เศรษฐกิจระหว่างประเทศ

 การค้าระหว่างประเทศ

สาเหตุของการค้าระหว่างประเทศ ได้แก่

1. ความแตกต่างทางด้านกายภาพ โดยเฉพาะด้านทรัพยากรธรรมชาติ
2. ความแตกต่างทางด้านความชำนาญในการผลิต

1.  
   1. ประโยชน์ของการค้าระหว่างประเทศ

1. ประเทศผู้นำเข้าได้สินค้าที่ผลิตไม่ได้มาสนองความต้องการในราคาที่ถูกและคุณภาพดี
2. ประเทศผู้ส่งออกสามารถขยายตลาดสินค้าของตนให้กว้างมากขึ้น และมีรายได้เข้าประเทศมากขึ้น

1.  
   1. ดุลการค้าระหว่างประเทศ

1. ดุลการค้าระหว่างประเทศ คือ การเปรียบเทียบมูลค่าสินค้าออกกับมูลค้าสินค้าเข้าในระยะเวลา 1 ปี
2. ดุลการค้าแบ่งได้ออก 3 ลักษณะคือ

• ดุลการค้าสมดุล คือ มูลค่าสินค้าออกเท่ากับมูลค่าสินค้าเข้า
• ดุลการค้าขาดดุล คือ มูลค่าสินค้าออกน้อยกว่ามูลค่าสินค้าเข้า
• ดุลการค้าเกินดุล คือ มูลค่าสินค้าออกมากกว่ามูลค่าสินค้าเข้า

1.  
   1. นโยบายการค้าระหว่างประเทศ

1. นโยบายการค้าเสรี มีลักษณะสำคัญคือ ส่งเสริมให้การค้าระหว่างประเทศกระทำกันได้อย่างเสรี โดยรัฐบาลเข้าไปเกี่ยวข้องน้อยมาก คือ

• ใช้หลักการแบ่งงานกันทำ คือ เลือกผลิตเฉพาะสินค้าที่ประเทศมีความชำนาญในการผลิต
• ไม่มีการเก็บภาษีเพื่อคุ้มกัน แต่เก็บภาษีเพื่อเป็นรายได้ของรัฐ
• ไม่มีการให้สิทธิพิเศษหรือไม่มีข้อจำกัดทางการค้ากับประเทศต่าง ๆ

• ปัจจุบัน ไม่มีประเทศใดใช้นโยบายการค้าเสรี

1. นโยบายการค้าคุ้มกัน มีลักษณะสำคัญคือ รัฐบาลใช้เครื่องมือต่าง ๆ เพื่อกีดกันการนำสินค้าเข้าออก ได้แก่

• กำแพงภาษี คือ เก็บภาษีนำเข้าในอัตราสูง
• การควบคุมปริมาณสินค้าเข้าและออก
• การให้ความอุดหนุนเพื่อคุ้มครองอุตสาหกรรมภายในประเทศและส่งเสริมสินค้าออก เช่น ยกเว้นภาษีสำหรับสินค้าออก

• ประเทศต่าง ๆ ใช้นโยบายการค้าคุ้มกันเพื่อ

• คุ้มครองอุตสาหกรรมภายในประเทศ
• ป้องกันการทุ่มตลาด (กำหนดราคาสินค้าต่ำกว่าทุนในช่วงแรก เมื่อสินค้าติดตลาด จะขึ้นราคาสินค้าภายหลัง)
• แก้ปัญหาดุลการค้าขาดดุล
• ช่วยเหลือประเทศในยามฉุกเฉิน เช่น ยามสงครามไม่ให้ส่งสินค้าจำเป็น

1. การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ
   1. อัตราการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ

1. ความสำคัญของการแลกเปลี่ยนอัตราการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศมีผลต่อสินค้าเข้า สินค้าออกและดุลการค้า

1. ถ้ามีการลดค่าเงินของประเทศ

• ราคาสินค้าออกจะถูกลงในสายตาคนต่างชาติ ทำให้สินค้าออกมีปริมาณเพิ่มขึ้น
• ราคาสินค้าเข้าจะแพงขึ้นในสายตาคนในประเทศ ทำให้สินค้าเข้ามีปริมาณลดลง

