สมัยจักรวรรดิ (ปี1,560-1,087 ก่อนคริสต์ศักราช)      สมัยฟาโรห์อาโมสนับเป็นการเริ่มต้นสมัยจักรวรรดิ สมัยนี้มีราชวงศ์ปกครองอียิปต์ คือราชวงศ์ที่18,19และ20 นับเป็นยุคแห่งลิทธิจักรวรรดินิยม อียิปต์ต้องการขยายอำนาจไปทั่วดินแดนนอกอียิปต์      สาเหตุที่ทำให้อียิปต์เปลี่ยนแปลงนโยบายสันติสุขและโดดเดี่ยวมาเป็นการสร้างลัทธิจักรวรรดินิยม คือ      1.ความฮึกเหิมของกองทัพทหารที่ได้รบชนะขับไล่พวกฮิคโซส ซึ่งยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนั้น ทำให้ชาวอียิปต์ต้องการจะรบชนะอีกต่อๆไป

      2.กองทหารที่ใหญ่โตที่ขับไล่พวกฮิคโซสออกจากอียิปต์ ถูกยกเลิกไปทันที

       จึงต้องการให้ฟาโรห์ต่อๆ มา ได้ขยายอาณาเขตออกไปกว้างขาวง ฟาโรห์องค์ต่อๆมา ได้เริ่มโจมตีอาณาจักรปาเลสไตน์และอ้างสิทธิเหนือซีเรีย และขยายดินแดนไปจนถึงลุ่มแม่น้ำยูแฟรทิสทางตะวันออก และทางใต้ถึงแก่งน้ำตก (cataracts) ในอียิปต์ของแม่น้ำไนล์ แต่จุดอ่อนของการขยายอาณาเขตคือไม่สามารถนำผู้แพ้ให้มาจงรักภักดีได้ จึงทำให้เกิดกบฏทั่วไปในดินแดนต่างๆ เช่น ที่ซีเรีย แม้ว่าฟาโรห์องค์ต่อมาจะสามารถปราบพวกกบฏและรวมอยู่ใต้อาราจักรได้ระยะหนึ่ง แต่ก็ไม่สามารถขจัดอันตรายได้ รวมทั้งทรัพย์สินที่ยึดมาได้จากข้าศึกกลับทำให้ทหารอียิปต์โกงกัน และใช้จ่ายกันอย่างฟุ่มเฟือย ประกอบกับการก่อกบฏเสมอๆ ของผู้แพ้สงคราม ยิ่งทำให้อียิปต์ต้องไปปราบและทำให้อ่อนแอไปเรื่อยๆ และฟื้นตัวยาก ในศตวรรษที่12 ก่อนคริสต์ศักราช อียิปต์ได้สูญเสียดินแดนส่วนใหญ่ที่ตีมาได้ไป

        การปกครองของสมัยอาณาจักรเก่าเน้นความสันติสุขและโดดเดี่ยวไม่รุกรานใคร แต่สมัยจักรวรรดิดิปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ กองกำลังของทหารเป็นรากฐานของการปกครองของฟาโรห์ กองทหารอาชีพจะข่มขู่ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญาชาเสมอ ขุนนางเก่าจะกลายเป็นมหาดเล็ก หรือข้าราชการภายใต้การปกครองของฟาโรห์         กลางศตวรรษที่ 10 ถึงเกือบปลายศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสต์ศักราชย์ ราชวงศ์ของพวกอนารยชนได้มาดำรงตำแหน่งฟาโรห์ของอียิปต์ จากนั้นก็ตามมาด้วยฟาโรห์เชื้อสายเอธิโอเปียนหรือนูเบียน (Ethiopian หรือ Nubian) ซึ่งมาจากทะเลทรายทางตะวันตกของแม่น้ำไนล์ ต่อมาปี 670 ก่อนคริสต์ศักราช พวกแอสสิเรียนได้มาโจมตี รบชนะพวกอียิปต์และปกครองอียิปต์อยู่ได้ 8 ปี คือปี 662 ก่อนคริสต์ศักราช ชาวอียิปต์ได้รับเอกราชและได้รื้อฟื้นวัฒนธรรมของตนให้เจริญขึ้นใหม่อีก แต่อาณาจักรจักรวรรดิของอียิปต์ก็ได้สิ้นสุดในปี 525 ก่อนคริสต์ศักราช เมื่ออียิปต์ถูกชาวเปอร์เชียโจมตีและพ่ายแพ้แก่ชาวเปอร์เชียไป จากนั้นอารยธรรมอียิปต์ก็ไม่สามารถฟื้นขึ้นมาอีกเลย         ฟาโรห์ที่สำคัญที่ได้ขยายอาณาเขตกว้างขวางต่อจากฟาโรห์อาโมสที่ 1 ของสมัยจักรวรรดิมีดังนี้       1.ธุทโมสที่ 1 (Thutmose I) ได้ขยายดินแดนไปทางใต้จนถึงแก่งที่ 4 (fourth cataract) และได้รบต่อไปในปาเลสไตน์และซีเรีย

