ชื่อสามัญ:ตะโก

ชื่อวิทยาศาสตร์:  Diospyios rhodcalyx

ชื่อวงศ์:  Ebenaceae

ชื่อสามัญ:  Ebony

ชื่อพื้นเมือง:  ตะโกนา, โก, นมงัว, มะโก, มะถ่าน, ไฟผี, พระยาช้างดำ

ลักษณะทั่วไป:
    ต้น  เป็นไม้ต้น สูงได้ถึง 15 เมตร เป็นไม้เนื้อแข็งและเหนียว อายุยืนยาว ลำต้นมีเปลือกหุ้มสีดำแตกเป็นสะเก็ดหนาๆ

    ใบ  เดี่ยวเรียงสลับกันรูปไข่ หรือรูปป้อมๆ โคนใบสอบเป็นรูปลิ่ม ป้อมหรือป้าน ปลายใบโค้งมน ป้าน เว้าเข้า หรือหยักคอดเป็นติ่งสั้นๆ ผิวเกลี้ยงเขียวสด ใบดกและหนาทึบ

    ดอก  ออกตามง่ามใบ ก้านดอกยาว 1–3 มม. มีขนนุ่ม ดอกเพศผู้และดอกเพศเมียอยู่ต่างต้นกัน ดอกเพศผู้จะออกเป็นช่อๆ ละประมาณ 3 ดอก ดอกเพศเมียออกดอกเดี่ยวๆ

    ฝัก/ผล  กลมเมื่ออ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง โคนและปลายผลมักบุ๋ม มียางมาก

ฤดูกาลออกดอก:  มีนาคม- เมษายน

การขยายพันธุ์:  เพาะเมล็ด,ตอนกิ่ง

การใช้ประโยชน์:
    - ไม้ประดับ

    - สมุนไพร

    - ไม้ใช้ทำเฟอร์นิเจอร์หรือด้ามเครื่องมือ

    -  ผลอ่อนใช้ย้อมผ้า ย้อมแห 

    - ไม้ดัด

แหล่งที่พบ:  ขึ้นได้ทั่วประเทศเว้นภาคใต้  พบตามป่าผลัดใบจนถึงริมทุ่งนาที่ระดับ 40- 300 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล

ส่วนที่ใช้บริโภค:  ผลสุกกินได้

สรรพคุณทางยา:

    - เปลือก ต้น และแก่น บำรุงธาตุ  บำรุงกำลัง ต้มกับเกลือ  อมรักษารำมะนาด   

    - ผลแก้ท้องร่วง  คลื่นไส้ ท้องเสีย แก้อาการบวม ขับพยาธิ แก้กษัย แก้ฝีเน่า

    - เปลือกผล เผาเป็นถ่าน ขับปัสสาวะ

    - เมล็ด รสฝาดเฝื่อน แก้บิด แก้ท้องร่วง