1. ถ้ามีการเพิ่มค่าเงินของประเทศ

• ราคาสินค้าออกจะแพงขึ้นในสายตาคนต่างชาติ ทำให้สินค้าออกมีปริมาณลดลง
• ราคาสินค้าเข้าจะถูกลงในสายตาคนในประเทศ ทำให้สินค้าเข้ามีปริมาณเพิ่มขึ้น

ผลจากการเปลี่ยนค่าของเงินของประเทศ	ลดค่าเงิน	เพิ่มค่าเงิน
ราคาค่าเงินของประเทศ
ราคาสินค้าออก (คิดเป็นเงินต่างประเทศ)
ราคาสินค้าเข้า (คิดเป็นเงินในประเทศ)
การไปท่องเที่ยวต่างประเทศ
ชาวต่างชาติมาเที่ยวในประเทศ
หนี้สินที่ติดต่างประเทศ
หนี้สินที่ต่างประเทศค้าง
ภาระหนี้สินที่ติดต่างประเทศ
ภาระหนี้สินที่ต่างประเทศค้าง

1. ระบบอัตราแลกเปลี่ยน

1. ระบบอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ : รัฐกำหนดให้อัตราแลกเปลี่ยนอยู่ระดับคงที่เป็นเวลานาน
2. ระบบอัตราแลกเปลี่ยนที่ถูกกับเงินสกุลอื่น ๆ : รัฐกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนให้คงที่ แต่เปิดโอกาสให้ปรับอัตราแบบค่อยเป็นไปได้บ้างในกรณีที่ขาดดุลการชำระเงินมาก
3. ระบบอัตราแลกเปลี่ยนเสรีหรือลอยตัว : รัฐจะปล่อยให้อัตราแลกเปลี่ยนเคลื่อนไหวอย่างเสรีโดยไม่เข้าไปแทรกแซง
4. ระบบอัตราแลกเปลี่ยนกึ่งลอยตัว : รัฐจะเข้าไปซื้อขายเงินตราต่างประเทศเพื่อปรับอัตราแลกเปลี่ยนให้เคลื่อนไหวไปในทิศทางที่ต้องการได้บ้าง
5. ระบบควบคุมการแลกเปลี่ยนเงินตรา : รัฐเข้าแทรกแซงโดยควบคุมการแลกเปลี่ยนเงินจากต่างประเทศ

• ระบบอัตราการแลกเปลี่ยนแบบคงที่และแบบเสรีไม่มีใช้ในปัจจุบัน
• มีการใช้ระบบอัตราการแลกเปลี่ยนแบบกึ่งลอยตัวและแบบที่ถูกกับเงินตราสกุลอื่นกันมากในปัจจุบัน
• ระบบการควบคุมการแลกเปลี่ยนเงินตรามีไว้ใช้ในประเทศไม่มากนัก

1. ประเทศไทย ใช้ระบบอัตราแลกเปลี่ยนดังนี้

• ระบบกึ่งลอยตัว : โดยรัฐนำค่าเงินบาทไปเชื่อมโยงกับเงินตราสกุลสำคัญ ๆ หลายสกุล (BASKET OF CURRENCIES)
• กำหนดเป็นอัตราประจำ
• ใช้ทุนรักษาระดับอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราเข้าแทรกแซงเพื่อรักษาค่าเงินบาทให้มีเสถียรภาพ

1. เงินตราสกุลสำคัญที่ไทยใช้เชื่อมโยงค่าเงินในปัจจุบัน ได้แก่ ดอลล่าร์สหรัฐ ปอนด์สเตอริง มาร์กเยอรมนี เยน ดอลลาร์ฮ่องกง ดอลล่าร์บรูไน ริงกิตมาเลเซีย เปโซฟิลลิปปินส์ และรูเปียอินโดนีเซีย