2.ราชินีแฮทเชฟสุท (Hatshepsut) ในสมัยราชวงศ์ที่ 18 ระยะแรกทรงปกครองในนามธุสโมสที่ 3 พระสวามีซึ่งทรงพระเยาว์ ต่อมาก็ปกครองเองเป็นฟาโรห์ ทรงเป็นราชินีที่มีพระปรีชาสามารถ ทรงมีข้าราชการที่สำคัญเป็นผู้ช่วยเหลือและทรงสร้างวิหารที่ยิ่งใหญ่ที่เดร์ เอล-บารี่ (Dier el-Bahri) และทรงค้าขายกับต่างประเทศแถบพุนท์ (Punt) คงเป็นแถบโซมาลีแลนด์ในแอฟริกา

       3.ธุทโมสที่ 3 หรือ “นโปเลียนแห่งอียิปต์” (Thutmuse III, Napoleon of Egypt) ทรงได้ขยายอำนาจเด็ดขาดและปกครองต่อมา ทรงขยายอำนาจไปถึงปาเลสไตน์และซีเรียจนสิ้นพระชนม์

              จักรวรรดิอียิปต์ในสมัยของพระองค์ได้ขยายการปกครองไปครอบคลุมตั้งแต่ซีเรียจนถึงซูดานในปัจจุบัน บางเขตก็ปกครองเด็ดขาด เช่น ลิเบีย บางแห่งก็ปกครองเป็นดินแดนในอาณัติ เช่น ปาเลสไตน์ ซีเรีย คือให้เจ้าของท้องถิ่นปกครองเอง แต่ถ้ามีข้าหลวงชาวอียิปต์ควบคุมอยู่ที่เมืองกาซา (Gaza) ทรงใช้วิธีนำลูกหลานของผู้ใต้อำนาจการปกครองมาเป็นตัวประกันหรือรับการอบรมในอียิปต์ สมัยของพระองค์ อียิปต์ได้ติดต่อกับชาวต่างชาติมากขึ้น ทรงวางระเบียบให้อาณาจักรอียิปต์มั่นคงต่อมาอีกหลายศตวรรษ

       จักรวรรดิอียิปต์ในสมัยของพระองค์ได้ขยายการปกครองไปครอบคลุมตั้งแต่ซีเรียจนถึงซูดานในปัจจุบัน บางเขตก็ปกครองเด็ดขาด เช่น ลิเบีย บางแห่งก็ปกครองเป็นดินแดนในอาณัติ เช่น ปาเลสไตน์ ซีเรีย คือให้เจ้าของท้องถิ่นปกครองเอง แต่ถ้ามีข้าหลวงชาวอียิปต์ควบคุมอยู่ที่เมืองกาซา (Gaza) ทรงใช้วิธีนำลูกหลานของผู้ใต้อำนาจการปกครองมาเป็นตัวประกันหรือรับการอบรมในอียิปต์ สมัยของพระองค์ อียิปต์ได้ติดต่อกับชาวต่างชาติมากขึ้น ทรงวางระเบียบให้อาณาจักรอียิปต์มั่นคงต่อมาอีกหลายศตวรรษ

        4.อเมนโฮเทปที่ 3 (Amenhotep III) สมัยนี้ราชวงศ์ที่ 18 เจริญสูงสุด อยู่ในสภาวะสงบสุขการค้ารุ่งเรือง มีการก่อสร้างสถานที่และราชสำนัก รูปสลักใหญ่โต วิหารสำหรับทำพิธีพระศพวิหารบูชาเทพเจ้าที่งดงามที่สุด คือที่ลุกซอร์ (Luxor)

