

พระอาทิตบ์ชิงดวงพระจันทร์เด่น
ดาวกระเด็นใกล้เดือนดาราดับ
หิ่งห้อยพร้อยไม้ไหวระยับ
แมลงทับท่องเที่ยวสะเทือนดง"

(เสภาขุนช้างขุนแผน).............................................    

"กอดประทับกับกายสายสวาท
นุชนาฏถนอมจิตสนิทสนอง
เสน่ห์แนบแอบเอียงเคียงประคอง
ตามทำนองสองสนิทไม่บิดพลิ้ว

อัศจรรย์หวั่นไหวไม่เร่งรัด
เป็นลมพัดเรื่อยเรื่อยเฉื่อยเฉื่อยฉิว
ช่อใบไม้ไหวกระดิกริกริกริ้ว
ระหวยหิวหอบระเหยเลยหลับไป"
(พระอภัยมณี)  ........................... 

       กวีแต่ละท่านก็จะมีลีลาในการประพันธ์ที่แตกต่างกันไป โดยใช้ภาษาและสิ่งสมมติ (อุปมา อุปมัย อุปลักษณ์) ต่างๆกัน บ้างใช้ลมพายุ บ้างใช้คลื่น บ้างใช้ทะเล บ้างก็แทนตัวพระว่าเป็นแมลง ตัวนางว่าเป็นดอกไม้ การนำเสนอนั้นจะไม่เป็นไปแบบตรงไปตรงมา ผู้อ่านต้องใช้จินตนาการประกอบให้เข้าใจและเห็นถึงสิ่งที่กวีต้องการจะสื่อ  บทอัศจรรย์ แสดงถึงความสละสลวยของภาษาและการใช้กุศโลบายอย่างแยบคายในการประพันธ์ จัดเป็นรสหนึ่งของวรรณคดีที่ทรงคุณค่ามากกว่าจะมองว่าเป็นเรื่องอนาจาร