1. ดุลการชำระเงินระหว่างประเทศ
   1. ดุลการชำระเงินประเทศ

1. ดุลการชำระเงินเป็นบัญชีแสดงฐานะเศรษฐกิจของประเทศ โดยเปรียบเทียบระหว่างเงินเข้าประเทศ (รายรับ) และเงินออกจากประเทศ (รายจ่าย)
2. เมื่อเงินเข้าประเทศมีมากกว่าเงินที่ออกนอกประเทศ = ดุลการชำระเงิน

- ทุน ของประเทศจะเพิ่มขึ้น ส่งผลให้

1. ประเทศสามารถพิมพ์ธนบัตรออกใช้มากขึ้น
2. ระดับอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศของประเทศมีเสถียรภาพ(ค่าของเงินประเทศ )
3. เศรษฐกิจของประเทศมีเสถียรภาพในสายตาของต่างประเทศ

1. เมื่อเงินออกนอกประเทศมากกว่าเงินที่เข้าประเทศ = ดุลการชำระเงิน

• เศรษฐกิจของประเทศจะไม่ดี คือ มีภาวะเงินฝืด
• ทุนสำรองระหว่างประเทศจะ ส่งผลให้

1. ระดับอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศของประเทศไม่มีเสถียรภาพ (ค่าของเงินประเทศ )
2. เศรษฐกิจของประเทศดูไม่มีเสถียรภาพในสายตาของต่างประเทศ

1.  
   1. ส่วนประกอบของดุลการชำระเงิน

1. บัญชีเดินสะพัด ประกอบด้วยบัญชีดุลการค้า บัญชีดุลบริการ และบัญชีดุลบริจาค (ดุลเงินโอน)

• ดุลการค้า : แสดงมูลค่าสินค้าออกและสินค้าเข้า
• ดุลบริการ : แสดงมูลค่าบริการระหว่างประเทศ
• ดุลบริจาค : (ดุลเงินโอน) แสดงการรับและให้เงินช่วยเหลือจากต่างประเทศ

1. บัญชีทุนเคลื่อนย้าย : รายการลงทุน หรือกู้เงินข้ามชาติ
2. บัญชีทุนสำรองระหว่างประเทศ : เป็นยอดสรุปของดุลการชำระเงิน

** ทุนสำรองระหว่างประเทศประกอบด้วย เงินตราต่างประเทศ ทองคำ หลักทรัพย์ที่ธนาคารกลางถือไว้ และสิทธิถอนพิเศษ (SDR)

4.  
   
   4. การแก้ไขปัญหาดุลการชำระเงินขาดดุล

1. การเพิ่มรายได้

• ส่งเสริมให้มีสินค้าขาออกมาก ๆ โดยลดภาษีขาออก หาตลาดนอกประเทศ , ปรับปรุงคุณภาพสินค้า , รัฐบาลยกเว้นภาษีวัตถุดิบสำหรับสินค้าอุตสาหกรรมในประเทศ
• ชักจูงให้ชาวต่างประเทศเดินทางเข้ามาเที่ยวหรือลงทุนมากขึ้น

1. การลดรายจ่าย

• ส่งเสริมให้ประชาชนประหยัด
• ลดการสั่งสินค้าเข้าโดยใช้มาตรการต่าง ๆ เช่น ตั้งกำแพงภาษี

1. วิธีการอื่น ๆ

• ลดค่าเงินประเทศของตน
• กู้ยืมจากต่างประเทศ
• ปรับอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ภายในประเทศ เพื่อไม่ให้เงินกู้ต่างประเทศไหลเข้ามามาก

1. การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ

1.  
   1. ประเภทของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ

ประเภท	ลักษณะ	ตัวอย่าง
เขตการค้าเสรี	ประเทศสมาชิกยอมเลิกภาษีศุลกากรและข้อจำกัดการค้าให้แก่กัน ประเทศที่ไม่ได้เป็นสมาชิกยังคงพบกับภาษีศุลกากรและข้อจำกัดทางการค้า (ซึ่งประเทศสมาชิกแต่ละประเทศกำหนดกันเอง)	สมาคมการค้าเสรีแห่งยุโรป (EFTA) สมาคมการค้าเสรีแห่งละตินอเมริกา (LAFTA)
สหภาพศุลกากร	ประเทศสมาชิกยอมเลิกภาษีศุลกากรและข้อจำกัดทางการค้าแก่กัน ประเทศที่ไม่ได้เป็นสมาชิกยังต้องพบกับภาษีศุลกากรและข้อจำกัดทางการค้าซึ่งประเทศสมาชิกจะร่วมกันกำหนดเป็นอัตราเดียวกัน	ประชาคมเศรษฐกิจยุโรป (EEC)
ตลาดร่วม	เปิดโอกาสให้มีการเคลื่อนย้ายสินค้าบริการและปัจจัยการผลิตเข้าออกระหว่างประเทศสมาชิกได้อย่างเสรี	ประชาคมยุโรป (EC)
สหภาพเศรษฐกิจ	เหมือนกับตลาดร่วม นอกจากนี้ ประเทศสมาชิกยังร่วมกันกำหนดนโยบายเศรษฐกิจส่วนรวม	สหภาพยุโรป (EU)
การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจอย่างเศรษฐกิจ	นอกจากเคลื่อนย้ายปัจจัยการผลิตได้อย่างเสรีและกำหนดนโยบายเศรษฐกิจร่วมกันแล้วยังใช้เงินอัตราสกุลเดียวกันด้วย มีสถาบันสูงสุดซึ่งทำหน้าที่สูงกว่าสถาบันระดับประเทศ (รัฐสภากลาง) การรวมกลุ่มแบบนี้จึงเป็น “ การรวมกลุ่มทางการเมืองอย่างสมบูรณ์”

1.  
   1. ความเป็นมาของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ

1. การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจเริ่มมีบทบาทสำคัญมากหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 (ทศวรรษที่ 1980)

โดยที่ช่วงนี้การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจเกิดจาก

1. ประเทศมหาอำนาจมุ่งมั่นจะเป็นผู้นำในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 1
2. ประเทศอังกฤษและประเทศมหาอำนาจในยุคก่อนพยายามรักษาอำนาจตนไว้

• การรวมกลุ่มระยะนี้กลายมาเป็นสาเหตุสำคัญบางประการหนึ่งของสงครามโลกครั้งที่ 2

1. หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 มีการจัดตั้ง

• ข้อตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า (GATT) เพื่อปฏิรูปการค้าของโลกให้เป็นการค้าเสรี
• กองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) เพื่อรักษาเสถียรภาพทางการเงินของโลก

1. ทศวรรษที่ 1950-1960 มีการจัดตั้ง

• “ประชาคมเศรษฐกิจยุโรป” (EEC)
• “สมาคมการค้าเสรีแห่งยุโรป” (EFTA)
• “สมาคมการค้าเสรีแห่งลาตินอเมริกา (LAFTA)
• “กลุ่มประเทศผู้นำส่งน้ำมันออก” (OPEC)
• “สมาคมประชาชาติแห่งเอเซียตะวันออกเฉียงใต้” (ASEAN)

1. ทศวรรษที่ 1980 เป็นต้นมา มีการจัดตั้ง

• “ ประชาคมยุโรป” (EC)
• “ เขตการค้าเสรีแห่งอเมริกาเหนือ” (NAFTA)
• “ เขตการค้าเสรีอาเซียน” (AFTA)

3.  
   
