มนุษย์เราบางคนดำเนินชีวิตไปอย่างอย่างเรื่อยๆไม่คิดอะไร

มองเห็นทุกอย่างในโลก ที่ดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไม่หยุด

ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างดูยังดำรงและเคลื่อนไหวต่อไปไม่มีหยุด

แต่พวกเขาลืมอะไรกันไปหรือเปล่า?

ลืมบางสิ่งหรือเปล่า?

สิ่งที่ไม่อาจเลี่ยงหนีได้เมื่อมันจะมา

สิ่งไม่อาจใช้เงินมากขนาดไหนก็ไม่สามารถมายื้อรั้งมันได้เมื่อถึงเวลา

มนุษยเราต้องเจอกันทุกคนไม่ว่าใคร

จะเป็น กษัตร์ยิ ทหาร พ่อแม่ พี่ น้อง ที่อยู่รอบกาย รวมถึงตัวเราก็ไม่อาจหลีกหนีมันพ้น

ใช่แล้วน่อ!

มันก็ก็ต้องคือความตาย

ยิ่งหนีมันก็ยิ่งเข้าหายิ่งกลัวมันก็จะตามมาหลอน

มนุษย์หนีความจริงเรื่องนี้ไม่พ้น

ความตาย! ความตาย! ความตาย!

เนื่องจากความตายมันมีหลายรูปแบบ หลากอารมณ์ หลายสไตล์

แถมบางคนก็ไม่สามารถเลือกได้ว่าจะตายแบบไหน?

แหม...ก็มันมาตอนที่ยังไม่ทันเลือกนะสิ

มันอาจมาเร็วปุบปับอย่างไม่ทันตั้งตัว หรืออาจมาตอนคุณกำลังหงำเหงือกอยู่ก็เป็นได้

เหตุนี้จึงมีหลายคนวาดแบบความตายของตัวเองขึ้นมา

ตายยังไงดีนะ?!

แต่แหม...อย่าเพิ่งไปคิดถึงขั้นนั้นเพราะความตายนั้น

มันฟุ่งซ่านไปนะซิ อะไรกัน..อยู่ๆก็มาคิดถึงความตาย

สิ่งที่ต้องการจะบอกคือการใช้ชีวิตอย่างให้มีคุณค่าต่างหาก

เพราะแบบทดสอบแห่งชีวิตของทุกคนไม่เหมือนกัน

คุณต้องเตรียมพร้อมทุกเมื่อ

คุณทำวันนี้ให้ดีที่สุดหรือยัง?

เพราะความตายคือจุดจบทุกอย่างของชีวิตในโลกวัตถุ

------------------- อยากเขียนต่ออ่ะ

v^<>^ v

ความตายมันดีเริ่ดประเสริฐศรี