เก่งอังกฤษทำอย่างนี้

2.คำกริยาไม่แท้ (Non-finite Verb)  อ่านว่า  น็อน-ไฟ้ไนท เฝิบ ไม่แสดงอาการกระทำ (Action) หรือ อาการ (Manner) ของประธาน และไม่แสดงกาลเวลา (Tense) อีกด้วย กล่าวคือ กริยาไม่แท้มีรูปเป็นอย่างไรจะใช้รูปอย่างนั้น ๆ ตลอดไป โดยไม่มีผลต่อการกระทำ หรือลักษณะของประธานเลย และยังไม่ผันแปรไปตาม tense นั้นด้วย  เช่น

 We are studying English now.
< ให้ดูคำว่า studying = non-finite verb เพราะไม่เกี่ยวข้องกับประธาน (we) โดยไม่แสดง action และ manner ของ We เลย และยังไม่แสดง tense อีก ไม่ว่าประโยคจะเปลี่ยนแปลงเวลาไปเป็นอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคตก็ยังใช้รูปเดิม คือ studying อยู่ เช่นถ้าเราทำเป็น past tense ก็จะได้ว่า “We were studying English yesterday.” จะเห็นว่ากาลเวลาเปลี่ยนคือ จาก now เป็น yesterday ดังนั้น กริยาแท้ในรูปกริยาช่วยคือ “are” ต้องเปลี่ยนเป็น “were” เพราะเป็น Finite Verb แต่คำว่า studying เป็น non-finite verb ในรูป Main Verb (กริยาหลัก) จะยังคงไม่เปลี่ยนแปลงนั้นเอง >

 She will go to floting market tomorrow.
< ให้ดูคำว่า go=non-finite verb เพราะไม่แสดงการกระทำและอาการของ She เลย และยังไม่แสดง Tense อีกด้วย ส่วนคำว่า “will” จะแสดงอาการกระทำพร้อมกับแสดง tense ให้รู้ว่าเป็น future tense เพราะมี “tomorrow” เป็นตัวบ่งบอกความเป็น Future Tense >

 They went to see the concert last week.
< ให้ดูคำว่า see เป็น non-finite verb เพราะไม่แสดงการกระทำและอาการของ They เลย และไม่แสดง Tense ในประโยคด้วย ถึงแม้ว่าจะมีผลมาจาก “went” เพราะ “went” รับการกระทำและอาการของ They และแสดง Tense ในประโยคก็ตาม ซึ่ง went จะเป็นกริยาแท้(Finite Verb) แต่ “see” ไม่มีผลกับคำอื่นใดเลย เพียงแต่ขยาย “went” ให้รู้ว่า ไป หรือ ไปไหน เพราะถ้าไม่มีคำว่า “see” ก็จะไม่รู้ว่าไปไหน ดังนั้น “see” จึงมีหน้าที่ขยาย “went” เท่านั้น จะไม่เกี่ยวกับประธาน (They) หรือ Tense ในประโยคใด ๆ ทั้งสิ้น >

คำกริยาไม่แท้ (Non-finite Verb)  แบ่งตามลักษณะของรูปแบบหรือรูปร่างได้ 3 รูปแบบ คือ

1.คำกริยาช่วย (Helping Verb) หรือกริยาพิเศษ (Special Verb) หรือกริยานุเคราะห์ (Auxiliary Verb)เรียกได้หลายชื่อนักเรียนก็อย่าสับสนไปนะจ๊ะ
2.คำกริยาหลัก (Main Verb)
3.คำกริยาเชื่อม (Linking Verb)

กริยาไม่แท้ (Non-finite Verb)

กริยาไม่แท้ (Non-finite Verb) หมายถึง กริยาที่ไม่แสดงอาการกระทำ (Action) หรือ อาการ (Manner) ของประธาน และไม่แสดงกาลเวลา (Tense) อีกด้วย กล่าวคือ กริยาไม่แท้มีรูปเป็นอย่างไรจะใช้รูปอย่างนั้น ๆ ตลอดไป โดยไม่มีผลต่อการกระทำ หรือลักษณะของประธานเลย และยังไม่ผันแปรไปตาม tense นั้นด้วย  เช่น

We are studying English now.
< studying = non-finite verb เพราะไม่เกี่ยวข้องกับประธาน (we) โดยไม่แสดง action และ manner ของ We เลย และยังไม่แสดง tense อีก ไม่ว่าประโยคจะเปลี่ยนแปลงเวลาไปเป็นอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคตก็ยังใช้รูปเดิม คือ studying อยู่ เช่นถ้าเราทำเป็น past tense ก็จะได้ว่า “We were studying English yesterday.” จะเห็นว่ากาลเวลาเปลี่ยนคือ จาก now เป็น yesterday ดังนั้น กริยาแท้(Finite Verb)ในรูปกริยาช่วยคือ “are” ต้องเปลี่ยนเป็น “were” เพราะเป็น กริยาแท้(Finite Verb) แต่คำว่า studying เป็น กริยาไม่แท้(non-finite verb) ในรูปกริยาหลัก  (Main Verb) จะยังคงไม่เปลี่ยนแปลงนั้นเอง >