   3. การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจทั่วไป

1. ธนาคารโลก (WORLD BANK)

• ธนาคารโลกมีหน้าที่ให้ความช่วยเหลือแก่ประเทศกำลังพัฒนาทางด้านการเงิน และวิทยาการโดยผ่านสถาบันในเครือ เช่น IDA, IFC
• ด้านการเงิน : ธนาคารโลกจะทำให้เงินกู้ระยะยาว ที่มีดอกเบี้ย เพื่อให้ประเทศกำลังพัฒนานำไปใช้พัฒนาเศรษฐกิจ
• ด้านวิทยาการ : ธนาคารโลกมีบทบาทต่อการกำหนดนโยบายและกลยุทธ์ในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศลูกหนี้ เช่น เสนอให้มีแผนพัฒนาเศรษฐกิจ และเสนอแนวนโยบายในแผนพัฒนาเศรษฐกิจ

1. กองทุนการเงินระหว่างประเทศ (INTERNATIONAL MONETARY FUND-IMF)

• ทำหน้าที่ดูแลด้านการค้าและการเงินระหว่างประเทศ โดยดูแลเสถียรภาพอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างประเทศ และดุลการชำระเงินให้ราบรื่น

** IMF จะให้เงินกู้ระยะสั้นแก่ประเทศสมาชิก เพื่อนำไปใช้แก้ปัญหาเกี่ยวกับดุลการชำระเงินและอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราของประเทศ

• วิวัฒนาการการรักษาอัตราแลกเปลี่ยน

1. ระบบเบรตตันวูดส์ คือ ใช้ระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบคงที่และเทียบค่าเงินของประเทศต่าง ๆ กับค่าเงินดอลล่าร์สหรัฐอเมริกา
2. ระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัว และควบคุม โดยให้อัตราแลกเปลี่ยนขึ้นกับภาวการณ์ของประเทศสมาชิก โดยเทียบค่าเงินของประเทศกับเงินสกุลใดก็ได้

1. องค์การการค้าโลก (GAFF, WTO)
   

   วัตถุประสงค์ ปฏิรูปการค้าของโลกให้เป็นเสรี

   - สินค้าที่อยู่ภายใต้ WTO ส่วนมากเป็นสินค้าหัตถอุตสาหกรรมจากประเทศพัฒนาแล้ว ไม่รวมสินค้าเกษตรกรรมและผลิตภัณฑ์สิ่งทอ ทำให้ประเทศที่ ได้เปรียบ

2. การประชุมว่าด้วยการค้าและการพัฒนาของสหประชาชาติ (UNCTAD)

1. เกิดจากการรวมกลุ่มของประเทศ กลุ่มไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด เพื่อช่วยเหลือด้านการค้า และการพัฒนาของประเทศกำลังพัฒนา
2. นโยบาย

• เน้นประเทศกำลังพัฒนา
• ให้แต่ละประเทศจัดการด้านเศรษฐกิจของตนอย่างเสรี
• ส่งเสริมให้ประเทศกำลังพัฒนามีการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ

1. มีกลุ่ม 2 กลุ่มใน UNCTAD ที่กำหนดแนวทางของกลุ่มก่อนการประชุม คือ “กลุ่มประเทศ 77” ซึ่งเป็นกลุ่มของประเทศกำลังพัฒนาและ “องค์การความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา” (OECD) ซึ่งเป็นกลุ่มของประเทศพัฒนาแล้ว
2. บทบาทและอิทธิพล

• ผลักดันให้เกิดการให้สิทธิพิเศษทางภาษีศุลกากรเป็นการทั่วไป (GSP) ทำให้ประเทศกำลังพัฒนาส่งสินค้าเข้าไปขายยังประเทศพัฒนาแล้วได้ในต้นทุนที่ต่ำกว่า

*** สินค้าที่ระบุใน GSP ส่วนมากจะเป็นสินค้าหัตถกรรมและหัตถอุตสาหกรรม ***

3.  
   
