กรมพัฒนาที่ดินได้ศึกษาในบริเวณต่าง ๆ ของประเทศไทย และจัดทำแผนที่ดิน โดยจำแนกดิน
ออกเป็นกลุ่มหลัก ๆ เรียกว่าชุดดิน ดังตัวอย่างในตาราง

จากตาราง จะเห็นว่าดินในแต่ละภูมิภาคของประเทศไทยมีลักษณะทั่วไปแตกต่างกัน เช่น ในเขตภาคกลางที่เป็นที่ราบลุ่ม ดินจะแบ่งชั้นไม่ชัดเจน บางเหล่ามีน้ำมากใช้ปลูกข้าวเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้าเป็นเขตภาคกลางที่เป็นบริเวณภูเขาจะเป็นดินเหนียวมีสีดำเข้ม ถ้าเปียกจะร่วนซุย ถ้าแห้งจะแตกกระแหง เหมาะในการปลูกพืชไร่ ส่วนดินในเขตพื้นที่ราบลุ่มริมแม่น้ำส่วนใหญ่มีลักษระเป็นดินร่วนและดินร่วนค่อนข้างเหนียว ส่วนดินในเขตที่ราบสูงโคราชส่วนมากเป็นดินทรายที่เกิดจากผุพังของหินทรายและหินทรายแป้ง เป็นต้น
จากการสำรวจศึกษาสภาพดินในท้องถิ่นต่าง ๆ พบว่าดินแต่ละแห่งมีการใช้ประโยชน์และการแก้ปัญหา ต่างกัน ขึ้นอยู่กับลักษณะของดิน เช่น ดินบางแห่งชะล้างจากฝน สภาพพื้นผิวดินถูกเปลี่ยนแปลง อินทรีย์วัตถุในดินลดน้อยลงเรื่อย ๆ และมีการแก้ปัญหาโดยใส่ปุ๋ยอินทรีย์ช่วยปรับโครงสร้างทางกายภาพของดินทำให้ดินร่วนซุยขึ้นจากข้อมูลเกี่ยวกับสภาพของดินในตาราง และจากการสำรวจดิน ทำให้ทราบว่าความอุดมสมบูรณ์ของดินอาจเปลี่ยนแปลงไปได้ส่วนหนึ่งเกิดจากกระบวนการตามธรรมชาติโดยการพัดพาของน้ำและลม อีกส่วนหนึ่งเกิดจากมนุษย์เข้าไปใช้ประโยชน์จนทำให้ดินเสื่อมสภาพ เช่น การปลูกพืชชนิดเดียวติดต่อกันเป็นเวลานาน การใส่สารเคมีได้แก่ปุ๋ยและสารปราบศัตรูพืชลงในดินมากเกินไป เป็นต้น ดังนั้นเราควรระมัดระวังการใช้ประโยชน์จากดินควรมีการดูแลปรับปรุงดินอยู่เสมอเพื่อให้ดินอยู่ในสภาพที่ดีสามารถเพาะปลูกได้ในระยะเวลายาวนาน