She will go to Phuket tomorrow.
<go=กริยาไม่แท้(non-finite verb) เพราะไม่แสดงการกระทำและอาการของ She เลย และยังไม่แสดง Tense อีกด้วย ส่วนคำว่า “will” จะแสดงอาการกระทำพร้อมกับแสดง tense ให้รู้ว่าเป็น future tense เพราะมี “tomorrow” เป็นตัวบ่งบอกความเป็น Future Tense >

They went to see the concert last week.
< see=กริยาไม่แท้(non-finite verb) เพราะไม่แสดงการกระทำและอาการของ They เลย และไม่แสดง Tense ในประโยคด้วย ถึงแม้ว่าจะมีผลมาจาก “went” เพราะ “went” รับการกระทำและอาการของ They และแสดง Tense ในประโยคก็ตาม ซึ่ง went จะเป็นกริยาแท้(Finite Verb) แต่ “see” ไม่มีผลกับคำอื่นใดเลย เพียงแต่ขยาย “went” ให้รู้ว่า ไป หรือ ไปไหน เพราะถ้าไม่มีคำว่า “see” ก็จะไม่รู้ว่าไปไหน ดังนั้น “see” จึงมีหน้าที่ขยาย “went” เท่านั้น จะไม่เกี่ยวกับประธาน (They) หรือ Tense ในประโยคใด ๆ ทั้งสิ้น >

กริยาไม่แท้ (Non-finite Verb) แบ่งเป็น 3 ประเภท คือ

1.  Infinitive
2.  gerund
3.  participle

Infinitive
Infinitive หมายถึง กริยาไม่แท้ (Non-finite Verb) รูปหนึ่งซึ่งจะทำหน้าที่เป็นกริยาวิเศษณ์ (adverb) ที่จะขยาย คำกริยา(verb), คำคุณศัพท์(adjective) หรือ คำกริยาวิเศษณ์(adverb) ในประโยค โดยตัวของมันเอง จะไม่ใช้เป็นคำกริยาเลย คือไม่มีการแสดงการกระทำลักษณะอาการของประธาน และไม่เกี่ยวข้องหรือแสดง
Tense ใด ๆ ทั้งสิ้น แบ่งเป็น 3 ประเภท ดังนี้

1.      Infinitive with “to”
2.      Infinitive without “to”
3.      Perfect infinitive

Infinitive with “to” หมายถึง Infinitive ที่มีรูป “to” กำกับ เช่น to go, to run, to see, to come, to study etc.

Infinitive without “to” หมายถึง Infinitive ที่ไม่มีรูป “to” กำกับ จะอยู่ในกริยาช่องที่ 1 (V1) ที่ไม่ผันตามประธานและตาม Tense เลย เช่น go, run, see, come, study, eat, play etc.

Perfect Infinitive หมายถึง infinitive ที่เน้นระยะเวลายายนาน หรือความต่อเนื่องของเวลาที่ยาวนานพอสมควร จะมีรูป “to have + V3” เมื่อเป็น Active voice และ ถ้าเป็น Passive Voice จะใช้รูป “to have + been + V3” ได้แก่

1.      to have + V3 

He seems to have missed the train.
< ให้ดูว่าในประโยคนี้จะเน้น “to have missed” ว่าพลาดรถไฟขบวนนี้ และจะไม่มีโอกาสขึ้นรถไฟขบวนนี้อีกแล้ว เน้นเวลาของการพลาดที่ยาวนานหรืออาจตลอดไป เป็นการบอกให้เห็นถึงความเสียดายไปอีกนาน >

I appear to have made a small mistake.
< ให้ดูว่าในประโยคนี้จะเน้น “to have made” ว่าได้กระทำข้อผิดพลาดไป  ถึงแม้จะเล็กน้อย แต่ผู้พูดก็ดูเหมือนว่า พูดด้วยความน้อยใจตัวเอง เพราะข้อผิดพลาดนั้น จะมีผลต่อความรู้สึกตลอดไป บอกการกระทำที่ยาวนานอย่างเห็นได้ชัดเจน >

2.      to have + been + V3 

He seemed to have been punished for careless homework.
< ให้ดูว่าในประโยคนี้เราใช้โครงสร้างเป็น Passive Voice เพื่ออธิบายถึงการถูกระทำของประธาน โดยที่ Finite Verb “seemed” เป็นผู้รับการกระทำของ “punished” ไปสู่ตัวประธานอีกทอดหนึ่ง >

She seems to have been punished by making to her students.
<ให้ดูว่าในประโยคนี้จะเน้นการถูกลงโทษว่าเป็นความผิดที่ตนเองได้ทำลงไป และจดจำไว้ตลอดเวลา ซึ่งเป็นการพูดเหมือนว่าตนถูกลงโทษที่จะมีความรู้สึกไม่ดีไปอีกแสนนานจากการกระทำของเธอ >

Gerund อ่านว่า เจ๊ารึนด กริยาที่เติม ing ที่ทำหน้าที่เป็นคำนาม