   3. การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจเฉพาะบางภูมิภาค

1. สหภาพยุโรป (EUROPEAN UNITY : EU)

• ประเทศสมาชิก 12 ประเทศ คือ ฝรั่งเศส เยอรมนี อิตาลี เบลเยียม เนเธอร์แลนด์ ลักเซมเบิรก์ อังกฤษ เดนมาร์ก ไอซ์แลนด์ กรีซ สเปน และโปรตุเกส
• สำนักงานใหญ่ กรุงบรัสเซอส์ เบลเยียม
• จุดประสงค์สำคัญ เป็น ตลาดร่วม และใช้นโยบายเศรษฐกิจร่วมกัน

1. สมาคมการค้าเสรีแห่งยุโรป (EUROPEAN FREE TRADE ASSOCIATION : EFTA)

• ประเทศสมาชิก 7 ประเทศ คือ สวีเดน นอร์เวย์ ฟินแลนด์ ไอซ์แลนด์ สวิตเซอร์แลนด์ ออสเตรีย และลิกเตนส์ไตน์
• สำนักงานใหญ่ เมืองเจนีวา สวิตเซอร์แลนด์
• จุดประสงค์สำคัญ เขตการค้าเสรี

• เมื่อปี 2534 EFTA และ EC ได้ลงนามร่วมจัดตั้งเขตเศรษฐกิจแบบใหม่ (EUROPEAN ECONOMIC AREA : EEA) เพื่อให้การเคลื่อนปัจจัยการผลิตระหว่างประเทศสมาชิกทั้ง 2 กลุ่มเป็นไปอย่างเสรีทั้งนี้ไม่รวมภาคเกษตรกรรม *

1. เขตการค้าเสรีอเมริกาเหนือ (NORTH AMERICA FREE TRADE AREA : NAFTA)

• ประเทศสมาชิก 4 ประเทศ คือ สหรัฐอเมริกา แคนาดา และเม็กซิโก
• จุดประสงค์สำคัญ ร่วมมือกันด้านภาษีนำเข้า การลงทุนและการเคลื่อนย้ายแรงงานระหว่างประเทศ ด้านพลังงานและการคุ้มครองสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญา

1. กลุ่มตลาดร่วมอเมริกากลาง (CAEI)

• ประเทศสมาชิก คอสตาริกา เอลซัลวาดอร์ กัลเตมาลา ฮอนดูรัส นิการากัว
• วัตถุประสงค์ เพื่อสร้างตลาดร่วมในกลุ่มสมาชิก

1. สมาคมการค้าเสรีแห่งละตินอเมริกา (LAFTA)

• ประเทศสมาชิก 11 ประเทศ คือ อาร์เจติน่า โบลิเวีย บราซิล ชิลี โคลัมเบีย เอกวาดอร์ เม็กซิโก้ ปารากวัย เปรู อุรุกวัย เวเนซูเอลา
• วัตถุประสงค์สำคัญ สนับสนุนการค้าเสรีในกลุ่มประเทศ และสนับสนุนให้มีอุตสาหกรรมที่ผลิตสินค้าที่ใช้ร่วมกันในการพัฒนาด้านการเกษตร

1. สมาคมอาเซียน (ASEAN)

• ประเทศสมาชิก 10 ประเทศ คือ สิงค์โปร์ ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ บรูไน เวียดนาม พม่า ลาว และกัมพูชา
• สำนักงานใหญ่ เมืองจาการ์ตา อินโดนีเซีย
• จุดประสงค์สำคัญ เป็น เขตการค้าเสรี และร่วมมือทางด้านเศรษฐกิจ (อุตสาหกรรม เกษตรคมนาคมขนส่ง) รวมทั้งร่วมมือกันด้านสังคมและการเมือง

• อาเซียนมีนโยบายกำหนดให้เอเซียตะวันออกเฉียงใต้เป็นเขตสันติภาพ เสรีภาพและความเป็นกลาง

การร่วมมือกันทางอุตสาหกรรม ของ ASEAN

1. ประเทศสมาชิกเลือกผลิตชิ้นส่วนหรืออุปกรณ์สินค้าอุตสาหกรรมที่ตนถนัดและส่งขายให้แก่กัน โดยยกเว้นภาษีขาเข้า
2. คัดเลือกและส่งเสริมโครงการอุตสาหกรรมที่เหมาะสมที่จะจัดตั้งในประเทศสมาชิก

