โดยทั่วไปบนพื้นดินที่มีต้นไม้ปกคลุม มีเศษใบไม้ กิ่งไม้ผุพังทับถมอยู่ด้วย พื้นดินจะมีความชุ่มชื้นสูง เกิดการย่อยสลายของซากพืชและซากสัตว์ได้ดี ทำให้ผิวดินมีฮิวมัสปนอยู่มาก ดินก็มีความอุดมสมบูรณ์มากขึ้นด้วย ดินในชั้นบนสุดนี้เรียกว่าชั้น 0 มีความเหมาะสมต่อการเจริญเติบโตของพืช จึงพบรากของพืชแผ่กระจายอยู่โดยทั่วไป
ชั้นที่อยู่ลึกถัดลงไปเป็นดินชั้น A จะมีลักษณะแตกต่างกับชั้นบนสุดค่อนข้างชัดเจน ประกอบด้วยอินทรีย์วัตถุที่สลายตัวแล้วผสมคลุกเคล้ากับแร่ธาตุในดิน
ชั้นที่อยู่ลึกถัดลงไปอีกเป็นชั้น B จัดเป็นชั้นสะสมตะกอนและแร่ที่มีองค์ประกอบของเหล็กอะลูมิเนียม คาร์บอเนต และซิลิกา เป็นต้น
สารเหล่านี้ ส่วนมากจะถูกชะล้างลงมาจากดินชั้นบน ทำให้ดินมีเนื้อแน่นมีความชื้นสูง และมีจุดประ ( mottle ) สีส้มแดง กระจายอยู่ในชั้นหน้าตัดดินเห็นได้ชัดเจนส่วนมากดินชั้นนี้เป็นดินเหนียว
สำหรับชั้นที่ลึกที่สุดคือชั้น C เป็นชั้นของหินผุและเศษหินที่แตกหักจากหินดานที่เกิดอยู่ในพื้นที่นั้น มีลักษณะเป็นก้อน เป็นพืด ซึ่งหินดานนี้จัดเป็นหินต้นกำเนินดิน