        5.อเมนโฮเทปที่ 4 (Amenhotep IV) พระองค์ทรงหันมานับถือเทพเจ้าองค์เดียว คือ อตอน แทนเทพเจ้าอมอน เป็นการปฎิรูปศาสนาและได้ทรงเปลี่ยนชื่อของพระองค์มาเป็น อัคนาตันหรืออิคนาตัน (Akhenaton, Ikhanaton ) แปลว่าพระเจ้าอตอนพอใจ (Aton is satisfied ) และทรงย้ายเมืองหลวงจากธีบส์ (Thebes) ไปเมืองวัด (a temple city) ปัจจุบันคือเมืองแทลอัล-อมาร์นา (Tellal-Amarna) แต่หลังจากที่พระองค์สิ้นพระชนม์แล้ว ฟาโรห์องค์ต่อมา คือ ทุทังคามัน (TutangKhamen) ก็ทรงหันไปนับถือเทพเจ้าอมอนอีกตามเคย

        6.ทุทังคามัน (TutanKhamen หรือ TutanKhamen) ทรงเป็นที่รู้จักกันมากในปัจจุบันเพราะมีการค้นพบสุสานของพระองค์ในสภาพเกือบสมบูรณ์ ที่สุสานกษัตริย์ (Valley of the King) ค้นพบโดยนักโบราณคดีชาวอังกฤษ ชื่อ โฮเวิร์ด คาร์เตอร์ (Howard Carter ค.ศ.1873-1939) ปีค.ศ. 1922 ทำให้เราได้รับรู้เรื่องราวของอียิปต์ในยุคนั้นอย่างดียิ่ง รวมทั้งมัมมี่และของมีค่าในสุสาน              

        7.ฟาโรห์แรมเซสที่ 2 (Ramses II) เป็นสมัยที่ยิ่งใหญ่ช่วงสุดท้ายของอียิปต์ ทรงรวมอำนาจภายในและภายนอกอียิปต์ให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน พระองค์ได้เสด็จไปทำสงครามแถบซีเรียและปาเลสไตน์ เนื่องจากพวกฮิทไทท์บุกรุก ตอนนั้นฟาโรห์แรมเซสที่ 2 ทรงได้นำชาวยิวมาเป็นเชลยของอียิปต์ และมีเรื่องราวปรากฏในคัมภีร์ของศาสนายิวเกี่ยวกับการหนีของชาวยิวกลับไป ที่เรียกว่าเอคโซดัส (Exodus) ไปยังดินแดนที่พระเจ้าประทาน คือ ปาเลสไตน์

         ต่อมาฟาโรห์แรมเซส ได้ทรงทำสัญญาตกลงกับพวกฮิทไทท์ โดยให้พวกฮิทไทท์ครองแถบซีเรีย ส่วนพระองค์ปกครองแถบปาเลสไตน์ นับเป็นสัญญาที่เป็นลายลักษณ์อักษรทางการทูตครั้งแรกในประวัติศาสตร์โลกมนุษย์        ฟาโรห์แรมเซสทรงยกทัพไปตีดินแดนทางใต้ของอียิปต์แถบนูเบีย การรบของพระองค์ทุกครั้งมีหลักฐานจารึกไว้ตามกำแพงวิหารสำคัญที่สร้างในสมัยของพระองค์        นอกจากนี้ความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรแรมเซสที่2 เห็นได้จากการสร้างหรือสร้างเสริมต่อเติมโบสถ์วิหาร รูปสลัก ที่เมืองต่างๆ เช่น เมืองคาร์นัค ลุกซอร์ ธีบส์ อไบดอส เมมฟิส อบูซิมเบล อย่างไรก็ดี ล้วนแสดงถึงความเจริญสูงสุดของอียิปต์ในสมัยพระองค์ทั้งสิ้น นอกจากนี้ยังทรงสร้างเมืองหลวงใหม่ ชื่อทานิส (Tanis) ที่ดินดอนสามเหลี่ยม ในสมัยของพระองค์พระตามวิหารต่างๆ เป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลและร่ำรวยมากจนต่อมาได้คุมอำนาจของฟาโรห์ ทำให้การปกครองของฟาโรห์อ่อนแอและตกใต้การปกครองของชนชาติต่างๆ ในศตวรรษที่ 10 จนสิ้นจักรวรรดิอียิปต์ แรมเซสที่ 2 จึงเป็นฟาโรห์ที่ยิ่งใหญ่องค์สุดท้าย และได้รับการยกย่องว่า “เป็นกษัตริย์แห่งบรรดากษัตริย์ทั้งหลาย