• โครงการแอมโมเนีย-ยูเรียจัดตั้งที่ อินโดนีเซียและมาเลเซีย
• โครงการปุ๋ยฟอสเฟตจัดตั้งที่ ฟิลิปปินส์
• โครงการผลิตเครื่องยนต์ดีเซลจัดตั้งที่ สิงค์โปร์
• โครงการหินเกลือโซดาแอซจัดตั้งที่ ไทย
• ความมุ่งหมายต่อไป ค่อยๆ คิดภาษีศุลกากรสำหรับสินค้าส่วนใหญ่ที่ค้าขายกันได้เหลือร้อยละ 5 ภายใน 15 ปี ( จนกลายเป็นข้อตกลงการค้า เสรีอาเซียน : AFTA)

1. เอเปค ( Asia – Pacific Economic Cooperation : APEC)

• ประเทศสมาชิก 15 ประเทศ คือ ออสเตรเลีย บรูไน แคนนาดา อินโดนีเซีย ญี่ปุ่น มาเลซีย นิวซีแลนด์ ฟิลิปปินส์ สิงค์โปร เกาหลีใต้ สหรัฐอเมริกา ไทย สาธารณรัฐประชาชนจีน ไต้หวัน และฮ่องกง
• จุดประสงค์สำคัญ ส่งเสริมความร่วมมือในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจร่วมกัน ส่งเสริมการค้าเสรีและตั้งรับการรวมเป็นตลาดเดียวของประชาคมยุโรป

1. กลุ่มประเทศผู้ส่งน้ำมันออก ( Organization of petroleum Exportiong Countries : OPEC )

• ประเทศสมาชิก 13 ประเทศ คือ อิหร่าน อิรัก คูเวต ซาอุดิอาระเบีย กาตาร์ สหรัฐอาหรับเอมิเรดส์ ลิเบีย แอลจีเรีย กาบอง ไนจีเรีย เวเนซุเอลา เอกวาดอร์ อินโดนีเซีย
• จุดประสงค์สำคัญ สร้างอำนาจต่อรองในเรื่องของราคาและเงื่อนไขการขายน้ำมัน

5.  
   
   5. ผลจากการรวมกลุ่มเศรษฐกิจระหว่างประเทศ

1. มีการเคลื่อนย้ายทุนเข้าไปในกลุ่มประเทศทีมีการรวมกลุ่มเศรษฐกิจมากขึ้น เพื่อลดการกีดันด้านภาษีจากการประเทศนอกกลุ่มประเทศ
2. ประเทศที่มีการนำเข้าสินค้าบางประเภทที่ผลิตเองได้ เพราะไม่สามารถแข่งขันกับประเทศในกลุ่มเศรษฐกิจเดียวกัน
3. สินค้าส่งออกถูกกีดกันจากกลุ่มประเทศที่ไม่ได้เป็นสมาชิก

1. ปัญหาการค้าระหว่างประเทศของประเทศกำลังพัฒนา

1.  
   1. สินค้าออกเป็นสินค้าเกษตรและวัตถุดิบที่มีราคาต่ำ สินค้าเข้าเป็นสินค้าอุตสาหกรรมที่มีราคาสูง ทำให้ขาดดุลการค้าอย่างมาก
   2. สินค้าออกเป็นสินค้าเกษตรที่ขึ้นกับฤดูกาล ทำให้ได้ผลผลิตน้อย และบางครั้งก็ได้ผลผลิตมากจนราคาตก
   3. สินค้าเกษตรถูกกีดกันจากประเทศพัฒนาแล้ว เช่น สหรัฐฯ ออกกฎหมาย Farm act ( ให้เงินอุดหนุนสินค้าเกษตรของตนให้ราคาต่ำกว่าตลาดโลก)
   4. องค์การระหว่างประเทศมีนโยบายที่เป็นผลดีต่อประเทศอุตสาหกรรมมากกว่าประเทศยากจน

1. การลงทุนระหว่างประเทศ

• ประเทศที่พัฒนาแล้วมักเข้ามาลงทุนในประเทศกำลังพัฒนา เพื่อลดต้นทุนด้านวัตถุดิบและค่าแรง